Οι οικολόγοι της Θεσσαλονίκης, αν και είχαν ασκήσει έγκαιρα κριτική για τα πανάκριβα έργα ανάπλασης της Νέας Παραλίας, με ένα υπερβολικά τεχνητό τοπίο και μεγάλες ανάγκες συντήρησης, θεωρούν απαράδεκτη την εικόνα εγκατάλειψης που εμφανίζεται σήμερα στα πάρκα. Και δηλώνουν διαθέσιμοι στο να αναζητήσουν συνολικές λύσεις για το παραλιακό πράσινο μέτωπο της πόλης, που έχουν ανάγκη οι πολίτες.
Οι επιφυλάξεις της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης για το υψηλό κόστος συντήρησης είχαν απαντηθεί τότε με το επιχείρημα των νέων θέσεων εργασίας»!
Οι αισιόδοξοι, ωστόσο, δεν επιβεβαιώθηκαν. Η κρίση έχει υπονομεύσει και τις δυνατότητες του Δήμου να υποστηρίξει τη δαπανηρή συντήρηση των έργων, που εκ των υστέρων αποδείχτηκε πράγματι η «αχίλλειος πτέρνα» τους. Όσοι τώρα απλώς καταγγέλλουν τη διοίκηση Μπουτάρη (ή -έστω- τη διεύθυνση Πρασίνου) ότι «μισεί το έργο» επειδή το ξεκίνησε η διοίκηση Παπαγεωργόπουλου, θα πρέπει να πουν ποια διαβούλευση υπήρξε για τον σχεδιασμό και πόσο πάρθηκαν υπόψη οι κριτικές. Και βέβαια, πόσα χρήματα είχαν δεσμεύσει για τη συντήρηση, ποιος προγραμματισμός υπήρξε που να ξεπερνάει τις εργολαβίες κατασκευής, ποια αποθέματα υλικών, φυτών κτλ για αντικατάσταση είχαν προβλεφτεί, πόσο έχουν αξιοποιηθεί οι υπόγειες διαδρομές του νερού στις εκβολές των παλιών χειμάρρων κτλ κτλ.
Βεβαίως, ευθύνες υπάρχουν και στη σημερινή διοίκηση του Δήμου, για τους ίδιους λόγους και για επιπλέον αδυναμία να διαχειριστεί σωστά τα πάρκα, τα δέντρα και τα φυτά της πόλης. Ποια συνολικά σχέδια, συγκροτημένες μελέτες και ρεαλιστικά χρονοδιαγράμματα υλοποίησης για την προστασία και την ανάπτυξη του πρασίνου της πόλης έχουν γίνει; Τι απέγιναν οι σχετικές μελέτες από τον διεθνή διαγωνισμό που έκανε το 1997 ο Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 1997; Ποιες απαντήσεις έδωσαν στην κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος εκτός από τις περικοπές; Ποιο είναι το σχέδιό τους για να αντιμετωπιστούν η χρόνια κακοδιαχείριση του δημόσιου χώρου και οι βανδαλισμοί των «συμπολιτών» μας;
Αν θέλουμε να αλλάξουμε πραγματικά το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης και να ξαναγίνει ο Θερμαϊκός η ζωντανή θάλασσα του παρελθόντος, θα πρέπει να εμπνευστούμε από τα καλά διεθνή παραδείγματα, να δούμε ξανά ζητήματα όπως η ύπαρξη σιντριβανιών και να σχεδιάσουμε με ρεαλισμό, αναζητώντας και χρηματοδοτικά εργαλεία. Και ας δώσουμε μετά τα σχέδια σε πραγματική δημόσια διαβούλευση στους πολίτες, που θα τους εμπλέκουν στην υλοποίηση αλλά και στη συντήρηση του δικού τους δημιουργήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου