Στρατευμένη υποτέχνη

ΠΗΓΗ :ΟΧΙΑ

Την ώρα που η εξουσία έσπρωχνε μεθοδικά από την δεκαετία του '80 τις Άντζελες Δημητρίου, Πανταζήδες και ποπσκυλάδες, παράλληλα δημιουργούσε την αντίπερα όχθη του βαρέος έντεχνου και του πολιτικοκοινωνικού τραγουδιού που στο βάθος ασχολούνταν μόνο με τις υπαρξιακές αναζητήσεις που κατέληγαν στο γιατί μάς άφησε ο γκόμενος/α ή γιατί αν και δε μου λείπει τίποτε νιώθω μια μοναξιά την ώρα που μαγειρεύω μια μακαρονάδα. Για άγνωστο λόγο όλοι αυτοί που αυτοχαρακτηρίζονταν έντεχνοι θεωρούσαν ότι είναι η συνέχεια της ποιότητας του Μάνου Χατζιδάκι γι' αυτό ή θα κόμπαζαν ότι ο Μάνος τους ήξερε προσωπικά ή στα κουλτουρέ μαγαζάκια (τα έλεγαν μουσικές σκηνές) ανάμεσα στην εντεχνίλα έβαζαν πάντα έναν Χατζιδάκι για να νιώσει ο μαλάκας θαμώνας ότι είναι θαυμαστής της ύψιστης ποιότητας. Θαμώνες κατά κύριο λόγο ήταν Συνασπιστές, αριστεριστές και γενικά αυτοί που σνόμπαραν την υποκουλτούρα της Δημητρίου, το παραδοσιακό τραγούδι, το λαϊκό τραγούδι αλλά στήριζαν την υπερκουλτούρα των Σαββόπουλων, Νταλάρηδων, Αλεξίων, Κραουνάκηδων, Πρωτοψάλτηδων, Ξυδάκηδων, Αρβανιτάκηδων, Λαζόπουλων και στην συνέχεια νεότερων όπως ο Θηβαίος. 

Μετά 30 χρόνια παρουσίας της εντεχνίλας στην Ελλάδα και αφού τελικά οι συνασπιστές-αριστεριστές πήραν την εξουσία, οι άνθρωποι που εκπροσωπούσαν την πολιτική γραμμή μέσω του ήχου, του στίχου, του ντυσίματος, της σκηνικής παρουσίας, του πολιτισμού ως στρατιώτες θα πρέπει να υπερασπιστούν το Κάστρο της αριστερής εξουσίας που μεταμορφώθηκε γοργά σε φιλελεύθερη εξουσία μιας αποικίας. 

Έτσι οι έντεχνοι διασκεδαστές απέκτησαν και δημόσια πολιτικοκοινωνική θέση. Τους εντεχνίλες θα τους δεις σε όλα τα κόμματα και κάνουν αισθητή την παρουσία τους τα τελευταία χρόνια σε συνάξεις κομμάτων και υποκομματιδίων πουλώντας την "βαριά" τους τέχνη για να ανέβει το prestige του κομματικού αρχηγού και βέβαια τα κόμματα πλέον έχουν στόχο Ευρωπαϊκό και όχι ιδεολογικό. Υπηρετούν άπαντες τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και όχι το βαρύ κλαρίνο. 

Ο Μητσιάς μάς έβρισε που δεν στηρίξαμε τον κουμπάρο του Σαμαρά, είδαμε την Αρβανιτάκη και τον Ξυδάκη στο πλάι του Σταύρου Θεοδωράκη όταν έστηνε το κόμμα, ακούσαμε τον Κραουνάκη να λέει ότι είναι friendly του Σύριζα και γι'αυτό έχει εκπομπή στο "Κόκκινο", η Πρωτοψάλτη έγινε διορισμένη κατοχική υπουργός, ο Σαββόπουλος αφού το 2011 επί ΠΑΣΟΚ πρότεινε να πάνε οι μετανάστες σε ξερονήσια για να αδειάσει η Αθήνα ξαναχτύπησε επί Σύριζα λέγοντας ότι προτιμά το ευρώ και τον φοβίζει ο εθνικός διχασμός που μπορεί να προκληθεί λόγω ιδεολογιών στην Ελλάδα του 2015. Ξαφνικά τους φοβίζουν οι ιδεολογίες αυτούς που υπηρετήσαν την ιδεολογία του μαγαζιού γωνία Αριστερά και ανένταχτος χώρος. Βόλευε η ιδεολογία όταν ήταν να υπηρετήσουν την πατρίδα πουλώντας τρέλα ως γνωστοί αντιρρησίες συνείδησης. Πολύ βαριά επανάσταση γιατί σαν βγεις από αυτή την φυλακή κανείς δεν θα σε περιμένει. Τον μετανάστη όμως να τον περιμένει ξερονήσι επειδή σου χαλά τον πρωινό σου περίπατο.

 

Δεν καταλαβαίνει ο καλλιτέχνης ότι το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να γράφει τα τραγουδάκια του, να μην φαλτσάρει (όσο μπορεί), να αποδίδει καλά το άσμα (με πόνο φτιαχτό) και να το βουλώνει όταν η κοινωνία πρέπει να μένει ανεπηρέαστη από φτιαχτά είδωλα της ίδιας της εξουσίας. Άλλο Χατζιδάκις κι άλλο Λαζόπουλος. Μην μπερδεύουμε την βούρτσα με την πούτσα. Άλλο να διευθύνεις το Τρίτο Πρόγραμμα σε εποχές που ο αναλφαβητισμός στην Ελλάδα ήταν 60% κι άλλο να εργάζεσαι στο ελληνικό παράρτημα του RTL και να κάνεις τον κλόουν σε χορτάτο κοινό πάντα υπέρ του Σύριζα και των συμφερόντων των τηλεοπτικών μετοχών σου. Μην νομίζουν ότι επειδή φοράν ένα κασκόλ, βραχνάρουν την φωνή, φοράνε ξεπλυμένο τζιν, έθνικ φούστες μπορούν να μιλήσουν ξαφνικά με την άνεση και την καυστικότητα ενός Roger Waters. Άλλο να κάνεις μουσική επανάσταση παγκοσμίως κι άλλο η μουσική σου να συνοδεύει άνετα από πρωινό πατσά μέχρι βραδινό σούσι. Άλλο μουσική κι άλλο ηχητική συνοδεία. Επίσης δεν γίνεται να λες ότι είσαι αριστερός κόκκινος και όχι ροζ, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και να βρίσκεσαι στην ίδια σκηνή με έναν Θηβαίο ο οποίος επιμένει να αυτοχαρακτηρίζεται μαλάκας με δημόσιες φιλοβασιλικές δηλώσεις. Ακόμα και η σκυλόποπ Βανδή διέκοψε την συνεργασία με τον Σφακιανάκη όταν άνοιξε τον κώλο του και μίλησε υπέρ της Χρυσής Αυγής. Γιατί σνομπάρεις, ακροαριστερέ μου, το Δεσποινάκι και δεν κάνεις το ίδιο και με τον Βασιλάκη ο οποίος δεν σταμάτησε την συνεργασία με τον Θηβαίο αντιθέτως βγάζουν φωτό μαζί με γέλια κι αγκαλιές; 

Δηλαδή τον Οδυσσέα Ιωάννου τον θεωρείς εντάξει και κουλ ακόμα κι αν δήλωσε δημοσίως πριν στηρίξει Σύριζα στις εκλογές του Ιανουαρίου τα εξής; "Τα νόμπελ τα πήραν ο Ελύτης και ο Σεφέρης. Τα Λένιν, ο Μίκης, ο Ρίτσος και ο Βάρναλης. Όπως και το ευρωπαϊκό το πήραν ο Ζαγοράκης και τα άλλα παιδιά. Δεν τα πήρε η Ελλάδα. Δεν υποτιμώ βέβαια το περιβάλλον, την παράδοση της γλώσσας, τον βαρύ οπλισμό που χρησιμοποίησαν αυτά τα τεράστια μεγέθη του λόγου και της μουσικής. Όμως ήταν κατακτήσεις μέσα από προσωπική περιπέτεια". Πέρα από την κάθετη άποψη ότι δεν υπάρχει λόγος συζήτησης περί εθνικής συνείδησης, ολότητας και έθνους ο μεγάλος στιχουργός θυμήθηκε τον ευρωβουλευτή Ζαγοράκη για τα γκολ το 2004 αλλά όχι τον Χατζιδάκι για το Όσκαρ μουσικής το 1960. Ζαγοράκης-Χατζιδάκις:10-0. 

Ο Νταλάρας τελικά ήταν αυτός που πετροβολήθηκε ως σύζυγος Πασόκας και καθαρής στήριξης της σοσιαλιστοκεντροαριστερής εξουσίας. Τόλμησε να πει ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και έμεινε στην απέξω εδώ και καιρό. Ενώ όλα τα Νταλαράκια κάνουν την φασαρία τους με εντολή της εξουσίας η οποία υποστηρίζει ότι το Αιγαίο δεν έχει σύνορα και γεμίζουν τα μαγαζάκια τους. Ντομάτες μόνο στον Νταλάρα; Άδικο και φασιστικό, δεν αρμόζει σε αριστερούς οπαδούς αυτός ο ρατσιστικός διαχωρισμός. 

Όσο για την Καραΐνδρου που υποδέχτηκε τον Ολάντ στο gazArte δηλώνοντας την στήριξη με την παρουσία της στο ξεπούλημα της Ελλάδας μέσω της Αριστεράς αποδεικνύει ότι στις δεκαετίες δίπλα στον Αγγελόπουλο δεν κατάλαβε απολύτως τίποτα. Κι αν αυτή δεν κατάλαβε τίποτε, τότε οι βαριάς κουλτούρας αριστεροί φανατικοί θαυμαστές του κατουράνε καθημερινώς στον τάφο του.