Μια
συζήτηση (2.4.15) στο PROMITHEAS TV ανάμεσα στο
Γιάννη Σχίζα και στον Άκη Ασπρογέρκα, με αφορμή τον ερχομό της
Άνοιξης και τη αναπόφευκτη «ζήτηση φυγής» από τον κάτοικο των πόλεων.
Η κατηγοριοποίηση μεγάλων, μεσαίων και μικρών ελεύθερων χώρων δεν είναι
συμβατική και αυθαίρετη. Στη πραγματικότητα συνδέεται με τις λειτουργικότητες που αντιστοιχούν στο συγκεκριμένο μέγεθος κάθε χώρου.
H «διαλεκτική του χώρου» δηλώνει τις ποιότητες που
προστίθενται στο χώρο, σε μια πορεία μεγέθυνσής του.
Οι ομιλητές αναφέρθηκαν στο πρώην Αεροδρόμιο και σε μια
πραγματικά μητροπολιτική του χρήση, προς όφελος όλου του λεκανοπεδίου : Ένας
«αναδασμός του αστικού χώρου» θα μπορούσε να σημαίνει μεταφορά κάποιων χρήσεων
(π.χ. η Γυμναστική Ακαδημία της Δάφνης) στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, χωρίς
να αίρεται ο δημόσιος και ήπιος χαρακτήρας του.
Αναφορές επίσης έκαναν στον Ελαιώνα των 9000 και βάλε
στρεμμάτων, και στην επιπολαιότητα με την οποία παραγκωνίσθηκε η υπόθεσή του
από τα κοινωνικά κινήματα. Ακόμη και στα Τουρκοβούνια (των 4500 στρεμμάτων) του
Πάρκου Τρίτση (1300 στρ) και του Γουδή (1000 στρ), όπως επίσης στη συμβολή του
ενδοαστικού πράσινου στην απορρύπανση – μέσω της δέσμευσης των επικίνδυνων
αιωρούμενων σωματιδίων…
Η «χωροταξική δημοκρατία» και η μεγαλύτερη δυνατή άρση των διακρίσεων εις
βάρος των "αδικημένων" αστικών περιοχών αποτελεί σταθερό
στοιχείο μιας ριζοσπαστικής πολιτικής.
Εν
όψει, "Λουλούδια σε πήλινο βάζο", του Γιάννη Τσαρούχη
Εύστοχες ιδέες/παρατηρήσεις. Μιχάλης Βιδάλης
ΑπάντησηΔιαγραφή