ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

Του Γιάννη Σχίζα

 

 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ξεκινήσει η νομική αμφισβήτηση του Obamacare, δηλαδή της πολιτικής του Ομπάμα που επιχειρούσε  να θεσπίσει  το δικαίωμα στη παροχή ιατρικών υπηρεσιών  σε 20 εκατομμύρια  πολίτες, ενώ ταυτόχρονα επηρέαζε     άλλα  130 εκατομμύρια …Ο Τραμπ  υποστήριξε  για ψηφοθηρικούς λόγους  ότι θα έχει το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού πριν από τις εκλογές της 3/11, αλλά η «καλή είδηση»  ήλθε μερικές μέρες αργότερα : Γιατί , κατά πως δήλωσε ο πρόεδρος της Pfeizer   που προχώρησε στην αναγγελία   του   εμβολίου ,  άλλη είναι η  ταχύτητα της επιστήμης και άλλη  της πολιτικής…

Η ιατρική  στο σύνολό της δεν είναι άσχετη με την πολιτική – κι αυτό φαίνεται από το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Υπάρχουν  πολίτες που υποστηρίζουν ότι η φροντίδα του σώματος από την ασθένεια είναι υπόθεση του ατόμου – και επομένως των χρημάτων που αυτό διαθέτει. Πρόκειται για μια αντίληψη  που παραγνωρίζει την σοβαρή μείωση του κόστους των ιατρικών υπηρεσιών όταν αυτές παρέχονται χωρίς την διαμεσολάβηση του χρήματος σε κάθε υγειονομική πράξη. Η ιατρική έχει κόστος, αλλά το κόστος αυτό είναι μικρότερο  όταν καταβάλλεται  συλλογικά και αφορά την ολότητα των ιατρικών πράξεων : Των πράξεων που ξεκινούν από την απλή επίσκεψη και φθάνουν στις ακτινοβολίες..

 

Η ιατρική σχετίζεται  με την κοινωνική θέση του καταναλωτή ιατρικών υπηρεσιών, αλλά φαίνεται ότι τα δημοκρατικά δικαιώματα συνδυάζονται με  προόδους – όπως λόγου χάρη την αύξηση  του  προσδόκιμου ζωής στα 84,7 χρόνια για το Χονγκ Κόνγκ  ή των 82,1 ετών  για την Ελλάδα : Στην οποία η έκφραση «40ουτης γέρων» υπήρχε  μέχρι τις αρχές του προηγούμενου αιώνα…Τώρα βέβαια εκκρεμεί το ζήτημα του κατά πόσο η ιατρική αυξάνει πραγματικά το προσδόκιμο ζωής – και εδώ υπάρχει μια αμφισβήτηση: Ο Αντρέ Γκόρζ στο δοκίμιό του «Ιατρική , υγεία και κοινωνία»

υποστηρίζει  ότι αυτό οφείλεται στη βελτίωση των απλών υγιειονομικών κανόνων – ανάμεσα στις οποίες το πλύσιμο των χεριών και  η καθαριότητα  έχει  σημασία…

 Του  υφυπουργού  κ. Κοντοζαμάνη « ξέφυγε » η κουβέντα  ότι οι αντοχές του υγειονομικού συστήματος  είναι  πεπερασμένες, θυμίζοντας κατά κάποιο τρόπο  το ΜΑSH, ένα παλιό φιλμ όπου οι Ντόναλντ Σάδερλαντ και Έλιοτ Γκουλντ ως  στρατιωτικοί γιατροί διάλεγαν  ποιοι θα επιζήσουν…Εύχομαι αυτό το δικαίωμα να μην υπάρξει  ξανά ποτέ ,  αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη….

ΑΥΓΗ 14.11.20