ΕΚΕΙΝΟΣ τῆς ἔστελνε μὲ εὐλάβεια κάθε κεφάλαιο
τοῦ μυθιστορήματος ποὺ μετέφραζε, ἀμέσως μόλις τὸ τελείωνε. Ἦταν
ἕνας τρόπος, τώρα ποὺ ζοῦσαν μακριά, νὰ φαντάζεται ὅτι ἀσχολεῖται
μαζί του, νὰ ὑποθέτει τὴν ἀδημονία της ὅταν τὸν διάβαζε, νὰ νιώθει
τὸ βλέμμα της πάνω σὲ κάτι δικό του.
Σταδιακὰ —μεγάλο τὸ μυθιστόρημα— παρατήρησε ὅτι οἱ καταστάσεις
ποὺ βίωνε ἡ ἡρωΐδα ἐπηρέαζαν τὴν ἀγαπημένη του πολύ· καταλάβαινε
ὅτι συνέπασχε μαζί της, χαιρόταν λυπόταν ἀγχωνόταν ἀπογοητευόταν
ὀνειρευόταν μαζί της, θά ’λεγε κανεὶς ὅτι πολλὲς φορὲς τὴ μιμοῦνταν.
Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἀναγνῶστες τοῦ μυθιστορήματος στὰ ἑλληνικὰ
δὲν ἔμαθαν ποτὲ ὅτι ἡ Πάουλα ἐγκατέλειπε τὸν Κὶμ στὸ κεφάλαιο
17. Ἀντίθετα τοὺς παρακολούθησαν ἀγκαλιασμένους στὴ μέση τῆς
Ράμπλα νὰ μοιράζονται ἕνα παγωτὸ χωνάκι καὶ νὰ κοιτάζονται στὰ μάτια
μὲ τὸν τρόπο ποὺ τόσο πολὺ τοῦ ἄρεσε ἐκείνου.
Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ
Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος (Ἀθήνα 1963). Καθηγητὴς Μεταφρασεολογίας
στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Διδάσκει, ἐπίσης,
Ἰσπανικὴ Λογοτεχνία στὸ Ἑλληνικὸ Ἀνοικτὸ Πανεπιστήμιο. Ἔχει
μεταφράσει ἀπὸ τὰ ἱσπανικὰ στὰ ἑλληνικὰ ἔργα τῶν Ἐ. Σάμπατο, Μ.
Ἀλτολαγκίρε, Ἰ. Ἀλδεκόα, Μ. Βάθκεθ Μονταλμπάν, Χ. Γιαμαθάρες,
Ρ. Τσίρμπες, Χ. Ἀγέστα, Λ.Μ. Πανέρο, Σ. δὲ Τόρο, Ἀ. Μπράις Ἐτσενίκε,
Ἀ. Τραπιέγιο, Ἀ. Γκαμονέδα, Σ. Πάμιες καὶ Ἀ. Κουέτο μεταξὺ ἄλλων.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου