MΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ἀνοίγω τὸν φάκελο μὲ τὰ spam καὶ
διαβάζω ἀργά: Ἀξέχαστο
καλοκαίρι
στὴ Σικελία ἢ στὴν Τοσκάνη. Σεμινάριο Τάο. Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὴ μήτρα. Are you looking for an affair,
ρωτάει κάποια Sabrine. Ἦρθε κι ἔδεσε, καθὼς τώρα μόλις διαπιστώνω
ὅτι τὸ μέηλ μου κέρδισε 1 ἑκατομμύριο λίρες.
Πετάγομαι γιὰ λίγο στὴν κυρίως ἀλληλογραφία: Ἀναμένουμε τὴν ἔκθεσή σας.
Ἡ ἀσφάλεια τοῦ αὐτοκινήτου
λήγει. Τελευταία
ὑπενθύμιση. Θὰ
ἀφιερώσετε λίγο χρόνο στὸ χειρόγραφο ἑνὸς ἄγνωστου συγγραφέα;
Ἄ,
ὄχι, ἐπιστρέφω στὸ spam. Δυὸ κόσμοι. Στὸν ἕνα, μὲ προσκαλοῦν στὴ Σικελία,
οἱ γυναῖκες πεθαίνουν γιὰ μένα, τὸ μέηλ μου κερδίζει ἑκατομμύρια,
κληρονόμοι τοῦ Κατὰρ θέλουν νὰ μοῦ μεταφέρουν τὰ χρήματα κάποιου...
μῆτρες... ἄσραμς... τάο... Ὁ ἄλλος – δουλειά, ἀπλήρωτες ἀσφάλειες καὶ
χειρόγραφα σὲ ἀναμονή. Ὑποπτεύομαι πὼς ