Χθες το πρωί έλαβα ένα μήνυμα, από την αδερφική φίλη τη Φωτεινή που ζει στην Ιταλία με την αγαπημένη οικογένειά της, στο οποίο μου έγραφε:
“Γεια σου Δημήτρη μου. Τι κάνεις; Ελπίζω να σε βρίσκω καλά. Εμείς εδώ προς το παρόν όλοι καλά. Ήθελα όμως να σε παρακαλέσω να μην υποτιμήσεις την κατάσταση κορονωϊού. Απέφυγε τις συναντήσεις και κάτσε όσο πιο πολύ στο σπίτι. Κράτα αποστάσεις από όλους και πλένε συχνά τα χέρια σου. Το ίδιο να πεις και στη μητέρα σου. Πάνω από όλους πρέπει να προστατεύσετε τους ηλικιωμένους. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά η απομόνωση. Εμείς είμαστε πλέον σε ολική απομόνωση. Τις προηγούμενες μέρες νομίζαμε ότι όλο αυτό είναι ένα κακόγουστο αστείο. Κάναμε λάθος. Διαδώστε και πιέστε την κυβέρνηση να τα κλείσει όλα. Το ελληνικό σύστημα υγείας δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σε ένα τέτοιο πλήγμα. Εμείς είμαστε ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Σε παρακαλώ πολύ να προσέχεις.”
Από το μήνυμα της Φωτεινής, φαίνεται πλέον καθαρά, ότι η κατάσταση στην πολύπαθη Ιταλία έχει ήδη ξεφύγει. Καθώς, μόνο πόνο και θλίψη προκαλούν τα πάρα πολλά θύματα που έχει δημιουργήσει η εξάπλωση του ιού στη γειτονική χώρα αλλά και σ' ολόκληρο τον πλανήτη.
Φαίνεται επίσης, ότι ακόμα και τα λεγόμενα ισχυρά κράτη με δυνατές οικονομίες κ.α. δυσχεραίνονται πάρα πολύ στο να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο που διατρέχει όλη τη γη, με εξαίρεση τις περιοχές που οι θερμοκρασίες περιβάλλοντος είναι ήδη ψηλές πάνω από 28 oC κι έχουν χαρακτηριστεί ως “υπανάπτυκτες” από τη Δύση. Πρόκειται δηλαδή, για μια παγκόσμια σχεδόν κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ζούμε, για την οποία δε γνωρίζουμε ακριβώς, αν και πότε θα τελειώσει, τι πληγές θα αφήσει στον κοινωνικό ιστό και ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτής της καταστροφής. Είναι προφανές ότι η όλη κατάσταση σε ένα πρώτο στάδιο, επηρεάζει άμεσα και δραματικά την ψυχολογία μας, όπως επίσης και την οικονομία (μάκρο- & μίκρο-).
Στην παρούσα φάση αναδεικνύεται, ότι έννοιες όπως κοινωνικό κράτος, κοινωνική ευθύνη και αλληλεγγύη είναι αυτές που διαδραματίζουν τον καθοριστικό ρόλο, τόσο για τη αναχαίτιση του φαινομένου, όσο και για την επόμενη μέρα. Σε αντίθεση, με την τρομακτική υπερσυσώρευση πλασματικού κεφαλαίου που οδηγεί στην απίσχνωση των δημόσιων δομών υγείας, παιδείας και πραγματικής τοπικής παραγωγής. Υγεία, παιδεία και τροφή ως πολιτισμικά στοιχεία που αποδείχθηκαν στο βάθος των αιώνων, τα πλέον κρίσιμα κοινωνιολογικά συστατικά για την αρμονική επιβίωση του ανθρώπινου είδους με το πλανητικό οικοσύστημα.
Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια πανδημία που όμοιά της δεν έχουν ξαναζήσει οι γενιές μας, όπως επίσης και να σκεφτούμε όλο αυτό το χρονικό διάστημα της απομόνωσης, αν και πως θέλουμε να ανασυνταχτούμε όσοι/-ες τέλος πάντων από εμάς, συνεχίζουμε να αναπνέουμε, όταν η έξαρση του φαινομένου περάσει. Τι πραγματικά εννοούμε με τον όρο “οικονομική ανάπτυξη” και πως αυτές οι δύο λέξεις έχουν επηρεάσει σε τόσο μεγάλο βαθμό τις ζωές όλων μας σε επίπεδο παγκόσμιο.
Τώρα είναι η ανάγκη να εμβαθύνουμε περισσότερο στο τι δεν έχουμε πράξει σωστά, ξεκινώντας την αυτοκριτική από τις ίδιες μας τις υπάρξεις [τον τρόπο που ζούμε και καταναλώνουμε], ώστε να καταλήξουμε ασκώντας κριτική στο γενικό πλαίσιο των “ισχυρών” που καθορίζουν με τον ιδιαίτερό τους τρόπο την εξέλιξη των ειδών πάνω στον πλανήτη. Αυτό χρειάζεται τώρα να το πράξουμε, πριν ξεκινήσουν πάλι οι ακατάσχετες φλυαρίες περί “αυτορρύθμισης της ελεύθερης αγοράς”, μπλα, μπλα, μπλα, κ.τ.λ..
Είναι καιρός πια να δούμε, ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα όπως έχει αναπτυχθεί μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου το '89 και τους γύρους της Ουρουγάης εκείνα τα χρόνια, έχει πάρει ένα δρόμο που προκαλεί ανεπανόρθωτες πληγές στον πλανήτη με πανδημίες, πολέμους, υπεράντληση φυσικών πόρων κι εν τέλει κλιματική καταστροφή.
Ας μείνουμε λίγο απομονωμένοι/-ες για να συλλογιστούμε τι δεν πάει καλά, να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας έναντι όσων φεύγουν με βαίαιο τρόπο, καθημερινά παγκοσμίως από την επίδραση της σύγχρονης “ανθρώπινης εξέλιξης”.
Είναι καιρός για ενδοσκόπηση.
“Γεια σου Δημήτρη μου. Τι κάνεις; Ελπίζω να σε βρίσκω καλά. Εμείς εδώ προς το παρόν όλοι καλά. Ήθελα όμως να σε παρακαλέσω να μην υποτιμήσεις την κατάσταση κορονωϊού. Απέφυγε τις συναντήσεις και κάτσε όσο πιο πολύ στο σπίτι. Κράτα αποστάσεις από όλους και πλένε συχνά τα χέρια σου. Το ίδιο να πεις και στη μητέρα σου. Πάνω από όλους πρέπει να προστατεύσετε τους ηλικιωμένους. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά η απομόνωση. Εμείς είμαστε πλέον σε ολική απομόνωση. Τις προηγούμενες μέρες νομίζαμε ότι όλο αυτό είναι ένα κακόγουστο αστείο. Κάναμε λάθος. Διαδώστε και πιέστε την κυβέρνηση να τα κλείσει όλα. Το ελληνικό σύστημα υγείας δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σε ένα τέτοιο πλήγμα. Εμείς είμαστε ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Σε παρακαλώ πολύ να προσέχεις.”
Από το μήνυμα της Φωτεινής, φαίνεται πλέον καθαρά, ότι η κατάσταση στην πολύπαθη Ιταλία έχει ήδη ξεφύγει. Καθώς, μόνο πόνο και θλίψη προκαλούν τα πάρα πολλά θύματα που έχει δημιουργήσει η εξάπλωση του ιού στη γειτονική χώρα αλλά και σ' ολόκληρο τον πλανήτη.
