Το 1970 ο γενικός αρχίατρος των ΗΠΑ W. H. Stewart κατέθετε στο αμερικανικό Κογκρέσο ότι ήρθε η ώρα να ξεχαστεί το θέμα των λοιμωδών νόσων... Πέντε χρόνια αργότερα, ο βιολόγος John Cairns έγραφε ότι ο δυτικός κόσμος ουσιαστικά εξάλειψε τους θανάτους που οφείλονταν σε λοιμώδη νοσήματα... Όμως η πραγματικότητα ήταν διαφορετική: οι λοιμώδεις ασθένειες εξακολούθησαν να ζουν στον 21ο αιώνα.
Αυτά γράφονταν το 2005, στην ετήσια «Κατάσταση του Κόσμου» του Ινστιτούτου Worldwatch, από τον Dennis Pirages, καθηγητή Διεθνούς Περιβαλλοντικής Πολιτικής. Σήμερα με τον κορωνοϊό έχουμε μια μολυσματική ασθένεια, χωρίς βέβαια να έχουμε τον ίδιο πανικό ή τη χαλάρωση της κοινωνικής αλληλεγγύης που περιέγραφε ο Γάλλος γιατρός Γκυ Ντε Σολιάκ το 1348, μετά την εξάπλωση της βουβωνικής πανώλης στην Ευρώπη: «Ο πατέρας δεν επισκεπτόταν τον γιο ούτε ο γιος τον πατέρα. Η ευσπλαχνία είχε πεθάνει και η ελπίδα είχε εγκαταλειφθεί... Για αυτοπροστασία δεν υπήρχε τίποτε καλύτερο από το να φύγει κανείς από την περιοχή πριν προσβληθεί και ο ίδιος...».
Ίσως το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα είναι ικανό να εξελίσσεται, να «προπονείται» διαρκώς και να ορθώνεται έναντι διαφόρων νοσογόνων παραγόντων, όμως αυτή η «διαλεκτική του σώματος» λειτουργεί κάποτε καθυστερημένα ή δεν υποστηρίζεται από κατάλληλα συστήματα Υγείας.
Τον Σεπτέμβριο του 2010, στο 2ο Φεστιβάλ Ταινιών Υγείας στην Κω, είχα την τύχη να παρακολουθήσω την ταινία «Αθεράπευτη Ινδία» του Umesh Aggarwal. Η ταινία ήταν ένα κανονικό χαστούκι στους υποστηρικτές του ιδιωτικού τομέα δείχνοντας ανθρώπους να σχηματίζουν ολονύκτιες ουρές για να πάρουν σημείωμα για να εξεταστούν από τον γιατρό! Ενώπιον αυτού του θεάματος ευχαρίστως θα απηύθυνα στον εαυτό μου την ευχή που κυκλοφορούσε στους κύκλους της κλεφτουριάς: «Καλό βόλι»...
Πρόσφατα ένας φίλος γιατρός, που έτυχε να παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο ιατρικού περιεχομένου, μου μετέφερε την πληροφορία ότι στην παλιά Κίνα οι επιδόσεις των ιατρών αξιολογούνταν όχι με βάση τον αριθμό των ασθενών που «κουράριζαν», αλλά με βάση το ποσοστό των υγειών ατόμων της περιοχής των! Οι γιατροί είχαν στόχο το να αποτρέπουν την εμφάνιση της αρρώστιας και όχι απλώς να τη θεραπεύουν όταν εμφανιζόταν...
Η θέση αυτή (υπέρ της προληπτικής ιατρικής…) είναι πολύ αξιοπρόσεκτη μέσα στις συνθήκες ενός αναπτυσσόμενου ιδιωτικού «θεραπευτικού συστήματος», που αποβλέπει στην παραγωγή κερδών για τους «θεράποντες»: όπου η ασθένεια, σε αντίθεση με την Υγεία, είναι γενικώς μια κερδοφόρα υπόθεση, της οποίας η αντιμετώπιση εγγράφεται στους λογαριασμούς του ΑΕΠ και αυξάνει το κατά κεφαλήν εθνικό εισόδημα.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ 26.9.20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου