TΖΟΓΑΡΟΥΝ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ....

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 20.10.2018

    Θυμάμαι παλιά  τον Μπαρτ Λάνκαστερ να εκτοξεύει  την εικόνα της  πάλλευκης  οδοντοστοιχίας  του , καθώς αποκάλυπτε  τα νικηφόρα  χαρτιά   του ...Έπειτα ήλθε  ο Κλιντ Ήστγουντ ,  με  τις  φευγαλέες εκλάμψεις του βλέμματος  ως μόνη ένδειξη    εσωτερικής κινητικότητας   , να  κατεβάζει   στη  τσόχα   κρυμμένους άσσους,   κερδίζοντας  κι αυτός  .... Γενικά  πολλοί  προώθησαν  την  εικόνα του ψύχραιμου και μεθοδικού  χαρτοπαίχτη, που είναι  κολλημένος στα κέρδη...

     Το φαινόμενο δεν ήταν βέβαια  μεταμοντέρνο – ούτε καν μοντέρνο… Ήταν γνώριμο στην  Ελληνική  ύπαιθρο , με τα  24ωρα και βάλε χαρτοπαίγνια  ,  συμβάδισε με το μεταπολεμικό νεοαστισμό στα  Ελληνικά φιλμ  - με  Λάμπρο Κωνσταντάρα, καζίνο Λουτρακίου  κλπ.  -   όμως από τη  δεκαετία του 1990  πέρασε στην  τελική φάση του. Το 1991  το νεοεισαχθέν ΛΟΤΤΟ    έκανε αλλεπάλληλες καταρρίψεις των επιδόσεών του  ενώ το  1995 μια έρευνα της «Ελευθεροτυπίας»  έδειχνε ότι αρκετοί Δήμοι  της Αττικής ευνοούσαν την εγκατάσταση καζίνο στην περιοχή τους, παρά το γεγονός ότι  το 1993  η  δημιουργία καζίνου στον Φλοίσβο είχε αποκρουσθεί .   Το 2000 μια έρευνα του ΚΕΠΕ έδειχνε ότι η μέση μηνιαία δαπάνη του νοικοκυριού για φροντιστήρια  υπολείποταν αυτής για στοιχήματα, ΠΡΟΠΟ  και ΛΟΤΤΟ...

       Το τυχερό παιχνίδι  ήταν ανέκαθεν  προαγωγός  προσωπικών  δραμάτων, όμως  η εγγύτητά του με την καταστροφή  του προσπόριζε κάποια γοητεία. Πάντως  μακροχρονιότεροι   «χρήστες»  όπως ο Ελληνοαμερικανός  Τζώνυ Τάραμας, άτομο που αποκλείσθηκε από το καζίνο της Πάρνηθας για να ανοίξει  τις πόρτες του με δικαστική απόφαση(!),  τα έριχνε   στους  ναούς της τύχης. «Δεν υπάρχει κανένας τελικά κερδισμένος από τη ρουλέτα», έλεγε ο «άσσος», που λόγω των επιτυχιών του είχε «τρελάνει»  τους υπεύθυνους του καζίνο .......

       Ο τζόγος συνδέεται με την δεισιδαιμονία της τύχης, με τη «λογική» των τυχερών αριθμών , με    συμπεριφορές όπως  η τοποθέτηση  ζαριών  στην περί το αιδοίο περιοχή παρακείμενου θηλυκού...Η δε δεισιδαιμονία  είναι  συνδεδεμένη με την θαυματοποιϊα,  που με τη σειρά της αποτελεί εκ των ουκ άνευ στοιχείο της μεταφυσικής .Η επιδίωξη του εύκολου πλουτισμού μέσα από τον ανώνυμο, μαζικό τζόγο κάπως τρώγεται, αλλά η επιδίωξη του ανθρωποβόρου πλουτισμού σε χαρτοπαίγνια εκ του συστάδην,  εμπεριέχει μια λογική επιθετικής αποξένωσης  . Συμβαίνει κι εδώ κάτι όπως στο ποδόσφαιρο – που ξεκινάει σαν παιχνίδι για να γίνει τρομερά  αγχογόνο στην εξέλιξή του  : Έτσι και ο  τζόγος αποτελεί εκτροπή – όπως   η κατανάλωση  μπορεί να εκτρέπεται στον καταναλωτισμό και  η σεξουαλικότητα στον σεξισμό -   πείθοντας τις αδύναμες συνειδήσεις ότι ο πλουτισμός  μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα....