"Νοιώθουμε μονίμως στο μεταίχμιο, μεταξύ
τουρίστα και ταξιδευτή. Ο τουρίστας του γκρουπ δεν αισθάνεται την ανάγκη, ή δεν
έχει το χρόνο, να μπει βαθειά μέσα στον άγνωστο κόσμο, τον οποίο,
συνήθως, αντιλαμβάνεται μόνο επιφανειακά. Έρχεται, φεύγει και μένει με τις
αφετηριακές βεβαιότητές του. Ο ταξιδευτής, αντιθέτως, μπορεί και στέκει
απέναντι και μέσα σ’ αυτούς τους πολιτισμούς. Τους παρατηρεί, ή και τους μελετά
ακόμη, με συμπεράσματα λίγο – πολύ βάσιμα. Εμείς, που, εκ των πραγμάτων,
είμαστε συλλέκτες εικόνων κι εντυπώσεων, μάλλον, και λιγότερο αλλότριων
αισθημάτων ή ιδεών, βρισκόμαστε στην πιο σύνθετη, ίσως, θέση αφού επιχειρούμε
να οργανώσουμε την εμπειρία μας με δευτερογενή, και καμιά φορά
«εγκυκλοπαιδικά», στοιχεία. Όπως και να ‘χει, το οδυνηρό και, την ίδια στιγμή,
ηδονικό στοιχείο στην περίπτωσή μας είναι η αποδόμηση όλων των βεβαιοτήτων.
Ιδεολογικών, πολιτικών και κοινωνικών"....
Εν όψει, Αιθιοπία, βύθισμα Ντανιακίλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου