Τζὶμ Κρέις (jim Crace): 21

by planodion

Τζὶμ Κρέ­ις (Jim Crace)

21

ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ, σχε­τι­κὰ ὑ­πέρ­βα­ρος καὶ πο­λὺ ἀγ­χώ­δης γιὰ τὴν ἡ­λι­κί­α του, τε­λεί­ω­σε τὸ γύ­ρο του στὰ ρά­φια καὶ τὰ ψυ­γεῖ­α τοῦ σου­περ­μάρ­κετ καὶ στά­θη­κε στὴν οὐ­ρὰ ντρο­πι­α­σμέ­νος, ὡς συ­νή­θως.

       Τα­κτο­ποί­η­σε τὶς ἀ­γο­ρὲς του στὸ τα­μεῖ­ο καὶ πε­ρί­με­νε, μὲ τὸ βλέμ­μα καρ­φω­μέ­νο στὸ δρό­μο ἔ­ξω ἀ­πὸ τὴν τζα­μα­ρί­α, κα­θὼς ἡ γυ­ναί­κα στὸ τα­μεῖ­ο σκά­να­ρε τοὺς κω­δι­κοὺς ἀ­πὸ τὰ φάρ­μα­κα, τὶς βι­τα­μί­νες, τὸ ἀ­πο­σμη­τι­κὸ χώ­ρου, τὸ χαρ­τὶ ὑ­γεί­ας, τὰ κα­τε­ψυγ­μέ­να «Γεύ­μα­τα γιὰ Ἕ­ναν», τὶς κον­σέρ­βες, τὰ πε­ρι­ο­δι­κά, τὴν μπύ­ρα καὶ τὸ ἀ­πο­σμη­τι­κό του, τὸ ψω­μί, τὶς μπα­νά­νες, τὸ γά­λα, τὸ ἄ­πα­χο γι­α­ούρ­τι, τὸν ντε­κα­φε­ϊ­νὲ καὶ τὶς λι­χου­δι­ὲς τῆς ἡ­μέ­ρας: ψη­μέ­να μπου­τά­κια κο­τό­που­λου, λί­γα στα­φύ­λια, μία πλά­κα σο­κο­λά­τας καὶ δυ­ὸ κρουα­σάν. Πέ­ρα­σε τὸν ἀν­τί­χει­ρά του πά­νω ἀ­πὸ τὰ ἀ­νά­γλυ­φα νού­με­ρα τῆς πι­στω­τι­κῆς του κάρ­τας, κα­θὼς κά­θε προ­ϊ­ὸν ἔ­βγα­ζε ἕ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὸ ἦ­χο ἀ­πὸ τὸ τα­μεῖ­ο.

