Η ΕΞΟΥΣΊΑ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΏΝ ΩΣ ΕΙΔΙΚΌΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΊΑΣ

 του Νίκου Ζήβα

" Αυτό που η βιομηχανία δίνει με το ένα χέρι, οι συνθήκες της ανάπτυξής της, το έχουν πάρει ήδη με το άλλο. Επαινεί την ποιότητα των θεραπειών της, αλλά ξεχνά να πει ότι εμβολιάζει την ασθένεια " ΓΚΥ ΝΤΕΜΠΟΡ

Ο άρρωστος κόσμος μας, των μοντέρνων καιρών, που σταδιακά εδώ και δύο αιώνες επισωρεύει με γεωμετρική πρόοδο την βιομηχανική-πολεμική- τεχνολογική μόλυνση του, μέσω της επιτάχυνσης της καθολικής εμπορευματοποίησης της ζωής, βρίσκει σε αυτή την πορεία του βοηθό και συνοδοιπόρο,την όλο και περισσότερο κατακερματισμένη γνώση η οποία φτάνοντας στη σημερινή μετα-παγκοσμιοποιημένη εποχή μας, έχει εξελιχθεί σε μία μάζα, ένα σωρό υπερεξειδικευμένων θραυσμάτων της επιστήμης και της εν γένει απροσανατόλιστης πολιτιστικής δραστηριότητας. Η αποσπασμένη από τη θεώρηση του Όλου, σκέψη των ειδικών, αποκτά ένα ψευδοκύρος που της προσδίδει η υποστήριξη και η εξάρτηση από τα κέντρα εξουσίας των διευθυντών αυτής της κοινωνίας.

Η ιεραρχία και το κράτος διαφημίζουν την προστατευτική και προοδευτική τους εικόνα έναντι των πληθυσμών μέσω μιας ανύπαρκτης, τάχα δίκαιης τέχνης της διακυβέρνησης, χρησιμοποιώντας στο προσκήνιο τους χρησμούς των ειδικών ως άλλοθι για την επιβολή των όρων του άγριου εξουσιαστικού και καταστροφικού παιγνίου τους στο παρασκήνιο. Η εξειδικευμένη επιστημονική κάλυψη της σύγχρονης βίας και του φόβου διοχετεύεται μέσω της σύγχυσης, που προκαλούν οι επαγγελματίες-ενημερωτές-διασκεδαστές, έτσι ώστε το κοινό που τους παρακολουθεί, να παρακολουθείται καθηλωμένο και αδρανές από το άγρυπνο μάτι του Μεγάλου Αδελφού.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα εξουσιαστικής χρήσης της διαχωρισμένης γνώσης:

Τα μέτρα περιορισμού και απομόνωσης των πληθυσμών, που προτείνουν οι πολιτικοί υγειονόμοι και οι ειδικοί γιατροί στην εποχή του κοροναϊού, εισάγουν, προετοιμάζοντας την κοινωνία, στην ατμόσφαιρα και στις συνθήκες του πιο προχωρημένου είδους σύγκρουσης, δηλαδή μιας κλιμακούμενης απειλής βιολογικού πολέμου.

Πρόκειται για τη συνέχεια της πολιτικής τρομοκρατικής προβοκάτσιας των περασμένων δεκαετιών.

Η τεχνολογία που έχει χάσει πια την

απελευθερωτική της αίγλη, κατακερματισμένη κι αυτή και μετατρεπόμενη σε δεσμοφύλακα των ανθρώπων, μέσω των δικών της ειδικών, εξυπηρετεί με ραγδαίους ρυθμούς και εφευρετικότητα τη θέληση της εξουσίας για τον απόλυτο κοινωνικό έλεγχο.

Οι ειδικοί τεχνολόγοι και διαχειριστές των διατροφικών πόρων αποφαίνονται ότι η λύση στο πρόβλημα του επισιτισμού είναι η προώθηση της εκχέρσωσης και καταστροφής όλο και μεγαλύτερων εκτάσεων άγριας φύσης και δασών, για να αναπτυχθούν γιγάντιες μονοκαλλιέργειες προς εξυπηρέτηση της βιομηχανίας τροφίμων.

Σε συνέχεια, οι ειδικοι χημικοι συμβουλοι θεωρούν ότι ο ωκεανός μπορεί να χωρέσει όλη τη βρωμιά και τα απορρίμματα του κόσμου μας, ενώ οι αντίθετοί τους τάχα βιομήχανοι της επεξεργασίας, αποσύνθεσης και ανακύκλωσης των σκουπιδιών, διοχετεύουν τα "καθαρά" και ουδέτεροποιημένα λύματα ξανά μέσα στην δύσμοιρη θάλασσα, σπαταλώντας ταυτόχρονα τρομερά ποσά ενέργειας.

Οι δε ειδικοί της ενέργειας αυξάνουν το κύρος των υποδείξεων τους μιας και επηρεάζουν και την γεωπολιτική, εντασσόμενοι στους ανταγωνιστικούς σχεδιασμούς των κεντρικών και περιφερειακών υπερδυνάμεων και των δορυφόρων τους, σε ένα κόσμο χωρίς στρατηγική αλλά με πολλούς στρατηγούς.

Ας περάσουμε στους χωροτακτες, αυτούς τους ειδικούς των σύγχρονων πόλεων-γκέτο, τους αγαπημένους της εξουσίας, της οποίας εξασφαλίζουν, μέσω των σχεδιασμών τους, την υλοποίηση και την παγίωση της ανισότητας και του διαχωρισμού στο χώρο, μέσα από την ενοποίηση του αλλοτριωμένου χρόνου: Ο χρόνος της ξεκούρασης της μετακίνησης και της διασκέδασης έχει κατακτηθεί από το χρόνο εργασίας. Το lockdown είναι μία ακραία μορφή χωροτακτικής βίας. Η εργασία στρογγυλοκάθεται στα σπίτια - κλουβιά απορροφά και οικειοποιείται τον ελεύθερο χρόνο, καταργώντας κάθε ωράριο και κάθε δικαίωμα εργασιακό του παρελθόντος.

Η τέχνη του καιρού μας, συγκροτείται από αισθητικούς μονολόγους, που συντονίζουν και κατηγοριοποιούν οι ειδικοί επιμελητές, προς χάριν της βιομηχανίας της κουλτούρας, των διεθνών εκδοτών - διακινητών, των μουσείων - εργοστασίων και των μεγάλων οίκων δημοπρασιών και αξιολόγησης του χρηματιστηρίου της τέχνης.

Οι ειδικοί της πολιτιστικής κληρονομιάς διαμορφώνουν και οργανώνουν την προβολή της, σύμφωνα με ό,τι επιτάσσουν τα συμφέροντα της τουριστικής βιομηχανίας, καταστρέφοντας ασφαλώς την αίγλη της.

Εν τέλει, η ειδικότητα της Εξουσίας να προσδίδει κύρος στις προκατασκευασμένες και διαχωρισμένες απόψεις και ιδέες των ειδικών επιστημόνων, ως άλλοθι και για να καλύψει τη δράση της με την επιβολή μιας τρομακτικής ανισότητας στις παραγωγικές σχέσεις ανάμεσα στους διευθυντές και τους διευθυνομένους, ανάμεσα στη φτώχεια και τον πλούτο, προκαλεί έναν επιχειρησιακό γιγαντισμό εις βάρος του ποιοτικού. Εξοβελίζει την πραγματική ζωή και τη μετατρέπει σε εικονική μέσα στην μεγάλη υπεραγορά των ψεύτικων επιλογών της επιβίωσης.

Ν.Ζ