Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ‑Χου­λιού­μη: Ἀπομεινάρια

 

By planodion on 21 Ἀπρίλιος 2025 Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ-Χου­λιού­μη Ἀπο­μει­νά­ρια   Ἀπὸ ἔρω­τα πε­θαί­νουν τὰ κλα­ριά.  Φε­δε­ρί­κο Γκαρ­θία Λόρ­κα   ΑΡ­ΜΕ­ΝΟ ΣΚΥ­ΛΙ. Ἀδέ­σπο­το πιά. Πε­ρι­φε­ρό­ταν ἄσκο­πα. Ἐγ­κα­τά­λει­ψη. Μέ­σα του ἡ συν­τρι­βή. Σπα­σμέ­νοι κα­θρέ­φτες παν­τοῦ. Κόκ­κοι γυα­λὶ θρυμ­μα­τι­σμέ­νοι, καρ­φω­μέ­νοι στὸ σῶ­μα. Ἄνοι­ξε λα­γού­μι καὶ χώ­θη­κε μέ­σα. Χυ­λὸς ἄμορ­φος. Κά­τι νὰ τὸν πε­ριέ­χει, νὰ μὴ χυ­θεῖ. Νὰ μὴ δια­σκορ­πι­στεῖ ὁ δια­λυ­μέ­νος πυ­ρῆ­νας. Νὰ μὴν πα­λιν­δρο­μή­σει. Νὰ γί­νει βρέ­φος πρὸς ἀνα­ζή­τη­ση ἀγ­κα­λιᾶς. Ἔμ­βρυο πρὸς ἀνα­ζή­τη­ση μή­τρας. Κά­τι νὰ τὸν ἐνέ­χει. Νὰ ἐγ­κι­βω­τι­στεί. Νὰ ἐν­τα­φια­στεῖ μο­νά­χος. Χῶ­μα νὰ σκε­πά­σει τὸ πο­νε­μέ­νο σῶ­μα, τὶς αἰ­σθή­σεις, τὶς σκέ­ψεις του. Νὰ μὴ νιώ­θει, νὰ μὴν αἰ­σθά­νε­ται τί­πο­τα. Κρα­τοῦ­σε τὰ μά­τια μι­σά­νοι­χτα, νὰ κρύ­βει τὸ θαμ­πὸ κρύ­σταλ­λο. Φύλ­λα ξε­ρὰ τρι­γύ­ρω. Πα­ρα­μα­ζώ­μα­τα τοῦ ἀγέ­ρα. Κά­ποια τὰ πῆ­ρε τὸ ρυά­κι σὲ πο­ρεία κα­θό­δου. Ἄλ­λα σκά­λω­σαν ἀνά­με­σα στὶς πέ­τρες. Ἀπο­μει­νά­ρια. Σὲ ἀνα­μο­νὴ νὰ ὑπο­στοῦν δια­δι­κα­σία ἀπο­σύν­θε­σης.        Χθὲς ἀκό­μη, δέν­τρο λι­γνό, ἅπλω­νε ρί­ζες. Ἐκτι­νασ­σό­ταν μὲ πή­δους νὰ φτά­σει τὰ ὕψη. Νὰ χω­θεῖ σὲ οὐ­ρά­νια στρώ­μα­τα εὐ­δαι­μο­νί­ας. Νὰ σφυ­ρί­ζει κλέ­φτι­κα καὶ νὰ πέ­φτουν πά­νω του κα­ταρ­ρά­κτες ὑπέρ­τα­της χα­ρᾶς νὰ τὸν λού­σουν. «Μοῦ ρά­γι­σες τὴν καρ­διά», ψι­θύ­ρι­σε λὲς καὶ τὴν ἔβλε­πε. «Μοῦ ρά­γι­σες τὴν καρ­διά». Στὸ σύ­ριγ­μα τοῦ ἀγέ­ρα κά­ποια ξε­ρό­φυλ­λα ἀνα­σύρ­θη­καν. Στρο­βι­λί­στη­καν γιὰ λί­γο κι ὕστε­ρα χά­θη­καν. Ἁπλώ­θη­κε σιω­πή. Πα­ρα­τε­τα­μέ­νη, ἀμε­τά­κλη­τη. Τὸ λα­γού­μι τὸ σκέ­πα­σαν κα­χε­κτι­κὰ ἀγριό­χορ­τα, καὶ λει­χῆ­νες. Τὸ ἀπορ­ρό­φη­σε ἡ λή­θη. Ἀρ­γό­τε­ρα τὸ μού­λια­σε ἡ βρο­χή.        Μὲ τὸ ἔμ­πα τῆς ἄνοι­ξης ὁ τό­πος πρα­σί­νι­σε. Ἀνέ­με­λα κου­τά­βια ἔτρε­χαν τρι­γύ­ρω, ἐρω­το­τρο­ποῦ­σαν, ἔπαι­ζαν. Πηγή: Ἀπὸ τὴν συλ­λο­γὴ διη­γη­μά­των Ὁ τό­πος μέσα μας (ἐκδ. Ἁρμός, 2020). Ἡ Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ-Χου­λιού­μη ζεῖ στὶς Σέρ­ρες ἀπ' ὅπου κα­τά­γε­ται. Εἶ­ναι Κλι­νι­κὴ Ψυ­χο­λό­γος (MSc), ποι­ή­τρια, συγ­γρα­φέ­ας καὶ με­τα­φρά­στρια, μέ­λος τῆς Ἑται­ρεί­ας Λο­γο­τε­χνῶν Θεσ­σα­λο­νί­κης. Ἐρ­γά­στη­κε σὲ δη­μό­σιες μο­νά­δες Ἐκ­παί­δευ­σης, Ἀπο­κα­τά­στα­σης καὶ Ψυ­χι­κῆς Ὑγεί­ας στὴ Σου­η­δία καὶ στὴν Ἑλ­λά­δα. Ἐξέ­δω­σε ἕξι ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γές, ἡ τε­λευ­ταία της ἔχει τί­τλο Μὲ λέ­νε Εὔα (ἐκ­δό­σεις Μαν­δρα­γό­ρας, 2023). Ἐξέ­δω­σε τὴ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των Ὁ τό­πος μέ­σα μας (ἐκ­δό­σεις Ἁρ­μός), ἐνῷ ἀν­θο­λό­γη­σε καὶ με­τέ­φρα­σε τέσ­σε­ρα βι­βλία σου­η­δι­κῆς ποί­η­σης. Ποι­ή­μα­τα καὶ δι­η­γή­μα­τά της με­τα­φρά­στη­καν καὶ δη­μο­σιεύ­τη­καν σὲ ἄλ­λες γλῶσ­σες. Τὸ 2024 κυ­κλο­φό­ρη­σε ἀν­θο­λο­γία ποι­η­μά­των της στὰ ἱσπα­νι­κὰ μὲ τί­τλο Los hi­jos de E­va σὲ με­τά­φρα­ση τοῦ Jo­sé An­to­nio More­no Ju­ra­do ἀπὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Pa­dil­la Li­bros, Se­vil­la. Τὸ 2023 τῆς ἀπο­νε­μή­θη­κε Τι­μη­τι­κὴ διά­κρι­ση στὸ 1ο Διε­θνὲς Φε­στι­βὰλ Ποί­η­σης Σερ­ρῶν τοῦ Συν­δέ­σμου Φι­λο­λό­γων καὶ τὸ 2024 τῆς ἀπο­νε­μή­θη­κε τι­μη­τι­κὴ διά­κρι­ση γιὰ τὸ ποι­η­τι­κό της ἔρ­γο καὶ τὴν κοι­νω­νι­κὴ προ­σφο­ρά της ἀπὸ τὴν Λέ­σχη Λάϊ­ονς Σερ­ρῶν Στρυ­μο­νιᾶς.

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι © 2025. Manage your email settings or unsubscribe.