Φούλα Λαμπελέ : Λουστρίνια και σπίρτα

ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ», μουρ­μού­ρι­σε μ' ἕ­να λο­ξὸ χα­μό­γε­λο στὴ φω­το­γρα­φί­α τοῦ Φρὲντ Ἀ­στέρ, ποὺ τὸν ἔ­δει­χνε νὰ χο­ρεύ­ει φο­ρών­τας τὰ πε­ρί­φη­μα λου­στρί­νια του.         «Σή­με­ρα θὰ φο­ροῦ­σε αὐ­τά», ἔ­λε­γε ἡ λε­ζάν­τα κά­τω ἀ­π' τὸ πα­πού­τσι ποὺ δι­α­φή­μι­ζε τὸ πε­ρι­ο­δι­κό.         Τὸ δω­μά­τιο τοῦ ἐγ­γο­νοῦ του ξε­χεί­λι­ζε ἀ­πὸ πε­ρι­ο­δι­κὰ ποὺ δι­α­φή­μι­ζαν μη­χα­νά­κια, αὐ­το­κί­νη­τα, σιν­τί, ντι­βιν­τὶ καὶ πλῆ­θος ἄλ­λα πράγ­μα­τα γνω­στῆς καὶ ἄ­γνω­στης χρή­σης. Συ­νη­θι­σμέ­νο δω­μά­τιο δε­κα­πεν­τά­χρο­νου ἀ­γο­ριοῦ. Ἀ­συ­νή­θι­στο ἦ­ταν μό­νο τὸ με­γά­λο σπιρ­τό­κου­το πά­νω στὸ γρα­φεῖ­ο του, μιὰ ἀν­τί­κα χρυ­σο­βαμμέ­νη καὶ δι­α­κο­σμη­μέ­νη μὲ κόκ­κι­να τρι­αν­τά­φυλ­λα. Σπιρ­τό­κου­το;         Ξαφ­νι­κά τὸ θυ­μή­θη­κε.         «Τὸ κέρ­δι­σα στὴ λο­τα­ρί­α», τοὺς εἶ­χε πεῖ ὁ ἑ­φτά­χρο­νος τό­τε ἐγ­γο­νός του, δεί­χνον­τας μὲ πε­ρη­φά­νια τὸ ἄ­δει­ο κου­τί.         «Ἄ­δει­ο;» «Ὄ­χι. Εἶ­χε μέ­σα σπίρ­τα.»         «Καὶ τί τὰ '­κα­νες;»         «Τὰ πέ­τα­ξα.»         «Τρε­λά­θη­κες; ἀ­γα­νά­κτη­σε ἡ μη­τέ­ρα του... Πε­τᾶς τὰ σπίρ­τα καὶ κρα­τᾶς τὸ ἄ­δει­ο κου­τί; Για­τί τὰ πέ­τα­ξες;»         «Για­τί ἂν δὲν πε­τοῦ­σα τὰ σπίρ­τα, θὰ μοῦ τὸ παίρ­να­τε ἐ­σεῖς τὸ κου­τί.»         Θὰ τοῦ τό '­παιρ­ναν. Τὴ μι­κρὴ ἄ­χρη­στη ἀρ­χον­τιά. Τὴν κρυ­φὴ χα­ρά του.         Τὰ λου­στρί­νια ποὺ ἐ­κεῖ­νος ἀ­γό­ρα­σε κρυ­φά, γιὰ νὰ τὰ φο­ρέ­σει μιὰ μό­νο φο­ρά, ὅ­ταν ἦ­ταν κι αὐ­τὸς δε­κα­πέν­τε χρο­νῶ, τά '­κρυψε κι αὐ­τός.         Ἔ­ρι­ξε ἄλ­λη μιὰ μα­τιὰ στὴ φω­το­γρα­φί­α τοῦ Φρὲντ Ἀ­στὲρ καὶ βγῆ­κε ἀ­π' τὸ δω­μά­τιο. Στὸ πρό­σω­πό του εἶ­χε μεί­νει κά­τι ἀ­πὸ τὴ γυ­α­λά­δα μιᾶς μυ­στι­κῆς ὀ­μορ­φιᾶς. Πη­γή: Ἀπὸ τὴν συλλογὴ διηγημάτων Ἄγγε­λοι εἶναι τί ξέρουν αὐτοί (ἐκδ. Νησίδες). VIA PLANODION   Φού­λα Λαμ­πε­λέ ([Θεσ­σα­λο­νί­κη]1926-2010). Δι­ή­γη­μα, νου­βέ­λα, μυ­θι­στό­ρη­μα, παι­δι­κό, με­τά­φρα­ση. Σπού­δα­σε ἰ­α­τρι­κὴ στὴν Ἑλ­λά­δα καὶ τὴν Ἐλ­βε­τί­α καὶ ἔ­ζη­σε στὴ Ζυ­ρί­χη ὅ­που ἐρ­γά­στη­κε ὡς για­τρὸς μέ­χρι τὸ 1996. Ἦ­ταν μέ­λος τῆς Ἑ­ται­ρεί­ας Ἐλ­βε­τῶν Λο­γο­τε­χνῶν καὶ τὰ πρῶ­τα της δι­η­γή­μα­τα δη­μο­σι­εύ­τη­καν ἀρ­χι­κὰ στὴ γερ­μα­νι­κὴ γλώσ­σα. Στὴ Θεσ­σα­λο­νί­κη, ὅ­που ἔ­ζη­σε ἀ­πὸ τὸ 1996 καὶ με­τά, εἶ­χε συ­νερ­γα­στεῖ μὲ τὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα λο­γο­τε­χνι­κὰ πε­ρι­ο­δι­κά: Νέ­α Πο­ρεί­α, Το­μές, Ἐν­τευ­κτή­ριο, Ἡ Λέ­ξη, Πά­ρο­δος, Πόρ­φυ­ρας, κ.ἄ.