Βόρεια Εύβοια

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 1.9.18

Ο μεγάλος ερευνητής της Μεσογείου Φερνάν Μπρωντέλ  έγραφε : « Η Βενετία δεν ανήκει πια στον εαυτό της, είναι το αγαθό όλων μας, η πόλη μας, το όνειρό μας, η σιωπηλή καταφυγή μας. Να μην αλλάξει, να μην κινηθεί, να μείνει η Ωραία κοιμωμένη του δάσους, που τόσο την έχουμε ανάγκη !»

Σήμερα στην Ελλάδα, όπου είναι εμφανής η ανάγκη να διατηρούμε σε διαρκή εξέλιξη και ταυτόχρονα σε παραδοσιακή  μακαριότητα  την ύπαιθρο ( να απολαμβάνουμε τα αγαθά της ανάπτυξης  και ταυτόχρονα να βιώνουμε ως διαρκές το παρελθόν  της… )  η Βόρεια Εύβοια είναι ένας τέτοιος χώρος : Είναι  μια ωραία κοιμωμένη ενός δάσους μοναδικού, που πρέπει να διαφυλάττουμε με κάθε θυσία … 

Ο Δημήτρης Φατούρος  έλεγε ότι οι πόλεις πρέπει να διατηρούν κάποια σημεία αλώβητα, έτσι ώστε μέσω αυτών να διασφαλίζεται  η διάρκεια του αστικού χώρου.

Εγώ κάνω απλώς χρήση αυτού του συλλογισμού για την ύπαιθρο :  Στη Βόρεια Εύβοια  θα συναντηθείς με τα τεράστια πεύκα των οποίων  η απόξεση αποδίδει ρετσίνι για τις ανάγκες της   διακοσμητικής βιομηχανίας, θα συναντηθείς με πλατάνια, με την επίμονη οσμή του μελισσόχορτου, με τα αναρριχώμενά της που  σκαρφαλώνουν ως τον ουρανό, με τα βάτα , με τις συμπαγείς εκτάσεις πράσινου. Στο δρόμο προς τους Αμέλαντες θα συναντηθείς με ένα εκκλησάκι, όχι και τόσο σημαντικό βέβαια εξ αιτίας των έργων που έχουν γίνει στα πέριξ   : Σημαντικό όμως γιατί είναι υπερπενταπλάσιο ενός ΙΧ   και ταυτόχρονα  υποδεκαπλάσιο(!) μιας βελανιδιάς ,που επικαλύπτει  τη κομψή σιλουέτα του... Πιο κάτω, ο δρόμος για τους καταρράκτες, με διαμορφωμένο το μονοπάτι, με λιγοστό νερό αλλά πάντως μια βλάστηση οργιώδη, και  πιο πέρα, κοντά σε ένα δασικό χωριό – αμάρτημα μιας  προ κρίσης ιδεοληψίας – συναντάς τα νεκρό κορμό μιας αγριοκαστανιάς , ογκώδη,  ασυνήθιστο, να ξεπροβάλλει μέσα από θάμνους. Στη  Κερασιά βρίσκεις το Μουσείο απολιθωμένων θηλαστικών – που είναι  αναδρομή στη πανίδα που δέσποσε σ’ αυτή τη περιοχή, εκατομμύρια χρόνια πριν. Στα Βασιλικά, στα Ελληνικά, στο Αχλάδι,  συναντάς αχανείς παραλίες, ενώ στην Κρύα Βρύση εκβάλλει ο ποταμός Κηρέας, σε μια περιοχή που ονοματίσθηκε «Τα Ευβοϊκα Τέμπη» : Στέκεσαι εντυπωσιασμένος  μπροστά στον υγροτοπική έκταση  που σχηματίσθηκε στις εκβολές , δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο της (Πελασγικής;) Κηρίνθου.

Όλα είναι τόσο ωραία , αν εξαιρέσει κανείς κάποια οικήματα βυθισμένα στο πράσινο... Η Βόρεια Εύβοια  με την εγγύτητά της  στην Αττική, με τα δάση και τις παραλίες, είναι η δική μας, διατηρήσιμη Βενετία…