Εκκλησία της Ελλάδος :H αποτέφρωση νεκρών είναι σαν ανακύκλωση απορριμμάτων

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος (ΔΙΣ), στη  τρίτη συνεδρία της για τον μήνα Ιανουάριο,  αποφάνθηκε  ότι  «δεν είναι αξιοπρεπές για τον νεκρό να καεί σε κλίβανο». Επίσης υποστήριξε ότι αντιμετωπίζει  το νεκρό σώμα «όχι ως «στερεό απόβλητο», όπως οι απολογητές της αποτέφρωσης, αλλά το περιβάλλει με σεβασμό και τιμή ως έκφραση αγάπης προς το κεκοιμημένο μέλος της».

Η  ΔΙΣ άσκησε κριτική σε μια διαδικασία που μοιάζει με την διαχείριση απορριμμάτων, αλλά που είναι κάθε άλλο παρά ανακύκλωση – κατά πως ανέφερε η ανακοίνωσή της : Ανακύκλωση θα μπορούσε να είναι η αφαίρεση και επαναχρησιμοποίηση ζωτικών οργάνων του νεκρού, όπως είναι η καρδιά, τα νεφρά, τα μάτια κλπ. Επομένως η ΔΙΣ έπρεπε να απαντήσει σε αυτό το ζωτικής σημασίας ερώτημα – δηλαδή στο κατά πόσο είναι λογικό να γίνονται απόβλητα πολύτιμα  ανθρώπινα όργανα,  τόσο σημαντικά για τους ζωντανούς…

Η καύση των νεκρών εξαλείφει ένα δυσάρεστο «υπόλειμμα ζωής», που είναι ο νεκρός και που έχει και χωρικές απαιτήσεις σε περιοχές με μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα. Στο λεκανοπέδιο της Αθήνας πολλά νεκροταφεία (Βούλας, Παπάγου, Χολαργού) εγκαταστάθηκαν σε πολύτιμες δασικές εκτάσεις, προκαλώντας συχνά αντιγνωμίες και αντιπαραθέσεις. Στη Γλυφάδα το εγχείρημα της δημιουργίας «αυθαίρετου νεκροταφείου» στον Υμηττό αντιμετωπίσθηκε  με σκληρή κριτική από την Δημοτική Αντιπολίτευση και τις περιβαλλοντικές κινήσεις. (Σχετικά

http://oikologein.blogspot.gr/2014/04/blog-post_1785.html   

 Όμως αυτό το «υπόλειμμα ζωής» σημαίνει πολλά για τους ζωντανούς και η «διαχείρισή» του πρέπει να είναι συμβατή με τις συναισθηματικές ανάγκες της κοινωνίας.Οι τάφοι είναι μνημεία , συνήθως μικρής εμβέλειας αλλά πάντως μνημεία. Και οι νεκροί συχνά δεν
 δεν αποδυναμώνουν αλλά  ισχυροποιούν τους συνεκτικούς δεσμούς των ζωντανών.

   

Όσον αφορά τη  ΔΙΣ , αυτή άσκησε κριτική στο εκκρεμές νομοσχέδιο με τίτλο «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις», κατά το άρθρο 21 του οποίου καθένας μπορεί να επιλέξει, μεταξύ άλλων, τον «τύπο τελετής της κηδείας» του και η δήλωση αυτή είναι υποχρεωτική για όλα τα όργανα ή υπηρεσίες «που επιμελούνται της ταφής του νεκρού», αρκεί να μην προσκρούει σε «κανόνες δημόσιας τάξης, υγιεινής ή στα χρηστά ήθη».

Σύμφωνα με τη ΔΙΣ, «με την παραπάνω γενική διατύπωση παραβιάζεται η θρησκευτική ελευθερία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι ιερείς της οποίας δεν μπορούν δια νόμου να υποχρεωθούν να τελέσουν εξόδιο ακολουθία, εάν κάποιος ζήτησε θρησκευτική κηδεία, αλλά με την ίδια ή άλλη δήλωση είχε επιλέξει την αποτέφρωση της σορού του».

Δυστυχώς, υπογραμμίζει σχετικά η ΔΙΣ, ορισμένοι δήμοι αντί να αντιμετωπίσουν τη λειτουργική κατάσταση των κορεσμένων ή προβληματικών κοιμητηρίων τους, σπεύδουν να δηλώσουν έτοιμοι για δαπάνες αγοράς οικοπέδων και εξοπλισμού για την εγκατάσταση κέντρων αποτέφρωσης, ουσιαστικά υπονοώντας ότι όποιος επιμένει στην παράδοση της ταφής, θα συνεχίσει να υφίσταται απαξιωτική μεταχείριση.

«Στο πλαίσιο αυτό, λαμβάνοντας μέριμνα για τον ορθόδοξο λαό, η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε τη σύσταση Επιτροπής, η οποία θα υποβάλλει σχετική εισήγηση, ώστε να υπάρξει διαβούλευση της Εκκλησίας με τους αρμόδιους κρατικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς»…