Το παθογόνο βακτήριο (X.fastidiosa ) έχει μεγάλο εύρος φυτών ξενιστών, μολύνει περισσότερα από 350 διαφορετικά φυτά ξενιστές, με τα πιο σημαντικά είδη με ιδιαίτερα οικονομικό ενδιαφέρον την Eλιά, Αμυγδαλιά, Aμπέλι, Πυρηνόκαρπα και Eσπεριδοειδή.
Τα συμπτώματα που προκαλεί είναι νεκρώσεις φύλλων, ξηράνσεις κλαδίσκων και κλάδων, καχεξία, χλώρωση, μάρανση, μείωση της παραγωγής και σταδιακά ξήρανση ολοκλήρου του δένδρου.
Ωστόσο, πολλά άγρια φυτά και ζιζάνια φυτά μπορεί να είναι προσβεβλημένα από το βακτήριο χωρίς να παρουσιάζουν συμπτώματα λειτουργώντας ως πηγές μολύσματος.
Υπάρχουν περισσότερα από 150 είδη, τα οποία φιλοξενούν το βακτήριο χωρίς να εμφανίζουν συμπτώματα.
Μερικά από αυτά είναι τα παρακάτω: Αγριάδα (Cynodon dactylon), Αγριόβρωμη (Avena fatua), Ακακία (Acacia longifolia), Αμπέλι (Vitis californica, Vitis rupe- stris) ,Αμπέλοψη (Ampelopsis arborea ), Αρτεμισία (Artemisia douglasiana), Αφάνα (Genista monspessulana),Βακχαρίς (Baccharis pilularis), Βάτος (Rubus sp., Rubus ursinus),Βελανιδιά (Quercus agrifolia, Quercus lobata), Βερόνικα ( Veronica sp.), Βίνκα (Vinca major) Βρώμος (Bromus rigidus),Δενδρολίβανο (Rosma-rinus offcinalis), Διγιτάρια (Digitaria sanguinalis), Δουράντα (Duranta repens), Εσκαλόνια (Escallonia montev- idensis), Ευγενία (Eugenia myrtifolia), Εχινόχλοη (Echi- nochloa crus-galli), Ηρα (Lolium multiflorum), Καλλίκαρπα (Callicarpa Americana) Κισσός (Hedera helix), Κουφουξυλιά (Sambucus can-adensis, Sambucus me-xicana ), Κύτισος (Cytisus scoparius), Λάπαθο (Rumex crispus), Μαντζουράνα (Majorana hor-tensis), Μελίλωτος (Melilotus sp. ), Μελισσόχορτο (Melissa offcinalis), Μηδική (Medicago hispida), Οινοθήρα (Oenothera hookeri), Ορτανσία (Hydrangea paniculata), Ουμπελουλλάρια ( Umbellularia californica), Παρθενόκισσος (Parthenocissus quinquefolia, Parthenocissus tricuspidata), Πάσπαλο (Pasp- alum dilatatum), Πλάτανος (Platanus occidentalis), Πόα (Poa annua), Πολύγονο (Polygo- num persicaria) Πορτοκαλιά (ορισμένες ποικιλίες), Προύνη (Prunus sp.), Συμφορίκαρπος (Symphoricarpos albus), Σφενντάμι ( Acer macrophyllum), Τοξικόδεντρο (Toxicodendron diversilobum, Toxicodendron diversilobum), Τριανταφυλλιά (Rosa californica), Τριφύλλι (Trifolium repens var. latum), Τσουκνίδα (Uritca dioica ssp.gracilis), Φούξια (Fuchsia magellanica) Φράξινος (Fra- xinus dipetala), Χηνοπόδιο (Chenopodium ambrosioides).
Αυτό σημαίνει πως υπάρχει απόθεμα μολυσματικού δυναμικού στη φύση που μπορεί να μεταφερθεί με τη βοήθεια των εντόμων φορέων στις καλλιέργειες.
Από το Cite της "Ελληνικής Γεωργίας"
Μην τρελαίνεστε με την Xyllela: Μην παρακολουθείτε πλέον ούτε την σχετική διεθνή αρθρογραφία, διαφωτιστικότατη και, μοιραία, τεθλιμμένη... Η Xyllela προσβάλλει τα πάντα. Τελεία και παύλα... Αποφράσσει τα αγγεία του ξύλου. Μία επισήμανση λοιπόν, που έχω ξανακάνει από άλλο βήμα: Κάνουν λάθος οι ονοματολόγοι: Ξύλο λέγεται στη γλώσσα μας, όχι ''ξύλλο''. Επομένως, είτε Xylela, ή Xylella, που είναι και θηλυκότερο, όπως Cinderella...
ΑπάντησηΔιαγραφή