Το τρακάρειν φυγείν αδύνατον

Του Γιάννη Σχίζα

 Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 10.2.2018

Ό,τι κινείται ενδεχομένως  τρακάρει... Το πιστοποιεί η πρόσφατη σύγκρουση ελικοπτέρου με αεροπλάνο, μεταξύ δυο πόλεων της Γερμανίας , που στοίχισε 4 νεκρούς. Εξ άλλου γι αυτό το λόγο  λειτουργούν πολύπλοκα συστήματα της πολιτικής αεροπορίας, τα οποία κατευθύνουν τα ιπτάμενα αντικείμενα με «ασφάλεια» στο προορισμό τους- αν και αστοχούν κάποτε...

Οι συγκρούσεις στον εναέριο χώρο έχουν μια μεγάλη ιστορία, που είναι πρόδρομος πολλών αλλαγών στη διαχείριση της εναέριας κυκλοφορίας. Θυμάμαι μια  σύγκρουση που έγινε στα γερμανοελβετικά σύνορα μεταξύ ενός μεταγωγικού αεροπλάνου και ενός επιβατηγού, που μετέφερε 52 μαθητές. Το αποτέλεσμα ήταν φονικό για όλους, όμως η επέλευσή του είχε σαν αποτέλεσμα την εισαγωγή «μηχανισμών αποφυγής σύγκρουσης» με μια νέα φιλοσοφία: Σε περίπτωση επικίνδυνης προσέγγισης  αεροσκαφών, ο έλεγχος  έφευγε από τα χέρια του ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας και διεξάγοταν από τον ίδιο το μηχανισμό…

Περνώντας σε μεγαλύτερα προβλήματα, εύλογα αναρωτιέται κανείς τι γίνεται όταν η ίδια η γη είναι το αντικείμενο της σύγκρουσης. Οι ανησυχίες  δεν είναι και ιδιαίτερα μεγάλες  όταν ένας μικρός κινεζικός διαστημικός σταθμός προβλέπεται να πέσει φέτος στη γη, αλλά οι Κινέζοι απαντούν  :

«Παρακολουθούμε συνεχώς τον Τιανγκόνγκ-1 («ουράνιο παλάτι»)και θα του επιτρέψουμε να πέσει μέσα στο πρώτο εξάμηνο του έτους. Θα καεί καθώς εισέρχεται στην ατμόσφαιρα και τα απομεινάρια του θα πέσουν σε προκαθορισμένη περιοχή της θάλασσας, χωρίς συνιστούν  οποιονδήποτε κίνδυνο» .

Το πρόβλημα γίνεται οξύτερο όταν περνάμε σε  κλίμακες  που μπορούν να θεωρηθούν «Κοσμολογικές».  Το 1908 μια τεράστια έκρηξη κατέστρεψε μεγάλο δάσος στην Σιβηρία και  έγινε ορατή από μεγάλη απόσταση. Τι θα συνέβαινε αν η έκρηξη αυτή – προφανώς από μετεωρίτη – συνέβαινε  στο Los Angeles ή στη Νέα Υόρκη;

Ο Βαγγέλης Πρατικάκης μας δίνει μια περιγραφή της κορυφαίας κοσμολογικής καταστροφής που συνέβη στον πλανήτη πριν 65 εκατομμύρια χρόνια :  Ένας βράχος  από το Διάστημα  πέφτει  στη Γη με ταχύτητα 64.000 χιλιομέτρων την ώρα και για μια στιγμή φαίνεται μεγαλύτερος και λαμπρότερος από τον Ήλιο  Οι άμεσες επιπτώσεις  μπορούν να εκτιμηθούν με τον υπολογιστή πρόσκρουσης που αναπτύχθηκε από ειδικούς γεωεπιστήμονες  : Θάνατος για ο,τι είναι ζωντανό σε ακτίνα 1000 χιλιομέτρων, δολοφονική πυρκαγιά , μετά  τσουνάμι ύψους  305 μέτρων. Στη συνέχεια σκοτάδι ή μισοσκόταδο, κάπως αντίστοιχο με τον πυρηνικό χειμώνα, που εξόντωσε τα πιο πολλά είδη…

Απέναντι σε αυτό το γεγονός δεν μπορεί να πει κανείς τίποτε διαφορετικό :Όσο ο χρόνος περνάει, τόσο η ανθρωπότητα μπορεί να επεξεργάζεται  συστήματα αποφυγής ή αντιμετώπισης τέτοιων συγκρούσεων..