Πη­γὴ Κού­τση : Perfect day*

ΕΙΜΑΙ ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΝΝΙΑ ἐ­τῶν. Μὲ βε­βα­ρη­μέ­νο ἱ­στο­ρι­κὸ ὑ­γεί­ας ἀ­πὸ τὸ πο­λὺ ἀλ­κο­ὸλ καὶ τὸ πο­λὺ τσι­γά­ρο. Πέ­ρα­σα ὡ­ραῖ­α τὴ ζω­ή μου πα­ρέ­α καὶ μὲ τὰ δύ­ο. Πνευ­μό­νια μαῦ­ρα καὶ συ­κώ­τι κα­τε­στραμ­μέ­νο. Μὲ δῶ­ρο ἕ­ναν καρ­κί­νο ποὺ κά­νει πάρ­τι σι­γὰ-σι­γὰ πά­νω στὰ τα­λαι­πω­ρη­μέ­να μου κύτ­τα­ρα.

        Δὲν τὸν πε­ρί­με­να τό­σο σύν­το­μα, ἀλ­λὰ μᾶλ­λον εἶ­δε αὐ­τὴν τὴν τέ­λεια μέ­ρα καὶ ἦρ­θε. Ὁ Ἄγ­γε­λος μὲ ἐ­πι­σκέ­φτη­κε.  Κα­θό­ταν στὴν ἄ­κρη τοῦ κρε­βα­τιοῦ μου, ἀ­μί­λη­τος, μὲ μιὰ ζε­στα­σιὰ ὅ­μως στὸ βλέμ­μα, γιὰ νὰ μὴν τρο­μά­ξω. Τί νὰ τρο­μά­ξω; Ἔ­χω βρε­θεῖ πολ­λὲς φο­ρὲς ἀ­πέ­ναν­τί του στὴν κα­θι­κί­σια ζω­ή μου. Τὸν κοί­τα­ξα καὶ ἐ­γὼ μὲ τεμ­πέ­λι­κη δι­ά­θε­ση καὶ με­τὰ γύ­ρι­σα λί­γο στὸ πα­ρά­θυ­ρο καὶ εἶ­πα μέ­σα μου, τί ὡ­ραί­α μέ­ρα γιὰ νὰ ζή­σει κα­νείς.

        Τοῦ ζή­τη­σα λοι­πὸν μιὰ χά­ρη. Νὰ βγοῦ­με ἔ­ξω μιὰ βόλ­τα. Μιὰ τε­λευ­ταί­α βόλ­τα. Νὰ ἀ­να­πνεύ­σω τὰ μό­ρια ἀ­έ­ρα ποὺ θὰ ἀ­φή­σουν τὸ τε­λευ­ταῖ­ο ἀ­πο­τύ­πω­μα ζω­ῆς.

        Φό­ρε­σα τὸ ἀ­γα­πη­μέ­νο μου ξε­βαμ­μέ­νο μπλου­ζά­κι, τὸ  σκι­σμέ­νο μου τζὶν ποὺ φο­ροῦ­σα πα­λιὰ ὅ­ταν γυρ­νοῦ­σα σὲ δι­ά­φο­ρα μέ­ρη, κα­κό­φη­μα θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ τὰ πεῖ κα­νείς. Ἀ­κό­μα μοῦ κά­νει, εἰ­δι­κὰ τώ­ρα ποὺ ἔ­χα­σα με­ρι­κὰ κι­λὰ ἀ­πὸ τὴν ἀρ­ρώ­στια. Πῆ­ρα μα­ζί μου καὶ ἕ­να μπου­κά­λι οὐ­ί­σκι γιὰ νὰ τὸ πι­οῦ­με μὲ τὸν φί­λο μου στὸ πάρ­κο.

        Βγή­κα­με ἔ­ξω στὸν δρό­μο καὶ πῆ­ρα μιὰ βα­θιὰ ἀ­να­πνο­ή. Ὁ Ἄγ­γε­λος μὲ ἀ­κο­λού­θη­σε δι­στα­κτι­κὰ ἀλ­λὰ μὲ μιὰ μι­κρή, κρυ­φὴ χα­ρὰ καὶ ἐ­κεῖ­νος γιὰ αὐ­τὴν τὴ βόλ­τα.

        Τί ὡ­ραί­α ποὺ μύ­ρι­ζε ὁ ἀ­έ­ρας. Ἡ μυ­ρω­διὰ τῶν λου­λου­δι­ῶν ἀ­να­κα­τευ­ό­ταν μὲ τὶς μυ­ρω­δι­ὲς ἀ­πὸ τὶς ἀ­νά­σες τῶν κο­ρι­τσι­ῶν ποὺ περ­πα­τοῦ­σαν λα­χα­νι­α­σμέ­να γιὰ νὰ προ­λά­βουν τὰ ραν­τε­βού τους.

        Ἡ αἴ­σθη­ση τοῦ θα­νά­του δί­πλα μου ὄ­ξυ­νε τὶς αἰ­σθή­σεις μου καὶ τὰ μά­τια μου ἔ­βλε­παν πιὸ ἔν­το­νά τα χρώ­μα­τα, τὶς ἐκ­φρά­σεις τῶν προ­σώ­πων τῶν πε­ρα­στι­κῶν. Βο­ή­θη­σα μιὰ για­γιὰ νὰ πε­ρά­σει τὸν δρό­μο καὶ ἔ­κλει­σα τὸ μά­τι σὲ ἐ­κεί­νη τὴν πι­τσι­ρί­κα ποὺ ξε­ρο­στά­λια­ζε κά­τω ἀ­πὸ τὸν ἥ­λιο πε­ρι­μέ­νον­τας κά­ποι­ον ἡ κά­ποι­α.

