Δέντρο τοπόσημο, που χάθηκε

Του Γιάννη  Σπαντιδάκη, από τον ιστοχώρο της ΠΕΕΓΕΠ

Έστεκε εκεί καμαρωτό σαν τοπόσημο στην είσοδο του χωριού.  Και το θυμάμαι από το 1942 να με φοβίζει  όταν βρέφος σχεδόν στην γερμανική κατοχή βρισκόμουν στα Κουνουπιδιανά μικρό χωριό τότε, Πολυτεχνειούπολη σήμερα.

Οι περίοικοι μου είπαν ότι το έκοψαν γιατί ξεράθηκε (????)

Κάποιος ρομαντικός το έκλαψε. Αργά πια .

Μήπως κάποιος που διαβάζει αυτές τις γραμμές από την περιοχή  ξέρει τι έγινε και αν η καταδίκη του ήταν επισημοποιημένη και τελεσίδική;

Εγώ μια υποψία έχω. Μήπως είχε προσβολή από σκωλύτη ( συνάδελφε Μπουχέλε βοήθησε με να θυμηθώ  την ονομασία του  άθλιου αυτού εντόμου)  , που προσβάλλει πολύ έντονα τα νεαρά βλαστάρια οπότε και βιαστικά καταδικάστηκε σε θάνατο  ή μήπως πράγματι ξεράθηκε οπότε θα έπρεπε να αφαιρεθεί όλος ο κορμός και η ρίζα  δεδομένου ότι θα αποτελέσει παγίδα για τα οχήματα.

Το δένδρο αν θυμάμαι καλά ήταν Αριά – Querqus aegilops( κατσόπρινος)   .

Το κόψιμο πάντως δείχνει έμπειρο αλυσοπρίονο ( κατά τον αείμνηστο Χρυσοχέρη έγινε αποκεφαλισμός ή καρατόμηση)  

Υ.Γ.  Εάν υπήρχε ένας Μ. Αναστασιάδης  ίσως να είχε αποφύγει τον τραγικό του θάνατο, φυσικό ή βίαιο.