Βαθιά πρωταπριλιά

Του Γιάννη Σχίζα

από τη σημερινή ΑΥΓΗ 

Η έκφραση « βαθύ κράτος» επιστρατεύθηκε για να δείξει κάτι αδιαφανέστερο και περιπλοκότερο από το απλό κράτος…Η «βαθιά πρωταπριλιά» μπορεί  να χαρακτηρίσει  σοφιστικέ ψέματα βραδείας  απόδοσης, που  αποδομούνται με μεγάλη καθυστέρηση – σε αντίθεση με τα ελαφρολαϊκά  πρωταπριλιάτικα ψέματα  24ωρης διάρκειας…Του λόγου το αληθές αποδεικνύει  σειρά  περιστατικών…

  Το 1996 ο Άλλαν Σόκαλ, διαπρεπής πανεπιστημιακός και καθηγητής Μαθηματικών και Φυσικής, δημοσίευσε στην επιστημονική επιθεώρηση Social Text  δοκίμιο υπό τον τίτλο : «Υπερβαίνοντας τα όρια: για μια μετασχηματιστική ερμηνευτική της κβαντικής βαρύτητας». Το κείμενο διανθιζόταν από σωρεία αναφορών σε μετα-μοντέρνους στοχαστές και εμφανώς στόχευε στο να αντικρούσει τον αυταρχισμό και  ελιτισμό της παραδοσιακής επιστήμης, όπως επίσης να καταγγείλει τα παραδοσιακά μαθηματικά για τον καπιταλιστικό, πατριαρχικό και στρατοκρατικό(!) τους χαρακτήρα….Στη πραγματικότητα όμως στόχος του ήταν να δείξει πως ακόμη και οι μεγαλύτερες αρλούμπες  μπορούσαν να δημοσιευθούν σε ένα «σκληρό» επιστημονικό έντυπο , εάν ακολουθούσαν τα στερεότυπα του πανεπιστημιακού λόγου…

Το 2009  η Τσεχία αναλάμβανε την Προεδρία της ΕΕ, οπότε μεταξύ άλλων όφειλε να διακοσμήσει το αίθριο του κτιρίου της Κομισιόν στις Βρυξέλλες. Την υπόθεση της ανεύρεσης ενός αντιπροσωπευτικού εικαστικού καλλιτέχνη από όλες τις ΕΕ χώρες  ανέλαβε ένας Τσέχος ονόματι Τσέρνικ, ο οποίος έκανε το εξής πρωτάκουστο : Μαζί με ένα συνεργό του έφτιαξαν όλο το έργο(entropa, ως συνδυασμός του Εντροπία+Ευρώπη) και μάλιστα εξέδωσαν  φυλλάδιο με τα ονόματα των υποτιθέμενων  δημιουργών…Η υπόθεση θα αργούσε πολύ να αποκαλυφθεί αν οι δυο Τσέχοι δεν είχαν την ιδέα να σαρκάσουν τις χώρες με απίθανα εικαστικά ευρήματα  –π.χ τη Βουλγαρία με ένα τουρκικό καθίκι ή το Βέλγιο με ένα μισανοιγμένο κουτί με μισοφαγωμένα σοκολατάκια : Αποτέλεσμα, οι μηχανές αναζήτησης έβγαλαν φωτιά αναζητώντας ανύπαρκτα έργα ανύπαρκτων ζωγράφων…

Σαφής υπέρβαση  του συμβατικού πρωταπριλιάτικου ψέματος, ήταν και το βιβλίο  «Εγχειρίδιο του καλού μπλοφαδόρου στην οικολογία».του  Ντέϊβιντ Μίλστεντ, στη δεκαετία του 80…  Θέμα του ήταν η διοργάνωση «υποδομών» ψευδολογίας, που έδιναν σε κάποιον τη δυνατότητα να παραμυθιάζει τους πάντες με τις υποτιθέμενες γνώσεις του στην οικολογία.

Και για να μην πέσει αυτή η στήλη και με πλακώσει, δεν θα μπορούσα να παραλείψω κάποιες δικές μου συνεισφορές :  Όπως λόγου χάρη την κατάθεση των στίχων του Μπωντλαίρ από τη συλλογή του «Τα άνθη του καλού» («Λατρευτό μου ψέμα- για ένα ερωτικό σου βλέμμα- έπεσα πάνω σου, ω γκαντέμα – και από τότε, ανάθεμα!).  Κι ακόμη το στιχούργημα ΠΑΣΟΚου τινός επί των ημερών της πρωτομνημονιακής περιόδου : «Το ψέμα δεν το λογαριάζω – την εξουσία σαν κοιτάζω – θέλω εξουσία σαν κι αυτή – κι ας είναι  αηδιαστική»…

ΥΓ.

Τραγουδιστικώς προσομοιώνει «Το χρήμα δεν το λογαριάζω», του Μπιθικώτση….