        Χά­νω σι­γὰ-σι­γὰ τὶς δυ­νά­μεις μου. Εὐ­τυ­χῶς φτά­σα­με στὸ πάρ­κο. Ἔ­κα­τσα κά­τω καὶ μὲ μι­μή­θη­κε καὶ ὁ Ἄγ­γε­λός μου ἣ ὁ μο­να­δι­κὸς καὶ πι­στὸς φί­λος ποὺ εἶ­χα πο­τὲ μὲ τὴ ζω­ὴ ποὺ ἔ­κα­να. Εἶ­ναι θαῦ­μα ποὺ ἔ­φτα­σα μέ­χρι ἐ­δῶ. Κά­να δυ­ὸ φο­ρὲς εἶ­χα πι­εῖ τό­σο πο­λὺ ποὺ εἶ­χα πολ­λὲς πι­θα­νό­τη­τες νὰ τὴν εἶ­χα κά­νει νω­ρί­τε­ρα ἀ­πὸ αὐ­τὸν ἐ­δῶ τὸν κό­σμο. Ἡ πρώ­ην μου μὲ ἔ­σω­σε τε­λευ­ταί­α στιγ­μή. Φο­βε­ρὸ κο­ρί­τσι. Δυ­να­τὸ πο­τή­ρι.

        Ἄ­νοι­ξα τὸ μπου­κά­λι, ἔ­βγα­λα καὶ ἀ­κούμ­πη­σα τὰ δυ­ὸ πο­τή­ρια στὸ γρα­σί­δι. Μύ­ρι­σα τὸ οἰ­νό­πνευ­μα τὴν ὥ­ρα ποὺ ἀ­να­δυ­ό­ταν ἀ­πὸ τὸ στό­μιο.  Γα­μῶ­το, εἶ­ναι κά­τι ποὺ πραγ­μα­τι­κὰ θὰ μοῦ λεί­ψει. Ἤ­πια μιὰ δυ­να­τὴ γου­λιά, τὸ ἴ­διο ἔ­κα­νε καὶ ὁ φί­λος μου. Σὲ αὐ­τὴν τὴ γου­λιὰ ἀ­γά­πη­σα ὅ­λες μου τὶς ἁ­μαρ­τί­ες καὶ ἔ­δω­σα τὴν εὐ­χή μου στὸ πρώ­ην κο­ρί­τσι μου νὰ προ­σέ­χει τὴν ὑ­γεί­α της μὲ τὶς μπόμ­πες ποὺ πί­νει.

        Ὁ ἥ­λιος ἔ­και­γε εὐ­χά­ρι­στά το μέ­τω­πό μου. Τὸ τρα­γού­δι μιᾶς ρὸκ πα­ρέ­ας πιὸ πέ­ρα μοῦ θύ­μι­σε τὰ ξύ­δια στὶς συ­ναυ­λί­ες ποὺ πη­γαί­να­με καὶ εἴ­χα­με τὰ μπου­κά­λια κρυμ­μέ­να κά­τω ἀ­πὸ τὶς μπλοῦ­ζες μας. Μὲ τὴν ἄ­κρη τοῦ μα­τιοῦ μου ἔπι­α­σα τὸν μπα­γά­σα τὸν φί­λο μου νὰ σι­γο­τρα­γου­δά­ει. Θὰ τοῦ ἔ­λε­γα στὴν ὑ­γειά σου, ἀλ­λὰ ἔ­τσι ὅ­πως εἶ­ναι τὰ πράγ­μα­τά μοῦ φά­νη­κε ἀ­στεῖ­ο σὰν ἰ­δέ­α. Ἄς μὴν τὸν ἀ­φή­σω νὰ πε­ρι­μέ­νει.

        Ξά­πλω­σα στὸ γκα­ζόν. Ἡ ζω­ὴ ξε­κι­νᾶ μὲ κλει­στὰ τὰ μά­τια καὶ τε­λει­ώ­νει μὲ κλει­στά. Στὸ ἐν­δι­ά­με­σο τὰ ἀ­νοί­γεις γιὰ νὰ ζή­σεις πί­νον­τας μιὰ γου­λιὰ ἀ­πὸ τὸ ἀ­γα­πη­μέ­νο σου οὐ­ί­σκι. Ἦ­ταν μιὰ τέ­λεια μέ­ρα…

* Τίτλος ἐμ­πνευ­σμέ­νος ἀ­πὸ τὸ ὁ­μό­τι­τλο τρα­γού­δι τοῦ Lou Reed.

 

ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.

Πη­γὴ Κού­τση (Ζά­κυν­θος, 1972). Ζεῖ στὴν Ἀ­θή­να καὶ ἐρ­γά­ζε­ται στὸ Μη­τρο­πο­λι­τι­κὸ Κο­λέ­γιο. Ἔ­χει σπου­δά­σει Κοι­νω­νι­κὴ Ἀν­θρω­πο­λο­γί­α στὸ Πάν­τειο Πα­νε­πι­στή­μιο Ἀ­θη­νῶν καὶ ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴν ψυ­χο­λο­γί­α.