       Ὁ ὑ­πο­λο­γι­στὴς τοῦ τα­μεί­ου ἀ­να­γνώ­ρι­σε τὴν «Ταυ­τό­τη­τα τοῦ Πε­λά­τη» τοῦ νέ­ου ἄν­τρα, τὴ συ­νη­θι­σμέ­νη ἀ­να­λο­γί­α με­τα­ξὺ λι­πα­ρῶν καὶ ἀ­μύ­λου, τὴν οἰ­κεί­α ἐ­πι­λο­γὴ ἀ­πὸ τὶς κον­σέρ­βες, τὴν πρό­σφα­τη καὶ αὐ­ξα­νό­με­νη ποι­κι­λί­α τῶν συμ­πλη­ρω­μά­των ὑ­γεί­ας, τὸν ξε­χω­ρι­στὸ συν­δυα­σμὸ τῶν μη­νια­ίων πε­ρι­ο­δι­κῶν. Οἱ ἀ­γο­ρὲς ἀ­να­γνώ­ρι­ζαν τὸν κά­θε πε­λά­τη. Προ­τοῦ ἡ γυ­ναί­κα στὸ τα­μεῖ­ο πε­ρά­σει τὴν πι­στω­τι­κή του κάρ­τα, ὁ ὑ­πο­λο­γι­στὴς εἶ­χε πα­ρα­θέ­σει τὶς λε­πτο­μέ­ρει­ες τοῦ νέ­ου ἄν­τρα, τὴ λί­στα μὲ τὶς ἀ­γο­ρὲς του τοὺς τε­λευ­ταί­ους ἑ­πτὰ μῆ­νες, τὴν ἀ­ξι­ο­λό­γη­ση φε­ρεγ­γυ­ό­τη­τας τῆς κάρ­τας του, τὸ πο­σο­στό του στὴν κλί­μα­κα «Ἀ­φο­σι­ω­μέ­νος Πε­λά­της». Γνώ­ρι­ζε σὲ γε­νι­κὲς γραμ­μὲς τὸ ποι­ός ἦ­ταν καὶ τὸ πῶς ζοῦ­σε. Μπο­ροῦ­σε νὰ συμ­πε­ρά­νει πῶς ἦ­ταν τὸ τα­πει­νό του δω­μά­τιο πά­νω ἀ­πὸ τὸ τα­ξι­δι­ω­τι­κὸ γρα­φεῖ­ο, πό­σο πα­λιὸ ἦ­ταν, χω­ρὶς κα­θό­λου λου­λού­δια, πό­σο λει­τουρ­γι­κὸ καὶ πό­σο κραύ­γα­ζε γιὰ ἀλ­λα­γή. Ἐ­δῶ ἦ­ταν ἕ­νας ἄν­τρας ποὺ ἡ γά­τα του εἶ­χε πε­θά­νει ἢ εἶ­χε χα­θεῖ πρὶν τρεῖς μῆ­νες. Δὲν εἶ­χε ἀ­γο­ρα­στεῖ γα­το­τρο­φὴ γιὰ ὅ­λο αὐ­τὸ τὸ δι­ά­στη­μα. Ἐ­δῶ ἦ­ταν ὁ πε­λά­της ποὺ δὲν εἶ­χε φύ­γει ἀ­πὸ τὴ γει­το­νιά του γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πὸ μί­α ἑ­βδο­μά­δα, σύμ­φω­να μὲ τὴν ἐ­νερ­γὴ ψη­φια­κὴ μνή­μη του. Πέ­ρυ­σι τὴν ἄ­νοι­ξη εἶ­χε προ­σπα­θή­σει, ἀ­πο­τυ­χη­μέ­να, νὰ κό­ψει τὰ γλυ­κὰ καὶ τὴ ζά­χα­ρη. Σή­με­ρα γιὰ πρώ­τη φο­ρὰ εἶ­χε ἀν­τι­στα­θεῖ στὴ συ­νη­θι­σμέ­νη του πα­ρόρ­μη­ση νὰ ἀ­γο­ρά­σει ἕ­να πα­κέ­το ποῦ­ρα Cheroots.

