Μια ψυχοπολιτική ερμηνεία της παρουσίας του Δημάρχου Ξυλοκάστρου στo «Μένουμε Ελλάδα»

Του Γρηγόρη Κλαδούχου

       Στην εκπομπή της ΕΡΤ ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ την παρουσίαση του δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης έκανε ο δήμαρχος Ηλίας Ανδρικόπουλος και ο Αποστόλης Θεοδωρόπουλος, που ασχολείται με ζητήματα τουριστικής προβολής.

     Από αυτά που είπε ο Δήμαρχος μπορούμε να βγάλουμε αρκετά συμπεράσματα. Για την επάρκεια ή ανεπάρκειά του. Για το επίπεδο γνώσης του δήμου που είναι δήμαρχος. Σε γενικές γραμμές οι απαντήσεις του στα ερωτήματα των παρουσιαστών της εκπομπής, ή ήταν γενικόλογες ή δεν απαντήθηκαν καθόλου. Αφού σε κάποια στιγμή η παρουσιάστρια του είπε «να γίνουμε πιο πρακτικοί».

     Αυτά που ρωτήθηκε και δεν απάντησε ήταν:

1.      Ποια είναι τα όρια του δήμου

2.      Ποια είναι τα προϊόντα με ονομασία προέλευσης

3.      Αν υπάρχουν τυποποιητήρια, συσκευαστήρια

4.      Τι θα προσφέραμε ως σπεσιαλιτέ αν έρχονταν κάποιοι.

     Στο τελευταίο (4) είπε «θα σας υποδεχθούμε με αγάπη, που λείπει σήμερα, ό,τι σας προσφέρουμε θα είναι τοπικό, υγιεινό, όχι μεταλλαγμένο, σίγουρα υπάρχουν και ψάρια και κρέατα, ζωντανά που εκτρέφονται στο δήμο μας, πάντα σε ένα φιλικό περιβάλλον».

      Ας αρχίσουμε από αυτό.

Δικαιολογείται η αμηχανία του να απαντήσει γιατί έχει εξαφανισθεί κάθε τοπική γαστρονομική ιδιαιτερότητα. Το ερώτημα όμως είναι τι κάνει ως δήμαρχος, για την ανασύσταση μιας τοπικής διατροφικής ταυτότητας. Ακόμα περισσότερο ως γεωπόνος θα έπρεπε να επενδύσει στην ανάκαμψη της διατροφικής γεωργίας. Αυτά είναι δύσκολο να τα κάνει κάποιος που κινείται στη σφαίρα σουβλάκια, καφέδες, παραλιακά μαγαζιά, πελάτες θερμοκηπίου-μέσα σε νάϋλον κατασκευές, χαμηλής αισθητικής.

     Στα (3) και (2) η παρουσιάστρια νόμιζε ότι ο δήμος ήταν σε υψηλότερο επίπεδο. Ότι αυτή η κοινωνία μέσα από τις οικονομικές, ή αυτοδιοικητικές δυνάμεις της, ή ακόμα και από την εταιρικότητα αυτών των δύο, θα είχε προβλέψει το πρωτογενές υλικό της γεωργικής παραγωγής να το επεξεργασθεί, με αποτέλεσμα ένα υλικό προστιθέμενης ανταλλακτικής αξίας.

     Στο παραπάνω σημείο (1):η μη απάντηση πρέπει να συνδυαστεί με την άγνοια της γεωγραφίας, της ιστορικότητας, του παραγωγικού συστήματος του δήμου που είναι δήμαρχος. Δεν είπε μία λέξη για την περιοχή του πρώην δήμου Ευρωστίνης που σήμερα συναποτελεί με αυτόν του Ξυλοκάστρου το νέο δήμο. Απορώ που οι εκλεγμένοι από την Ευρωστίνη δημοτικοί σύμβουλοι σιωπούν.  Αλλά εκεί που φαίνεται ότι ο δήμαρχος δεν γνωρίζει τον δήμο του είναι το σημείο που επαναλαμβάνει τα περί τουριστικού χαρακτήρα του . Αυτήν την άποψη περί τουριστικού δήμου την  είδαμε και πέρυσι, όταν σε κοινό τους κείμενο όλες οι παρατάξεις σε μία προκλητική έμφαση επαναστατικότητας ,για να μην φέρουν σκουπίδια από αλλού, ανέφεραν τότε τον δήμο μας  ως  τουριστικό.

