Σάλυ Πότερ : Ήθελα μια διασκεδαστική, σοβαρή και μικρής διάρκειας ταινία

Συνέντευξη στον  Χρήστο Μήτση

ΠΗΓΗ : ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Δημιουργός που πειραματίζεται με τα κινηματογραφικά είδη, η Βρετανή Σάλι Πότερ επιστρέφει πίσω από την κάμερα για ένα πικρά σατιρικό «Party» και μιλά στο «α» για την ασπρόμαυρη επιλογή της, την αβάσταχτη ελαφρότητα της κωμωδίας, τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική και το «καταστροφικό» Brexit.

Μια χούφτα άνθρωποι μαζεύονται στο σπίτι μιας πολιτικού, η οποία ­διοργανώνει μια γιορτή για την κομματική της προαγωγή: γιατί αποφασίσατε το «Party» να είναι μια ασπρόμαυρη σάτιρα δωματίου;  Ήθελα να κάνω κάτι διασκεδαστικό, κάτι με το οποίο να μπορούν να γελούν οι θεατές παρότι αφορά σοβαρά θέματα, όπως η ζήλια, ο θάνατος, η ματαιοδοξία, οι επώδυνες ηθικές επιλογές... Και να είναι μικρό σε διάρκεια!

Γιατί ασπρόμαυρο; 

Το ασπρόμαυρο είναι μια συναισθηματικά πιο... πολύχρωμη επιλογή, διότι κάθε θεατής μπορεί να προβάλει πάνω στην «ουδέτερη» εικόνα τα δικά του χρώματα, χωρίς να αποσπάται από τις έντονες λεπτομέρειες αυτού που αποκαλούμε ρεαλισμό. Είναι επίσης μια επιλογή που μας πηγαίνει πίσω, στις αρχές του σινεμά και στα βασικά της κινηματογραφικής αφήγησης, τα οποία δεν κουβαλούν κάποια επιτήδευση.

Αυτή είναι η τρίτη φορά («Ορλάντο», «Yes») που συνεργάζεστε με τον Ρώσο διευθυντή φωτογραφίας Αλεξέι Ροντιόνοφ του «Έλα να Δεις». 
Ο Αλεξέι ανήκει στη στιβαρή παράδοση του σοβιετικού σινεμά και κινηματογραφεί με μοναδικό συνδυασμό ακρίβειας και πάθους. Δεν ακολουθεί τις εύκολες μόδες και τους εντυπωσιασμούς, ενώ γνωρίζει πολύ καλά πώς να αναδείξει τους ηθοποιούς και τα συναισθήματά τους.

Πώς μπορεί μια ταινία γυρισμένη εξολοκλήρου σε διαμέρισμα να αποφύγει τις παγίδες της θεατρικότητας; Το έργο γράφτηκε ως κινηματογραφικό σενάριο και τώρα μου ζητάνε να το μετατρέψω σε θεατρικό. Οπότε πρόκειται για την αντίστροφη πορεία... Το σινεμά­ μοιράζεται πολλά στοιχεία με το θέατρο, τους ηθοποιούς, τους εσωτερικούς χώρους, το διάλογο. Αλλά με την κάμερα, η οποία μπορεί να πλησιάσει τους ηθοποιούς, ο θεατής μπορεί να βρεθεί στο ίδιο δωμάτιο μαζί τους και όχι απλώς να τους κοιτάζει από μια σταθερή οπτική γωνία. Στο σινεμά μπορείς να είσαι μέσα σε ένα δράμα και όχι να παρακολουθείς ένα δράμα. Επίσης ο κλειστός χώρος έχει αξιοποιηθεί αριστουργηματικά πολλές φορές στον κινηματογράφο: από τον «Εξολοθρευτή Άγγελο» του ­Μπουνιουέλ μέχρι τις περισσότερες ταινίες του Μπέργκμαν.

Αυτή είναι αναμφίβολα η πιο αστεία ταινία σας. Πόσο δύσκολο ήταν να διαχειριστείτε σοβαρά θέματα με αστείο κι ελαφρύ τρόπο;
Ο Τσάρλι Τσάπλιν είναι μεγάλος δάσκαλος επί του θέματος. Οι ταινίες του είναι πολύ αστείες και ταυτόχρονα πολύ μελαγχολικές. Ο «Μεγάλος Δικτάτορας» είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία και την ίδια στιγμή μια θαρραλέα πολιτική δήλωση πάνω σε έναν παγκόσμιο πόλεμο. Η κωμωδία μιλάει στον θεατή με εντελώς άμεσο, σωματικό θα έλεγα τρόπο. Έτσι, σου επιτρέπει να δουλέψεις πάνω σε θέματα τα οποία με άλλον τρόπο θα φαίνονταν σκοτεινά, δύσπεπτα και απωθητικά. Επίσης το γύρισμα μιας­ ­κωμωδίας είναι σχεδόν πάντα πιο διασκεδαστικό απ’ ό,τι εκείνο ενός δράματος, οπότε όλοι, όπως κι εμείς στο «Party», περνάνε υπέροχα στο πλατό.

Μπορεί το «Party» να είναι πράγματι αστείο, αλλά η ματιά του πάνω στη σύγχρονη κοινωνική και πολιτική κατάσταση είναι σαφώς απαισιόδοξη. 
Ζούμε σε μια απατηλή και περίπλοκη εποχή, οπότε αν θες να πεις την αλήθεια δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να είσαι αισιόδοξος. Υπάρχουν και καλές ειδήσεις, βέβαια, σπουδαία πράγματα που γίνονται, αλλά το γενικό πλαίσιο είναι μάλλον δυσοίωνο.

Όσον αφορά τη Βρετανία πιο συγκεκριμένα, πιστεύετε ότι το Brexit θα κάνει τα πράγματα ­καλύτερα ή χειρότερα; 
Το Brexit είναι μια ολοκληρωτική καταστροφή. Απτό αποτέλεσμα ξενοφοβίας, απομονωτισμού κι ενός κακώς εννοούμενου εθνικισμού που μας πηγαίνει πίσω, στις μέρες της αποικιοκρατίας. Η Βρετανία είναι διχασμένη και οι άνθρωποι στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Αυτήν τη στιγμή επικρατεί μια απόλυτη οικονομική και πολιτική σύγχυση στη χώρα.

Ας επιστρέψουμε στην ταινία σας. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μείνατε πιστή στο σενάριο ή ήσασταν ανοιχτή σε αυτοσχεδιασμούς; 

Δουλέψαμε εντατικά με τους ηθοποιούς όλους τους ρόλους κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Με τον καθέναν ξεχωριστά πάνω στις κινήσεις, στις εκφράσεις, στα λόγια του... Από αυτήν τη διαδικασία προέκυψαν αλλαγές, στο πλατό όμως πήγαμε πανέτοιμοι. Είχαμε μόλις δύο εβδομάδες περιθώριο για τα γυρίσματα, οπότε έπρεπε να είμαστε πολύ ακριβείς.

Αλήθεια, εξακολουθείτε να πηγαίνετε σινεμά ως απλός θεατής; Και τι ταινίες επιλέγετε να δείτε; 
Πάω σινεμά, αλλά βλέπω και DVD, ταινίες σε streaming, όπως και τηλεοπτικές σειρές. Είμαι ανοιχτή σε κάθε φορμά εικόνας και πιστεύω πως η τεχνολογία μάς προσφέρει πολλές ευκαιρίες και δυνατότητες. Ωστόσο, τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες ή τα πρώτα φιλμ της νουβέλ βαγκ προτιμώ να τα απολαμβάνω στη μεγάλη οθόνη.