Απαξίωση των Ελληνικών Νησιών

 

Του Γιάννη Σχίζα

Σε περιόδους κρίσεων  κάθε τι που ακούγεται για την κατάσταση και τελικά για την αξιοποίηση των νησιών είναι  πολύ συμπαθητικό,  αν και υπογείως δημιουργεί  επιφυλάξεις  για την ματαιότητά του…Δεν αναφέρομαι στα μεγάλα νησιά όπως η Λέσβος, η Χίος, η Λήμνος κλπ., αλλά στα μικρά – όπως είναι το Καστελόριζο ,  η Ψέριμος ή η Τέλενδος. Εδώ κάθε αναφορά είτε από ιδιώτη είτε από πολιτικό καταλήγει συνήθως  σε όρκους πίστεωςγια το μέλλον, οι οποίοι, παρελθουσών των κρίσεων, ξεχνιώνται.

 Για την Ψέριμο γράφει ο Θοδωρής  Τσιμπίδης – ο οποίος προεδρεύει του Ινστιτούτου  Θαλάσσιας Προστασίας "Αρχιπέλαγος"
 : Ότι είναι ένα μικρό νησί με 25 κατοίκους, ότι απέχει μόλις  4,5 μίλια από τα μικρασιατικά παράλια – κάπως περισσότερα από αυτά του Καστελόριζου- ότι δεν προκαλεί έλξη σε πολίτες

πέρα από τις ολιγόωρες εκδρομές των πολιτικών -  και αυτές χάριν της φωτογράφησης  με τους εναπομείναντες κατοίκους… Και όμως, το νησί αυτό φιλοξένησε  μέχρι και 500 κατοίκους και 130 μαθητές, διέθετε  μονάδα  κεραμοποιϊας που  αξιοποιούσε τον εξαιρετικής ποιότητας άργιλο του νησιού, διέθετε άφθονους πόρους από την  μακρόχρονη εμπειρία  με τη θάλασσα, διέθετε και διαθέτει   κτηνοτροφία. Σήμερα ο  μοναδικός υπάλληλος  που έχει διοριστεί από το Δήμο Καλύμνου για τη συλλογή των σκουπιδιών παραμένει απλήρωτος, με αποτέλεσμα οι οσμές του φασκόμηλου, της ρίγανης και του θυμαριού να υπερκαλύπτονται από τις οσμές των απορριμμάτων… Η Ψέριμος  δεν έχει άλλη προοπτική  από τον τουρισμό  δίμηνης διάρκειας, στον οποίο ομολογουμένως διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα : Όμως αυτό το  συγκριτικό πλεονέκτημα δεν μπορεί να οδηγεί σε μια κατάσταση «τουριστικής μονοκαλλιέργειας», αν  πραγματικά υπάρχει η θέληση για  επιβίωση του νησιού και τους χειμερινούς μήνες. Από αυτή την άποψη σημασία και αποτελεσματικότητα απέναντι στον μονοδιάστατο τουρισμό έχει ένας «Υβριδικός τουρισμός »:  Με νέες συνθέσεις τουριστικών «προϊόντων»,  με στόχο την κατάκτηση της  απόλυτης ιδιαιτερότητας του συγκεκριμένου, χωροχρονικά προσδιορισμένου προϊόντος και την μη-συγκρισιμότητα με άλλες συμβατικές καταστάσεις. Το παράδειγμα δίνεται αυτή τη στιγμή από το Καστελόριζο, που πρόκειται να φιλοξενήσει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε  μια τελετή για τα 77 χρόνια από την απελευθέρωσή του . Η τελετή είναι άκρως ενδιαφέρουσα  – ένας κανονικός «τσαμπουκάς» μπροστά στη μύτη των Τούρκων! -  όμως θα μπορούσε να χρησιμεύσει και σαν πρότυπο για τη διοργάνωση και άλλων  πολιτιστικών γεγονότων : Τα μικρά νησιά θα μπορούσαν  να επενδύσουν  σε Συνεδριακό Τουρισμό, εκτός από τον τουρισμό που κατευθύνεται στη γευσιγνωσία, στη προσφορά μαγειρικής  τέχνης, στην οδοιπορική και περιπατητική εμπειρία…  ΑΥΓΗ 12/9/20