Πεθαίνεις. Θάβεσαι σε εμβρυακή στάση σ' ένα οργανικό κουκούλι και μετά γίνεσαι δέντρο

Του ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ

Γ.Σχ. : Προ ετών, στο (χάρτινο) περιοδικό ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ που εξεμέτρησε το ζην μετά 5 τεύχη, είχα κάνει [στο 1^ο τεύχος, http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2009/03/1.html

]  ένα ρεπορτάζ υπό τον τίτλο : ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΓΑΜΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΚΗΔΕΙΕΣ-ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΠΑΠΑΣ.  Και φυσικά θεωρούσα το κομμάτι μου περί κηδειών πολύ εξαντρίκ, για να μπορεί να ξεπεραστεί…Όμως μια νέα προσέγγιση του θέματος από τον ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ του περιοδικού LIFO αποδεικνύει ότι υπάρχουν δυνατότητες για μια ακόμη πιο  «περιβαλλοντικά φιλική» αποχώρηση από τη ζωή….

ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ :

Κανονικά, μετά το θάνατό μου θα ήθελα να αποτεφρωθώ, έπειτα από μια διασκεδαστική πολιτική κηδεία. Σήμερα όμως έμαθα, χάρη στον Πάνο Κ. για μια νέα «εφεύρεση» που μου ταιριάζει ακόμα πιο πολύ: 

Ξεχνάμε φέρετρα, τάφους και συνηθισμένες κηδείες. Υπάρχει ένας αντισυμβατικός τρόπος ταφής που επινοήθηκε στην Ιταλία. Ονομάζεται Capsula Mundi και δημιουργοί του είναι οι designers Anna Citelli και Raoul Bretzel. Αυτοί οι δύο έφτιαξαν μία οργανική, βιοδιασπώμενη κάψουλα που μετατρέπει το σώμα του νεκρού σε δέντρο. Για να συμβεί αυτό, το σώμα χρησιμοποιείται ως πηγή θρεπτικών συστατικών που θα επιτρέψουν στο δέντρο να μεγαλώσει.  

Aυτή η οργανική, βιοδιασπώμενη κάψουλα είναι φτιαγμένη από 100% βιοδιασπώμενο πλαστικό (φτιαγμένο από άμυλο αν κατάλαβα καλά). 

Θα φυτεύεται στη γη σαν σπόρος.  

Όταν στο χώρο του νεκροταφείου φυτευτούν πολλές τέτοιες κάψουλες, αντί για νεκροταφείο με μνήματα, θα έχουμε ένα δάσος από δέντρα. 

 

Κι οι συγγενείς κι οι φίλοι θα μπορούν να φροντίζουν το δέντρο - θα είναι ουσιαστικά δικό τους. 

Η Anna Citelli και ο Raoul Bretzel δεν κατάφεραν να δοκιμάσουν το σχέδιό τους στην Ιταλία, όπου και το δημιούργησαν, μια και αυτού του είδους η ταφή απαγορεύεται με νόμο. Όμως είναι νόμιμη σε μέρη των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, οπότε το πρότζεκτ μπορεί σύντομα να αποκτήσει τη δική του ζωή (μέσα απ' τον θάνατο).   

Το βρίσκω υπέροχο, και αν εκ πρώτης όψεως μου φάνηκε μακάβριο, τελικά το θεωρώ ελπιδοφόρο: Η ζωή σου συνεχίζεται με άλλες μορφές. 

ΥΓ. Όταν είχαμε φυτέψει ένα δέντρο στη μνήμη της μαμάς μου, είχα γράψει γι' αυτό με φωτογραφίες μας, χαρακτηρίζοντάς το ως Μια απ' τις Ομορφότερες Εμπειρίες της Ζωής μου. Νομίζω ότι αν η ίδια η Άρτεμη είχε γίνει δέντρο, θα ήταν ακόμα ομορφότερη η εμπειρία.