|
|
ΚΑΠΟΙΟ βροχερὸ πρωϊνὸ φύσηξε ἀέρας τόσο
δυνατός, ποὺ πίστεψα πὼς θὰ σήκωνε τὴ στέγη καὶ μαζί τὸ σπίτι ὁλόκληρο.
Μισάνοιξα τὰ μάτια καὶ τὰ βρῆκα ὅλα ἀμετακίνητα στὴ θέση τους. «Ἡ ἀπογείωση
ἀναβάλλεται», μονολόγησα, καὶ μὲ μιὰ ἐλαφρὰ ζαλάδα, κι ἀφοῦ πρῶτα
ἔλυσα τὴ ζώνη, ἔφτασα παραπατώντας στὴν κουζίνα, ἄναψα τὸ γκάζι
κι ἕψησα τὸν πρῶτο καφὲ τῆς μέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου