Ἄννα Βερροιοπούλου : Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α, ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος

Η ΑΝΑ ΜΑΡΙΑ ΣΟΥΑ (Ana Maria Shua, Μπου­έ­νος Ἄ­ι­ρες, 1951) εἶ­ναι μιὰ ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς καὶ τῆς Λα­τι­νι­κῆς Ἀ­με­ρι­κῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α: μυ­θι­στο­ρή­μα­τα, δι­η­γή­μα­τα, ποί­η­ση, παι­δι­κὴ λο­γο­τε­χνί­α, θε­α­τρι­κά, σε­νά­ρια γιὰ τὸν κι­νη­μα­το­γρά­φο. Ἡ λο­γο­τε­χνι­κὴ φόρ­μα στὴν ὁ­ποί­α ὡ­στό­σο ἔ­χει κα­τα­ξι­ω­θεῖ εἶ­ναι ἡ μι­κρο­μυ­θο­πλα­σί­α καὶ ὄ­χι ἄ­δι­κα θε­ω­ρεῖ­ται βα­σί­λισ­σα τοῦ εἴ­δους. Πέν­τε βι­βλί­α της κα­τα­πι­ά­νον­ται μὲ τὸ μι­κρο­δι­ή­γη­μα: Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (1984), Ὁ οἶ­κος τῶν γκε­ϊ­σῶν (1992), Βο­τα­νι­κὴ τοῦ χά­ους (2000), Ἡ ἐ­πο­χὴ τῶν φαν­τα­σμά­των (2004) καὶ Τὰ φαι­νό­με­να τοῦ τσίρ­κου (2011). Τὸ ἔρ­γο της ἔ­χει κα­τ’ ἐ­πα­νά­λη­ψη βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρει παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερ­μα­νί­α ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα.

       Ἡ φαν­τα­σί­α τῆς Σού­α εἶ­ναι ἀ­στεί­ρευ­τη, τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της, ἄλ­λο­τε χι­ου­μο­ρι­στι­κὰ κι ἄλ­λο­τε πι­κρά, ἔ­χουν πάν­τα σκο­πὸ νὰ δι­ε­γεί­ρουν τὴ σκέ­ψη, νὰ προ­κα­λέ­σουν, νὰ συγ­κι­νή­σουν.

Οἱ σύν­το­μες ἱ­στο­ρί­ες της προ­σφέ­ρουν μιὰ και­νού­ρια ὀ­πτι­κὴ στοὺς μύ­θους, στὰ πα­ρα­μύ­θια, στὰ ὄ­νει­ρα καὶ στὴν κα­θη­με­ρι­νὴ ζω­ή. Κά­θε μι­κρο­δι­ή­γη­μα εἶ­ναι μιὰ μα­γι­κὴ σφαί­ρα ποὺ μᾶς φα­νε­ρώ­νει θραύ­σμα­τα μιᾶς ἄλ­λης πραγ­μα­τι­κό­τη­τας: ἕ­νας λυ­κάν­θρω­πος παίρ­νει κου­ρά­γιο γιὰ μιὰ ἐ­πί­σκε­ψη στὸν ὀ­δον­το­για­τρό, ἕ­νας ποι­η­τὴς ναυα­γεῖ πά­νω στὸν πλα­νή­τη γῆ, γκέ­ι­σες ποὺ δὲν εἶ­ναι γυ­ναῖ­κες, τὰ πάν­τα εἶ­ναι ἐ­φι­κτὰ στὸ συγ­γρα­φι­κὸ σύμ­παν της Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α, ἀ­κό­μα καὶ τὸ τα­ξί­δι στὸ χρό­νο:

       Τὸ τα­ξί­δι στὸ χρό­νο ὄ­χι μό­νο εἶ­ναι ἐ­φι­κτό, ἀλ­λὰ ἀ­δή­ρι­το κι ἀ­δι­ά­κο­πο. Ἀπ΄ τὴν ὥ­ρα ποὺ γεν­νή­θη­κα δὲν κά­νω ἄλ­λο πράγ­μα ἀ­πὸ τὸ ν’ ἀρ­με­νί­ζω πρὸς ἕ­να κα­κὸ ρι­ζι­κό. Πό­σο θά ‘θε­λα νὰ μπο­ρῶ νὰ ἀ­ρά­ξω, νὰ στα­θῶ ἐ­δῶ ποὺ βρί­σκο­μαι, ποὺ δὲν εἶ­ναι τε­λι­κὰ καὶ τό­σο ἄ­σχη­μα: νὰ ἀγ­κυ­ρο­βο­λή­σω. (Βο­τα­νι­κὴ τοῦ χά­ους, 2000)

Πηγή: (ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ)Πρώτη δημοσίευση.

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».