Χριστίνα Κόλλια – Ένας Μικρός Πρίγκιπας, που τον έλεγαν Αϊλάν

Ο Μικρός Πρίγκιπας, που τον έλεγαν Αϊλάν, δεν θα μάθει ποτέ πώς είναι να ξεριζώνεις τα μπαομπάμ για να σώσεις τον πλανήτη σου, ούτε πώς βρίσκεις το χρόνο να φροντίζεις ένα απαιτητικό τριαντάφυλλο. Δε θα συναντήσει ποτέ ένα βασιλιά που να θέλει να τον κάνει υπήκοο κι ούτε θα μάθει αν ο ίδιος θα αντιστεκόταν στην υπόσχεση του βασιλιά να τον κάνει πρέσβη.

Δεν θα ανταμώσει ποτέ έναν ματαιόδοξο για να σκεφτεί αν θα πρέπει να τον εγκαταλείψει ή αν θα ήταν αναγκασμένος να τον χειροκροτεί θέλει δε θέλει μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει μια θέση στον πλανήτη του.
Δεν θα βασανιστεί ποτέ από το ερώτημα: για ποιο λόγο ένας μεθύστακας μπορεί πίνει μόνο για να ξεχάσει τη ντροπή του που πίνει.

Ο Μικρός Πρίγκιπας, που τον έλεγαν Αϊλάν, δεν θα συναντήσει ποτέ έναν επιχειρηματία που θέλει να φτιάξει μια τράπεζα με θυρίδες γεμάτες αστέρια, ούτε ένα γεωγράφο που θεωρεί τα τριαντάφυλλα εφήμερα.

Δεν θα μάθει ποτέ τι σημαίνει να εξημερώνεις μια αλεπού, ούτε θα χρειαστεί να καταλάβει γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν συνεχώς τραίνα χωρίς να ξέρουν πού πηγαίνουν.
Δεν θα νοσταλγήσει ποτέ το σπίτι του, γιατί βρίσκεται ήδη εκεί.

Ο Μικρός Πρίγκιπας, που τον έλεγαν Αϊλάν, το μόνο που σίγουρα γνωρίζει είναι ότι το μικρό ταξίδι του στη γη, έδωσε μια ακόμα ευκαιρία σε κάποιο βασιλιά, σε κάποιο ματαιόδοξο, σε κάποιο τραπεζίτη και σ’ όσους ανθρώπους αλλάζουν τραίνα χωρίς να ξέρουν πού πηγαίνουν, να δουν έστω για μια στιγμή με τα μάτια της καρδιάς, με τα μάτια που θα κοίταζαν τον δικό τους Μικρό Πρίγκιπα. Κι έτσι ίσως πάρουν την απόφαση να εξημερώνουν όλο και περισσότερο ο ένας στον άλλον. Να στέκονται όλο και περισσότερο ο ένας πλάι στον άλλον, για χάρη του κάθε Μικρού Πρίγκιπα.

ΠΗΓΗ http://www.globalview.gr/