ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΜΑΙ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ

Του Γιάννη Σχίζα

Οι διαφημίσεις των εταιρικών σχημάτων  δίνουν και παίρνουν αυτό το διάστημα  :  Λόγου χάρη η ΤΕΡΝΑ, που μαζί με όλες τις αναφορές για την επιτυχία της διαφημίζει και  τις ανεμογεννήτριες  - ήπια, σεμνά, τοποθετημένες σε κάποιο λόφο - ανεξάρτητα από το εάν  αυτές σκαρφαλώνουν στα ψηλά βουνά , γεμίζουν δρόμους  και καταξεσχίζουν  την άγρια φύση...Να μην παραλείψουμε βεβαίως και την εταιρεία Lamda Development, που δείχνει το περιβάλλον του Ελληνικού με τις πολυκατοικίες και τις 70 ή 90 χιλιάδες ανθρώπους  (έτσι κι αλλιώς, το νούμερο θα ξεχαστεί στο μέλλον...) που θα απασχολούνται στην επένδυση…

Θυμάμαι  προ εικοσαετίας  που ήμουν καλεσμένος στην Κομοτηνή σε ένα λογοτεχνικό περιοδικό, οπότε  τόλμησα να εκφέρω κάτι για τη θεμιτή διαφήμιση , για έλεγχο των διαφημίσεων κλπ, όμως στο ξεκίνημα αυτού του μικρού λογυδρίου μού την έπεσαν όλοι! Η διαφήμιση   είναι πλέον ευρείας αποδοχής, τουλάχιστον ως τρόπος χρηματοδότησης των τηλεοπτικών προγραμμάτων.

Τα κανάλια ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τη διάρκεια των διαφημίσεων, με συνέπεια : Η ροή ιδιαίτερα των κινηματογραφικών έργων να διακόπτεται, οι θεατές να είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν πολύ για το ξεκίνημα της επόμενης συνέχειας, τόσο ώστε μερικές φορές να το ρίχνουν στο ζάπινγκ άλλων προγραμμάτων και να ξεχνάνε την αρχική υπόθεση !  Κοντά στα  ιδιωτικά κανάλια, έχουμε  και ένα χείμαρρο διαφημίσεων από τα δημόσια…

Οι σημερινές διαφημίσεις  εκπέμπουν μια αίσθηση «τελειότητας» και διαμέσου αυτής μια υποδόρια αίσθηση ισχύος. Λείπουν  οι αστείες διαφημίσεις, εκείνες οι λαμπρές εκφάνσεις του ευρηματικού  λόγου που είχαν τόση  απήχηση …  Πού είναι εκείνα τα «πουτ δε κότ ντάουν ρε», πού είναι η προσκόμιση του γάϊδαρου στο πωλητήριο εισιτηρίων της Ολυμπιακής(με το ερώτημα : πετάει ο γάϊδαρος;), πού είναι  αυτός ο σκύλος που έπρεπε να μείνει ακίνητος σαν άγαλμα λόγω του ερχομού της σπιτονοικοκυράς για να ελέγξει τη κατάσταση του νοικιασμένου σπιτιού; Σαν  θετικό παράδειγμα θυμάμαι  την αντίδραση του Γιάννη Μπακογιαννόπουλου, κινηματογραφικού κριτικού, στην ενημέρωσή  του από μένα  ότι την φωνή του τη χρησιμοποιούσαν άλλοι ως δείγμα ρουτίνας  : Ο Μπακογιαννόπουλος, ακούσια τοποθετημένος σε αυτή τη διαφήμιση, περιορίστηκε να υψώσει  τους ώμους του…

Κάτι πρέπει να γίνει με τις διαφημίσεις, τόσο ποιοτικά αλλά και  ποσοτικά. Να επινοήσουμε ένα νέο κώδικα δεοντολογίας, να πριμοδοτήσουμε εκείνες τις διαφημίσεις που είναι αναμφισβήτητα αστείες; Δεν ξέρω. Περί αλήθειας πάντως  ξέρω : Σε μια κοινωνία πολλών παραστάσεων και αντικειμένων προς πώληση, θα υπάρχει πάντα  το περιθώριο της ισχύος και της ψευτιάς….
ΠΗΓΗ  ΑΥΓΗ 4.7.2020