Η Ελληνική φύση

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 6.4.2018

Έχουμε ένα μεγάλο πλούτο στη διάθεσή μας, έχουμε μια φύση ποικίλη, πολύμορφη, εντυπωσιακή. Η φύση μας εκπροσωπείται από τα 6000 είδη  χλωρίδας, από  διαφορετικούς  βιότοπους, από  διαφορετική μορφολογία τοπίων. Τώρα μάλιστα με την  άνοιξη, όταν  τα λουλούδια ξεπροβάλλουν, όλοι είμαστε έτοιμοι να εκχωρήσουμε ένα μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μας σ’ αυτή την πανδαισία. Το Πάσχα εξ άλλου μας δίνει  μια ευκαιρία να στοχασθούμε πάνω στο συγκεκριμένο πλούτο .Να σκεφθούμε λόγου χάρη τι εννοούσε ο  Διονύσιος Σολωμός όταν σε ένα σχεδίασμα των  «Ελεύθερων  Πολιορκημένων», όπου έπλεκε το εγκώμιο της ελληνικής φύσης,  κατέληγε στον στίχο «τρέμει η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της»:   Μήπως ότι η απόλαυση αυτή  υπόκειται πάντα στον κίνδυνο να εκλείψει από ένα γεγονός αιφνίδιο; Και για να μεταφέρουμε  αυτό το συλλογισμό στον παρόντα ιστορικό χρόνο : Μήπως ένα θερμό ελληνοτουρκικό  επεισόδιο  βάλει τέλος σ’αυτή την ευωχία;

 Είμαστε μια χώρα όπου  πολλοί  αντί να επαίρονται για το ιστορικό παρόν  τονίζουν το ιστορικό παρελθόν – λες και αυτό είναι το μόνο άξιο λόγου να τονισθεί. Κι όμως, το παρόν είναι αξιοσημείωτο και υπογραμμιστέο.

Διαβάζω το δοκίμιο του Αντώνη Καπετάνιου «Η Ελληνική φύσις των Φρυγάνων( της ευωδιάς και του ανθού)» και εντυπωσιάζομαι  από μια «λεπτομέρεια» που καταγράφει ο συγγραφέας :  Είναι η  εντύπωση του Γάλλου συγγραφέα Αντρέ Μπιγύ,  ο οποίος πρωτοέρχεται στη χώρα μας το 1937 με πλοίο και  δίνει  με απλό τρόπο  αυτό που  θα πει Ελλάδα. Ο  διάλογος του συγγραφέα μ' έναν συνταξιδιώτη  είναι χαρακτηριστικός:

«       - Τι είναι, που είμαστε;
        - Στον Ισθμό της Κορίνθου.
        - Μα αυτή η μυρωδιά, αυτό το άρωμα των χόρτων που μυρίζουν τερέβινθο και θυμάρι;
        - Η μυρωδιά της Ελλάδας.
Όχι, δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το βράδυ, όπου η παρουσία της Ελλάδας γινόταν αισθητή αποκλειστικά και μόνο από το άρωμά της!»

 Με τις οσμές, με τα τοπία,  εισπράττουμε την ενεστώσα Ελλάδα -  η παλιά είναι θέμα πληροφορίας. Η κρίση μάλιστα αναχαίτισε διάφορες επεμβάσεις  στην φύση , που μας άφηναν έκπληκτους για την προχειρότητά τους. «Ο  σημερινός ορθολογισμός που στηρίζεται στην αδιάκριτη τοποθέτηση οπουδήποτε στην ύπαιθρο της εξοχικής κατοικίας, στην πιο χυδαία του μορφή, προχωρεί σε παραλληλόγραμμες κατατμήσεις της γης χρησιμοποιώντας οικοδομικά υλικά που δεν έχουν καμιά σχέση με το φυσικό περιβάλλον», έγραφε ο Νίκος Μαρτίνος το 2005.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού: Ξεμείναμε από πόρους , η κακομεταχείριση της φύσης μπορεί να περιμένει…