Δυο ποιήματα του Λουκά Αξελού

Το άλλο πρόσωπο της ζωής

Πιάνω ξανά το νήμα^.

ο ήλιος με χτυπά στο πρόσωπο.

Τώρα επιστρέφω.

Ένα ελαφρύ αεράκι

παίρνει την φούστα σου

ελευθερώνοντας το πυκνό δάσος.

Η παρουσία σου δεν είναι

το άλλο πρόσωπο της ζωής;

Με κοιτάς ειρωνικά γελώντας

και σκέφτομαι πως μέσα σου

φυτρώνει ένα δέντρο

με άγνωστους καρπούς

που κανείς δεν δοκίμασε

για να τους περιγράψει.

  Ν. Μάκρη, Αύγουστος 2013

Όλα κάποτε

Όλα κάποτε,

ακόμα και τα καύσιμα της αγάπης^.

όλα, τέλος πάντων,

τελειώνουν.

Σαν τα καράβια που βυθίζονται

χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη

να δικαιολογηθούν

που άφησαν ημιτελή

την ρότα προορισμού τους.

          Ν. Μάκρη, Αύγουστος 2013