O πολίτης είναι πελάτης και αντιστρόφως

Του Γιάννη Σχίζα

Οι αλλαγές που επέρχονται στο χώρο του αθηναϊκού κέντρου  θα απασχολήσουν  βραχυπρόθεσμα  και κυρίως  μακροπρόθεσμα  την κοινή γνώμη : Αλλαγές στις αξίες γης, στις χρήσεις, στη φυσιογνωμία των περιοχών.  Είμαι αντίθετος στις απεραντολογίες που εκτίθενται υπό μορφή κοινωνικής κριτικής , εδώ  όμως έχουμε να κάνουμε με ένα επικοινωνιακό  blitz crieg – «κεραυνοβόλο πόλεμο» - που  έλεγε ο Πάγκαλος : Το πρόβλημα των  συγκεκριμένων  δημοτικών  έργων  στην Αθήνα είναι ότι δεν τέθηκε   στοιχειώδες ερώτημα προς τους πολίτες  και  δυνατότητα  να πουν τη γνώμη τους, παρά το γεγονός ότι  οι δημοτικές παρατάξεις στην Αθήνα έδωσαν την κατ’ αρχήν συναίνεσή τους. Ο  Δήμαρχος προτίμησε να παρουσιάσει μια αυθεντική «δημαρχιακή ιδέα», χωρίς προηγουμένως να την «μοιραστεί»  με κανένα άλλο :  Η δε κοινή γνώμη, που ήταν  ήδη σοκαρισμένη  με  τον Κορωνοϊό και τα ελληνοτουρκικά, ήταν  παραφορτωμένη για να αντιδράσει…

Το πρώτο προς επισήμανση   είναι η έλλειψη μιας  δημοτικής πολιτικής για την αθηναϊκή «περιφέρεια» (Σεπόλια, Πατήσια, Κυψέλη κλπ), που απειλεί  την Αθήνα με φαινόμενα τύπου Καράκας ή Νέου Δελχί :  Δηλαδή με την λειτουργία  « οιονεί φαβέλας » δίπλα ακριβώς στις εγκαταστάσεις όπου θα παράγεται το τουριστικό   κέρδος ! Ένας επικίνδυνος «αστικός δυϊσμός» αναπτύσσεται, εκεί όπου η πολιτική δεν είναι  ισόρροπη.

Πρέπει επίσης να επισημάνουμε την (αναντίστρεπτη ;) αρπαγή δημόσιου χώρου για την εγκατάσταση τραπεζοκαθισμάτων, με πρόσχημα ή αιτία τον Κορωνοϊό….

Ο πολίτης είναι σίγουρα  πελάτης, ο  πελάτης όμως είναι και πολίτης. Ο επιδιωκόμενος  «εξευγενισμός» του κέντρου ουσιαστικά θα περιορίσει τις χρήσεις του, κυρίως όμως θα θέσει εκτός αυτού τα «δημόσια γεγονότα» - είτε  λέγονται διαδηλώσεις είτε δημόσιες συγκεντρώσεις.

Όσον αφορά   την Ομόνοια , που πήρε (απαράδεκτο!) χρόνο μέχρι την τελική ανάπλασή της -   η οποία  ήταν και η τελική μετά το 2003 : Η διαφορά με το σήμερα  είναι ότι μετά το 2003  είχε εγερθεί μέγας θόρυβος γιατί η πλατεία δεν είχε κάποιο σημείο σκιερό, ώστε να μπορεί να κάτσει κανείς το μεσημέρι. Μάλιστα η κ.Μπακογιάννη ως  δήμαρχος Αθηναίων,   υποχρεώθηκε να επιβάλει τη μεταφορά ελαιόδενδρων , για να θεραπεύσει αυτή την αστοχία  του αρχικού  αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.… Τότε  οι εντεταλμένοι του έργου μίλησαν για την αδυναμία ανάπτυξης υψηλής βλάστησης στην πλατεία, αλλά ποιος τους ζητάει αυτό; Ποιος θα τους εμπόδιζε να βάλουν κάποια «σκίαστρα» στην πλατεία;

Τώρα το πρόβλημα της σκιάς επανέρχεται δριμύτερο- έστω και αν οι δημοτικές αρχές φαίνονται να συναινούν στην αλλαγή του πλανητικού κλίματος…

ΠΗΓΗ  ΑΥΓΗ 11.7.20