Kαλοκαιρινά

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 6.8.16

Στη παραλία της Ναυπάκτου, από όπου αγναντεύει κανείς τη μεγάλη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, οι  ξαπλώστρες καταλαμβάνουν  χώρο  σε απόσταση μέτρων από το κύμα. Η δυσμορφία είναι καραμπινάτη, αλλά το ίδιο φαίνεται να είναι και ο λαϊκός μιθριδατισμός, που ψωνίζει ανέμελα τέτοιες θέσεις. Μια φορά στην Κω είχαν τοποθετήσει τσουβαλάκια με άμμο σε ένα μήκος χιλιομέτρων ακτογραμμής, «οχυρώνοντας» την πελατεία απέναντι στις εφόδους του κύματος. Τώρα η πελατεία της Ναυπάκτου  εξυπηρετείται διαφορετικά, καθώς υπάρχουν τραπέζια  στην άμμο, στα οποία  σερβίρεται  φαγητό….

Σε όλη την επικράτεια συναντάει κανείς τραπεζάκια πάνω στα πεζοδρόμια, που έχουν  στόχο να διευκολύνουν τους πελάτες. Τα «τραπεζάκια έξω» ξεφυτρώνουν  ακόμη και σε ένα πολυσύχναστο αθηναϊκό δρόμο όπως η οδός Αθηνάς ! Κάποιοι θα απαντήσουν σ’ αυτή τη «γκρίνια» ότι έτσι διευκολύνεται το κοινό, όμως η εύλογη ανταπάντηση είναι ότι έτσι εκλείπουν  κοινόχρηστοι χώροι, έτσι  καλλιεργείται  ένα «καταπατητικό» ήθος, έτσι παρεμποδίζεται η κινητικότητα των πεζών , έτσι συρρικνώνεται η «ανοικτότητα του χώρου».

Τα κρούσματα των «φυσιολατρών» που κάνουν έξωση στους πεζούς φυτεύοντας  δένδρα σε μικροσκοπικά πεζοδρόμια  και ταυτόχρονα επεκτείνοντας  το ιδιωτικό τους πράσινο   έχουν πολλαπλασιασθεί, όπως επίσης και  οι περιπτώσεις  αυθαίρετου εξωραϊσμού πεζοδρομίων προς όφελος επιχειρηματιών  εστίασης ή αναψυχής. Στην «μαύρη βίβλο» των αυθαιρεσιών εντάσσονται και οι  πλατείες που καταλαμβάνονται από μόνιμες προχειροκατασκευές, εκτοπίζοντας άλλες χρήσεις  – μεταξύ των οποίων και το παιχνίδι των παιδιών. Εκτός από τη πλατεία Ομονοίας έχω υπόψη κεντρική  πλατεία στην Κάρυστο, της οποίας ο συλλογικός χώρος συρρικνώθηκε με άγνωστες διαδικασίες .

Στο μυθιστόρημά του «Θάνατος στη Βενετία», ο Τόμας Μαν  αναφέρεται στις αρχές  της πόλης, που αποσιωπούν μια επιδημία χολέρας για να μη διώξουν τον τουριστικό πληθυσμό….Ο εξωραϊσμός αφενός  και η αποσιώπηση αφετέρου είναι στοιχεία μιας συμβατικής εισπρακτικής  πολιτικής, που «τον πρώτο χρόνο χαίρεται»….Αντίθετα η διαφάνεια του τουριστικού προϊόντος    είναι  πολιτική ελέγχου της αγοράς, είναι αντινεοφιλελευθερισμός στην πράξη και   διασφάλιση της ποιότητας ζωής. Με αυτά τα δεδομένα,  μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια γκρίνια εποικοδομητική, που συμβάλλει στη μακροπρόθεσμη εισπρακτική επιτυχία της όλης βιομηχανίας διακοπών …

Ο Μάρτης δε λείπει από τη Σαρακοστή και οι πυρκαγιές δε λείπουν από τη καλοκαιρινή περίοδο. Υπάρχει  μια πληκτική επανάληψη χιλιοειπωμένων πραγμάτων, όμως η πρόσφατη πυρκαγιά  στη Β.Εύβοια και η μετάδοσή της πάνω από  αντιπυρική ζώνη  πλάτους 70 μέτρων, δίνει  την ευκαιρία για ένα σημαντικό συμπέρασμα – που επί σειρά ετών  κατακεραυνώθηκε   από έγκυρα δημοσιογραφικά όργανα (εδώ ξερόβηχας….) όπως  η «Αυριανή» :  Οι πυρκαγιές δεν αναχαιτίζονται από αντιπυρικές ζώνες, οι αντιπυρικές ζώνες απλώς «καταναλώνουν» άσκοπα δάσος. Έτσι απλά και σταράτα, να ξέρουμε τι μας γίνεται, στην κάψα του καλοκαιριού….