Φαίνεται επίσης, ότι ακόμα και τα λεγόμενα ισχυρά κράτη με δυνατές οικονομίες κ.α. δυσχεραίνονται πάρα πολύ στο να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο που διατρέχει όλη τη γη, με εξαίρεση τις περιοχές που οι θερμοκρασίες περιβάλλοντος είναι ήδη ψηλές πάνω από 28 oC κι έχουν χαρακτηριστεί ως “υπανάπτυκτες” από τη Δύση. Πρόκειται δηλαδή, για μια παγκόσμια σχεδόν κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ζούμε, για την οποία δε γνωρίζουμε ακριβώς, αν και πότε θα τελειώσει, τι πληγές θα αφήσει στον κοινωνικό ιστό και ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτής της καταστροφής. Είναι προφανές ότι η όλη κατάσταση σε ένα πρώτο στάδιο, επηρεάζει άμεσα και δραματικά την ψυχολογία μας, όπως επίσης και την οικονομία (μάκρο- & μίκρο-).
Στην παρούσα φάση αναδεικνύεται, ότι έννοιες όπως κοινωνικό κράτος, κοινωνική ευθύνη και αλληλεγγύη είναι αυτές που διαδραματίζουν τον καθοριστικό ρόλο, τόσο για τη αναχαίτιση του φαινομένου, όσο και για την επόμενη μέρα. Σε αντίθεση, με την τρομακτική υπερσυσώρευση πλασματικού κεφαλαίου που οδηγεί στην απίσχνωση των δημόσιων δομών υγείας, παιδείας και πραγματικής τοπικής παραγωγής. Υγεία, παιδεία και τροφή ως πολιτισμικά στοιχεία που αποδείχθηκαν στο βάθος των αιώνων, τα πλέον κρίσιμα κοινωνιολογικά συστατικά για την αρμονική επιβίωση του ανθρώπινου είδους με το πλανητικό οικοσύστημα.
Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια πανδημία που όμοιά της δεν έχουν ξαναζήσει οι γενιές μας, όπως επίσης και να σκεφτούμε όλο αυτό το χρονικό διάστημα της απομόνωσης, αν και πως θέλουμε να ανασυνταχτούμε όσοι/-ες τέλος πάντων από εμάς, συνεχίζουμε να αναπνέουμε, όταν η έξαρση του φαινομένου περάσει. Τι πραγματικά εννοούμε με τον όρο “οικονομική ανάπτυξη” και πως αυτές οι δύο λέξεις έχουν επηρεάσει σε τόσο μεγάλο βαθμό τις ζωές όλων μας σε επίπεδο παγκόσμιο.
Τώρα είναι η ανάγκη να εμβαθύνουμε περισσότερο στο τι δεν έχουμε πράξει σωστά, ξεκινώντας την αυτοκριτική από τις ίδιες μας τις υπάρξεις [τον τρόπο που ζούμε και καταναλώνουμε], ώστε να καταλήξουμε ασκώντας κριτική στο γενικό πλαίσιο των “ισχυρών” που καθορίζουν με τον ιδιαίτερό τους τρόπο την εξέλιξη των ειδών πάνω στον πλανήτη. Αυτό χρειάζεται τώρα να το πράξουμε, πριν ξεκινήσουν πάλι οι ακατάσχετες φλυαρίες περί “αυτορρύθμισης της ελεύθερης αγοράς”, μπλα, μπλα, μπλα, κ.τ.λ..
Είναι καιρός πια να δούμε, ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα όπως έχει αναπτυχθεί μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου το '89 και τους γύρους της Ουρουγάης εκείνα τα χρόνια, έχει πάρει ένα δρόμο που προκαλεί ανεπανόρθωτες πληγές στον πλανήτη με πανδημίες, πολέμους, υπεράντληση φυσικών πόρων κι εν τέλει κλιματική καταστροφή.
Ας μείνουμε λίγο απομονωμένοι/-ες για να συλλογιστούμε τι δεν πάει καλά, να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας έναντι όσων φεύγουν με βαίαιο τρόπο, καθημερινά παγκοσμίως από την επίδραση της σύγχρονης “ανθρώπινης εξέλιξης”.
Είναι καιρός για ενδοσκόπηση.
ΠΗΓΗ DEFINE NORMAL
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου