Του Τραμπ καμώματα

 Δεν θα σας απασχολήσω με τα ως τώρα πολιτικά, οικονομικά ή γεωστρατηγικά κατορθώματα της αυτοκρατορικής διακυβέρνησης Τραμπ, ούτε καν με το πιο ευχάριστο από αυτά: με το γεγονός ότι κατάφερε να πυροβολήσει στην καρδιά τις ίδιες τις ΗΠΑ προκαλώντας βαριά έως ανήκεστο βλάβη στην οικονομική και διπλωματική αξιοπιστία της παγκόσμιας αμερικάνικης ηγεμονίας.

Ήταν σχεδόν αναμενόμενο, θα το προβλέπανε ακόμα και οι περιφερόμενες χειρομάντησες αν τύχαινε να δουν τη  χερούκλα του Ντόναλτ Τραμπ στις γραμμές της παλάμης.

Άλλωστε ο Ντόναλτ Τραμπ, εκτός από Αρχάγγελος της Παγκόσμιας Ειρήνης, κινδυνεύουμε να αναγορευτεί σαν  ανέτως κυκλοφορών Προστάτης Άγιος των Τρελών, των διαταραγμένων, των κάθε είδους και κάθε βαρύτητας προβληματικών ατόμων του πλανήτη. Κορυφαίος κίνδυνος για τη χώρα του. Κορυφαίος κίνδυνος για τον κόσμο.

Σήμερα θα ασχοληθώ με μια νέα μορφή διαχείρησης πολιτικού λόγου από τον Μεγαλειότατο Μονάρχη των ΗΠΑ. Εκφράζοντας τον πηγαία αλήτικο εαυτό του, ο ηγέτης καταρρίπτει εδώ σε επίπεδο γλωσσικής έκφρασης τα μέχρι στιγμής γνωστά δεδομένα και τις παραδόσεις όλων των άλλων εκδόσεων του ρητορικού πολιτικού λαϊκισμού.

Η μέθοδος του απλή. Επειδή σαν ηγέτης έχει δηλώσει εχθρός των ελίτ και ένας γνήσιος φίλος του απλού λαού, θα χρησιμοποιήσει και θα μεταφέρει σε δημόσιο χώρο την γνήσια αθυρόστομη γλώσσα του απλού λαού, ιδίως την πιο λούμπεν εκδοχή της, κόντρα στην "καθωσπρέπει συμβατική γλώσσα των ελίτ". Γι αυτόν ακριβώς το λόγο πριν από λίγες μέρες, όταν μίλησε στην Εθνική Κοινοβουλευτική Επιτροπή των Ρεπουμπλικάνων φρόντισε να πει εκείνα που αφορούσαν την υποτιθέμενη συνθηκολόγηση όλων των υπόλοιπων χωρών της οικουμένης λέγοντας, με νοσηρή αυταρέσκεια, το αμίμητο :

«I'm telling you, these countries are calling up us, they're kissing my ass»

Με ελληνική απόδοση : "Σας λέω, αυτές οι χώρες μας καλούν (στο τηλέφωνο), μoυ φιλούν τον κώλο" 

Για να μην υπάρξει η παραμικρή παρεξήγηση ας το διευκρινίσω εξαρχής. Δεν είχα ποτέ την τιμή να δω ξεβράκωτη την Αυτού Γελοιοδεστάτη Τραμπουκοπαρανοϊκή Μεγαλειότητα, τον αλητάκο, χέστη και νταή Ντόναλτ Τράμπ. Ως εκ τούτου αδυνατώ να καταλάβω το λόγο που ο γεροντικός κώλος της Μεγαλειότητας του γίνεται τόσο ελκυστικός και αξιοφίλητος για 75 και βάλε ηγέτες χωρών που πλήττονται από τους δασμούς του. 

Το ανά τους αιώνες επικρατούν έθιμο δήλωσης υποταγής στον κυρίαρχο ηγεμόνα είναι το φίλημα  της ραχιαίας επιφάνειας του άκρου του δεξιού χεριού ή το φίλημα του δαχτυλιδιού/ σφραγίδας του  ή το φίλημα των άκρων των ποδιών του ηγεμόνα.

Φίλημα στον κώλο κάποιου ηγεμόνα δεν απαντάται στην (γνωστή σε μένα) ιστορία. 

Είναι πρωτόγνωρο και μοναδικό για τη διπλωματική παράδοση όλων των αιώνων, αν και καθόλου ασύνηθες στην ιστορία της σεξουαλικότητας δίποδων ή τετράποδων θηλαστικών.

Ο κυνισμός της δήλωσης Τραμπ λέτε να υποδήλωνε πράξη απελευθέρωσης των ΗΠΑ από δεσμά διπλωματικού καθωσπρεπισμού της woke κουλτούρας; Δεν είμαι σίγουρος για καμιά ερμηνεία, ούτε καν για τη μεταφορική χρήση ορολογίας περί "κώλου" στη γλωσσικά φτωχή υποκουλτούρα του "απρόβλεπτου" Τραμπ. Σε μια εποχή όπως αυτή, κατά την οποία ακμάζει το τηλεφωνικό και ιντερνετικό σεξ, δεν μπορώ να αποκλείσω ότι έχουν αναπτυχθεί νεότερες τεχνικές που επιτρέπουν τα τηλεφωνικά φιλήματα κώλων Άρα η δήλωση του Μεγαλειότατου ίσως ήταν αληθής και ακριβής. 

