Rachel Carson : Η σιωπηλή άνοιξη

Του Ιορδάνη Στυλίδη
Το βιβλίο της Rachel Carson  ("Η σιωπηλή άνοιξη" )φάνηκε πως ήταν ‘’ενα μελλοντολογικό παραμύθι’’. Περιείχει πολλά παραδείγματα περιβαλλοντικών καταστροφών μικρής κλίμακας που συνέβησαν σε αγροτικές κοινότητες όπου η χρήση DDT ρήμαξε τα πουλιά, τις μέλισσες, τα μικρά άγρια και οικόσιτα ζώα αλλά και τους ανθρώπους που ζούσαν στις απέραντες πεδιάδες καλλιεργειών στις μεσο-δυτικές πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Η Carson αφιέρωσε έξι χρόνια μελέτης και συλλογής τεκμηρίων ώστε να δείξει-αποδείξει την καταστροφική χρήση ισχυρών παρασιτοκτόνων που συσσωρεύονται και δηλητηριάζουν το έδαφος εξουδετερώνοντας μακροχρόνια ή οριστικά την ικανότητά του. Στο βιβλίο της επισημαίνει και καλεί τους πολίτες να αντιδράσουν στις κατευθυνόμενες θεαματικές πολιτικές
τόσο των εταιριών παραγωγής χημικών όσο και των τακτικών των διοικητικών και δημοσιογραφικών ομάδων που χρηματοδοτούνται για να τις επιβάλουν σαν ‘’αλήθεια’’ τη σχέση του καλλιεργητή και καταναλωτή ανθρώπου με το περιβάλλον του. Επισημαίνει την ύβρη του οικονομισμού, της εταιρικής τρομοκρατικής πολιτικής κέρδους και του εγωϊστικού συμφέροντος σαν τον πυρήνα του προβλήματος. Με αυτό το βιβλίο της η Carson έθεσε τις ρίζες της κοινωνικής επανάστασης και της ανάδυσης –χρόνια μετά- της έννοιας της «βιοποικιλότητας» (δείτε στο βιβλίο ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ, τι σκιάζει την αλήθεια στη δημόσια οικολογία). Κατηγορήθηκε και επικρίθηκε δημόσια και συνεχώς από την χημική βιομηχανία αλλά και τις ομάδες συμφερόντων στα θεσμικά όργανα παραγωγής νόμων, έως το τέλος της ζωής της, το 1964. Το σύγχρονο περιβαλλοντικό κίνημα ξεκίνησε δέκα χρόνια αργότερα ασκώντας κριτική για τις κατευθύνσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας αλλά και την δημοσία ευθύνη και λογοδοσία.