ΤΑ ΚΑ`Ι`ΚΙΑ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΑΜΕ

Τέχνη και μνήμη: Η καταστροφή των ξύλινων σκαφών στην Ελλάδα

Αν "η πραγματική Iστορία του ανθρώπου είναι ο
αγώνας του ενάντια στη λήθη", τότε η Σύγχρονη Τέχνη, με τα όποια εργαλεία
της, έχει την υποχρέωση να υποστηρίζει τις πολιτισμικές εγγραφές και την
παράδοση, ακριβώς όπως υποστηρίζει το Μέλλον.

Μια τέτοια περίπτωση,είναι η υπόθεση της παράλογης
καταστροφής των ξύλινων σκαφών στην Ελλάδα με αφορμή/αιτία τις επιδοτήσεις της
Ευρωπαϊκής Ένωσης και συμβαίνει εδώ και τρεις δεκαετίες! Χωρίς καμία μέριμνα
για τη διάσωση μιας τέχνης και μιας παράδοσης που γέννησε παγκόσμια μνημεία-
ειδικά αυτού εδώ του πολιτισμού. Στα πανάρχαια χρόνια υπήρχε μια τεράστια
ποικιλία όπως φαίνεται απ' τις ονομασίες πλοίων, "Πεντηκόντοροι",
"Ολκάδες", "Τριήρεις" κ.λ.π. Οι Ελληνες αγάπησαν τη θάλασσα
και ανέπτυξαν πολιτισμούς κοντά της, συνυφασμένους με το ταξίδι. Στα νεώτερα
χρόνια οι Σκούνες τα Περάματα, τα Τρεχαντήρια, τα Καϊκια, τα Μπρίκια, οι
Γολέττες κ.α. ήταν μέρος της ζωής των θαλασσινών και μέρος της Ελληνικής
παράδοσης και κληρονομιάς. Αυτά τα εναπομείναντα αλιευτικά είναι σημαντικό μέρος
της μακραίωνης ναυτικής μας Ιστορίας και ενός τρόπου ζωής, που δυστυχώς τείνει
να εξαφανιστεί με τρόπο μη αναστρέψιμο. Ο Ορίζοντας Γεγονότων με πνεύμα ευθύνης και σε συνεργασία με την Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, καλεί σε μία μεγάλη
Έκθεση ενεργοποίησης - ευαισθητοποίησης και διάσωσης με το παραπάνω θέμα, η
οποία θα γίνει 17 με 30 Σεπτεμβρίου 2018.

Δηλώσεις συμμετοχής - αποστολή φωτό έργου για τον
κατάλογο που θα εκδοθεί, θα δεχόμαστε έως τις 25 Ιουνίου 2018. Θα μας
διευκολύνει πολύ και η απλή δήλωση συμετοχής, ως τις αρχές (8) Ιουνίου για την
καλύτερη τεκμηρίωση.