Σάλυ Πότερ

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 13.1.2018

Τα μεγάλα μουσικά σύνολα παράγουν  μια μουσική που συχνά είναι εκκωφαντική. Αντίθετα τα μικρά μουσικά σύνολα που βρίσκονται σε μικρούς χώρους  μπορούν  να παράγουν μια μουσική φιλική για τους αποδέκτες, εγκάρδια για την ακοή και για όλες γενικά τις προσλαμβάνουσες αισθήσεις….

Η Σάλυ Πότερ, διάσημη βρεταννή σκηνοθέτης, βρέθηκε στην Αθήνα για να δείξει από κοντά ένα έργο καθόλου επιδεικτικό και μάλιστα σε ένα περιβάλλον «σπιτιού», που κάθε άλλο παρά τόνιζε τα αναμφισβήτητα προσόντα του. Το έργο της ήταν  « μουσική δωματίου »: Ήταν  μια ματιά στα δρώμενα της πολιτικής όπως συζητιώνται σε ένα σαλόνι  εγκάρδιο, όπου απουσιάζει η αίσθηση της επισημότητας.

Πριν από αυτήν, τον ίδιο τίτλο είχε διαλέξει εδώ και 50 χρόνια ο Πήτερ Σέλλερς (The party) για να δώσει μια άκρως κωμική ερμηνεία της απώλειας που επέρχεται,  ερήμην  των χρηστών μιας κοινωνικής εκδήλωσης ! Χρησιμοποιώντας τα ινδοπρεπή (!) αγγλικά του με τον ίδιο τρόπο που πριν από  ορισμένα χρόνια με το Pink Panther  διακωμωδούσε τα αγγλικά των Γάλλων,

παρήγαγε ένα ευφάνταστο  χιούμορ, που κυριάρχησε στους κινηματογράφους και στον δημόσιο λόγο  για  δεκαετίες.  Μόνο που η Σάλυ Πότερ δεν περιορίστηκε ούτε καν βασίστηκε σε αυτό το είδος, αλλά προχώρησε σε ένα βαθύ χιούμορ - σε μια εορταστική συγκέντρωση που γίνεται όλο και πιο βίαιη, με τελική κατάληξη τη βία εναντίον των περισσοτέρων…

 Το φιλμ  γυρίστηκε στην Αγγλία την περίοδο του Brexit-  κι αυτό δεν είναι τυχαίο για τη σκοπιά της Πότερ..  Και σαν τέτοιο δίνει τα στοιχεία ενός πολιτικού διαλόγου που δέσποζε στη κοινή γνώμη : Συζήτηση για την εναλλακτική ή «ολιστική» ιατρική που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν σύνολο, κόντρα στην συμβατική ιατρική που χρησιμοποιεί τον άνθρωπο σαν εξάρτημα…Συζήτηση για την ομοφυλοφιλία, για  τις σχέσεις  εξάρτησης που δημιουργούνται ανάμεσα σε καθηγητές και σε εκπαιδευόμενους, συζήτηση   για τον ένα των μετεχόντων, που δοκιμάζει ναρκωτικά στη τουαλέτα…

Νομίζω πάντως ότι τo ενδιαφέρον στοιχείο του έργου βρίσκεται πολύ λιγότερο στο οικιακό πλαίσιο  μέσα στο οποίο γυρίζεται το φιλμ- δεν είναι δα το πρώτο ή  το τελευταίο :Το ενδιαφέρον βρίσκεται  μέσα στην ιδέα της εξοικονόμησης πόρων για το γύρισμα της ταινίας ! Και κατά  τούτο θυμίζει έναν παλιό Έλληνα σκηνοθέτη, τον Γιώργο Καρυπίδη : Ο οποίος μέσα στις συζητήσεις  στο Οικολογικό Φεστιβάλ της Ρόδου κατέθετε την ιδέα ότι η φιλμική πραγματικότητα μπορεί να παραχθεί  με τα ελάχιστα μέσα ή βασισμένη σε μέσα , που παρήχθησαν από άλλες παραγωγές…