     Δεν γνωρίζουν με τι ασχολούνται οι άνθρωποι του δήμου. Πάνω από το 64% ασχολούνται με την γεωργία. Και σε κάθε περίπτωση καλό είναι να μάθει ο δήμαρχος και οι άλλοι ότι στο Ξυλόκαστρο-Ευρωστίνη δεν υπάρχει τουρισμός. Ας ανοίξουν κανένα λεξικό: τι σημαίνει τουρισμός. Και ας κάνουν στο δημοτικό συμβούλιο μία συζήτηση για το πώς θα δημιουργήσουμε τουριστική ροή. Σε αυτό είχα αναφερθεί το 2000 κάνοντας αντίστοιχη πρόταση-πρόσκληση.

     Όταν δεν γνωρίζεις ένα αντικείμενο, δεν μπορείς να επενδύσεις πάνω σε αυτό. Δεν θα αναφέρω τις αστοχίες του δημάρχου όταν αναφέρθηκε στον «Γεωργιάδη, που περνούσε τα καλοκαίρια εδώ», ή το «όλος ο δήμος είναι μία υπέροχη παραλία». Μίλησε για τον Πευκιά, και δεν ανέφερε τον Σικελιανό. Θα του(ς) πρότεινα να διαβάσουν ένα κείμενο που υπάρχει στο πρόγραμμα της Αρμονικής Ανάπτυξης το 2002. Για τη σχέση αγωγής μέσω πνευματικού έργου και αισθητικής αγωγής μέσω του πρώτου ταυτοτικού κληροδοτήματός μας, του Πευκιά.

     Είναι κρίμα που για τον δήμαρχο αλλά και όλους τους αντιπροσώπους που δεν έχουν συλλάβει τα σπουδαία, μεγάλα, που πάνω σε αυτά πρέπει να οικοδομηθεί η μελλοντική εικόνα του δήμου. Ένα παράδειγμα. Αν δεν αντιληφθείς την σπουδαιότητα της Ζάχολης δεν θα μπορέσεις να την αναπτύξεις. Η Ζάχολη εκτός από ιστορικότητα, συνταιριάζει τρία είδη τοπίου: οικιστικό-παραδοσιακό, αγροτικό και δασικό. Είναι σε μία ευρύτερη περιοχή που ξέχασε ο δήμαρχος να αναφέρει. Και πρέπει να καταλάβουν ότι το μέλλον είναι η ενδοχώρα, ο αγροτικός χώρος, να αναγεννηθούν οι παραγωγικές και αισθητικές παράμετροί τους. Αυτή είναι η απάντηση στην κρίση. Είναι εύκολο να κατηγορείς Μέρκελ, Βαρουφάκη και λοιπούς, και να μην κάνεις τίποτα να πλουτίσεις τον τόπο σου.

     Για το δημοτικό συμβούλιο ο δήμαρχος είναι καλός: εκεί η μονότονη επανάληψη της «αγάπης», «ομόνοιας» κλπ πιάνει. Εκεί «τόχει». Για παραέξω όχι. Όταν μιλάει στους Έλληνες για το δήμο μας πρέπει να είναι πιο προσεκτικός.   

      Ο δήμαρχος , με αυτά τα θολά που ανέφερε στην τηλεόραση, έκανε γνωστό το θολό κάτοπτρο μέσα από το οποίο βλέπει το δήμο. Δεν ανέδειξε την υπόσταση της ταυτότητάς μας. Για όποιον προσέξει καλά ήταν πρόδηλος ο ψυχισμός αγωνίας του να καλύψει την άγνοιά του με καλοπιάσματα, γενικότητες. Ακόμα και στο θέμα τουρισμός που ίσως ήθελε να προβάλλει κατόρθωσε να τον προσβάλλει. Γιατί ο τόπος αξίζει τουριστική ροή με άλλα, ποιοτικά ενδιαφέροντα.

     Ένας δήμαρχος πρέπει να γνωρίζει τα στοιχεία που καθορίζουν αυτήν την κοινότητα ανθρώπων που λέγονται Ξυλοκαστρίτες-Ευρωστίνιοι. Ποιοι είναι οι ενοποιητικοί παράγοντες που δημιουργούν το αίσθημα κοινής ζωής την ταυτότητα και αναγνωρισιμότητα  του δήμου. Η επιλογή αυτών των στοιχείων είναι μία από τις προϋποθέσεις σύνταξης ενός τοπικού αναπτυξιακού προγράμματος.

Ξυλόκαστρο 9-Αυγούστου-2015