       Στὸ τα­μεῖ­ο ὁ ὑ­πο­λο­γι­στὴς ἐμ­φά­νι­σε τὸ μή­νυ­μα: «Cheroots…Cheroots. Ὑ­πεν­θύ­μι­σε στὸν πε­λά­τη ὅ­τι δὲν ἔ­χει ἀ­γο­ρά­σει δη­μη­τρια­κὰ ἢ τυ­ρὶ ἢ λα­χα­νι­κὰ αὐ­τὸ τὸ μή­να.
Ὑ­πεν­θύ­μι­σέ του τὶς εἰ­δι­κές μας προ­σφο­ρές: 12 μπου­κά­λια μπύ­ρας lager στὴν τι­μὴ τῶν 10. Ἀ­γό­ρα­σε ἕ­να μπου­κά­λι ἀ­πὸ τὸ Boulevard λι­κέρ μας καὶ σοῦ δί­νου­με τὸ δεύ­τε­ρο δῶ­ρο. Ὑ­πεν­θύ­μι­σέ του ὅ­τι ὁ χρό­νος περ­νά­ει πιὸ γρή­γο­ρα ἀ­πὸ ὅ­σο νο­μί­ζει, τὸ ἀ­πορ­ρυ­παν­τι­κό του θὰ ἔ­χει τε­λει­ώ­σει μέ­χρι τώ­ρα, ὅ­πως καὶ τὰ ἀν­τι­συλ­λη­πτι­κὰ ποὺ εἶ­χε ἀ­γο­ρά­σει πρὶν δυ­ὸ χρό­νια. Τοῦ χρει­ά­ζον­ται τὰ βα­σι­κά, ὅ­πως ρύ­ζι καὶ μα­κα­ρό­νια, σα­πού­νι, ὀ­δον­τό­κρε­μα, ἀ­λεύ­ρι, λά­δι καὶ μπα­χα­ρι­κά. Ἐ­νη­μέ­ρω­σέ τον γιὰ τὰ Προ­γράμ­μα­τα Λι­α­νι­κῆς μας καὶ πὼς πα­ρα­μέ­νου­με ἀ­νοι­χτοὶ τὰ ἀ­πο­γεύ­μα­τα τῆς Κυ­ρια­κῆς. Συμ­βού­λευ­σέ τον νὰ μα­γει­ρεύ­ει πε­ρισ­σό­τε­ρο γιὰ τὸν ἑ­αυ­τό του. Ὀ­φεί­λει νὰ συ­γυ­ρί­ζει καὶ νὰ κα­θα­ρί­ζει τὰ πλα­κά­κια τοῦ μπά­νιου του μὲ τὸ νέ­ο μας λευ­καν­τι­κὸ μὲ λε­μό­νι. Πρέ­πει νὰ ξε­κι­νή­σει ἀ­πὸ τὴν ἀρ­χή. Πρό­τει­νέ του νὰ κά­νει ἄλ­λη μιὰ γύ­ρα στοὺς δι­α­δρό­μους μας. Ἀ­μέ­σως. Για­τί αὐ­τὸ ποὺ ἐ­πι­λέ­γου­με εἶ­ναι αὐ­τὸ ποὺ εἴ­μα­στε. Δὲ θὰ ἔ­πρε­πε νὰ χά­σει αὐ­τὴ τὴ δεύ­τε­ρη εὐ­και­ρί­α νὰ ἀ­να­δη­μι­ουρ­γή­σει τὸν ἑ­αυ­τό του μὲ τὸ φα­γη­τό.»

Πη­γή: Ἀ­πὸ τὴ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των Thomas, James and Robert Shapard, eds., Flash Fiction Forward, 80 very short stories, NEW York, London: W.W. Norton & Company, 2006.

Τζιμ Κρέ­ις (Jim Crace) (1946-): Βρε­τα­νός μυ­θι­στο­ρι­ο­γρά­φος μὲ πλού­σια πα­ρα­γω­γή μυ­θι­στο­ρη­μά­των καὶ δι­η­γη­μά­των. Θε­ω­ρεῖ­ται ἕ­νας ἀ­πὸ τοὺς πιὸ και­νο­τό­μους καὶ πρω­τό­τυ­πους συγ­γρα­φείς μὲ με­γά­λη ἱ­κα­νό­τη­τα νὰ δη­μι­ουρ­γεῖ φαν­τα­στι­κοὺς κό­σμους και τό­πους.

Με­τά­φρα­ση ὰπὸ τὰ ἀγγλικά:

Νε­φέ­λη Γα­λα­νοῦ. Στὸ πλαί­σιο τοῦ μα­θή­μα­τος τῆς Λο­γο­τε­χνι­κῆς Με­τά­φρα­σης στὸ Με­τα­πτυ­χια­κὸ στὴ Με­τά­φρα­ση τοῦ Hellenic American University ποὺ προ­σφέ­ρε­ται σὲ συ­νερ­γα­σί­α μὲ τὸ Hellenic American College. Δι­δά­σκων μα­θή­μα­τος: Δρ. Βα­σί­λης Μα­νου­σά­κης.