Βεβαίως τα "αληθής" και "ακριβής" αφορούν μόνο το ποιοτικό στοιχείο του φαινομένου. Διότι στο ποσοτικό στοιχείο  της δήλωσης αυτής ο αλητάκος πλανητάρχης αποδεικνύεται γι άλλη μια φορά ψευτράκος, όπως κάθε αυθεντικός αλητάκος. Ο λόγος για τη δυσπιστία μου ξεκινά από τη δήλωση του Χάσετ, μια ημέρα μετά τη δήλωση Τραμπ περί κωλοφιλημάτων από "75 και βάλε" ηγέτες κρατών.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Κέβιν Χάσετ, δηλαδή ο διευθυντής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου του Λευκού Οίκου, δήλωσε στο «Fox & Friends» πως ήδη υπάρχουν προτάσεις στο τραπέζι από περισσότερες από 15 χώρες.

Ε, μεταξύ του "75 και βάλε" της δήλωσης Τραμπ και του "15 και βάλε" της δήλωσης Χάσετ, μας λείπουν εξήντα(60) ολόκληρα κωλοφιλήματα.Το γεγονός της εν εν λόγω αριθμητικής διαφοράς σημαίνει ότι 60 ηγέτες δεν αποδέχθηκαν διευθετήσεις, ότι ζήτησαν διευκρινήσεις και κυρίως, ότι τουλάχιστον μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχαν φιλήσει τον ιερό  κώλο του Μεγαλειότατου. 

Όχι πως έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση την πλειονότητα αυτών των 60 ηγετών. Οι περισσότεροι είναι χαμαιλέοντες, πρόθυμα γιουσουφάκια του κάθε φορά Αμερικάνου προστάτη. Απλώς στην ομιλία του Τραμπ περί κώλων και φιλημάτων, υπήρξε εκ μέρους του μια φράση που τους συντάραξε, που τους έκανε να νιώσουν "δουλικά" του Αυτοκράτορα. Η φράση του Τραμπ έχει καταστεί μνημειώδης. Αναπαριστά χλευαστικά τους.. πανικόβλητους, περισπούδαστους και μεγαλοπρεπεις ηγέτες να τον ικετεύουν, λέγοντας στον Αυτοκράτορα :

«Please, sir, make a deal. I’ll do anything. I’ll do anything, sir».

Με ελληνική απόδοση : "Σας παρακαλώ, κύριε, ας κάνουμε μια συμφωνία. Εγώ θα κάνω τα πάντα. Θα κάνω τα πάντα, κύριε"

Σε τέτοιες ακραίες περιπτώσεις και οι πιο ξεφτίλες άνθρωποι αναγκάζονται να το παίξουν ελαφρώς θιγμένοι.

Οι μόνες χώρες που γλυτώνουν σίγουρα το φτύσιμο της υποταγής είναι η Κίνα και η Ρωσία. Η μεν Κίνα λόγω μιας πατροπαράδοτης εθνικής αξιοπρέπειας. Η δε Ρωσία λόγω συνδιασμού αφενός μιας ιδιάζουσας ασυλίας από πλευράς του Τραμπ (με αφετηρία την παροιμιώδη δειλία του) αφετέρου τον αξιοθαύμαστο οπορτουνισμό Πούτιν πακέτο με την απίστευτη ικανότητά του στο γλύψιμο. Έτσι για πλάκα θα παραθέσω ένα μικρό μόνο απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε στον προσωπικό του δημοσιογράφο Πάβελ Ζαρούμπιν στις 24 Φλεβάρη, σχετικώς με δασμούς του Τραμπ σε αλουμίνιο και χάλυβα. (από την επίσημη ιστοσελίδα του Κρεμλίνου / αγγλόφωνη έκδοση  http://en.kremlin.ru/events/president/news/76331)

Ρωτάει λοιπόν ο Ζαρούμπιν :

«Ο πρόεδρος Τραμπ επέβαλε επίσης δασμούς 25% στις εισαγωγές αλουμινίου και χάλυβα από όλες τις χώρες

χωρίς εξαίρεση.  Οι δραστηριότητές μας αλουμινίου με τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν κάποτε αρκετά εκτεταμένες.

Πώς σας φαίνεται αυτή η εμπορική πολιτική;»

Και ο Πούτιν απαντά μεταξύ άλλων τα εξής πρωτότυπα και σοφά: «Όσον αφορά την εμπορική πολιτική, τους υψηλότερους συντελεστές, τους δασμούς και ούτω καθεξής, κάθε χώρα αποφασίζει μόνη της τι είναι καλό για

αυτήν και τι όχι. Μπορώ να καταλάβω τη λογική πίσω από αυτό. Θέλουν να φέρουν τους κατασκευαστές στη 

χώρα, να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και να τους βάλουν να πληρώνουν φόρους σε όλα τα επίπεδα

του φορολογικού συστήματος κ.λπ».

Απάντηση που θα μπορούσε να τη δώσει μέχρι και.. ο πρώην γάτος μου, ο Χαρίλαος.

Σπ.

--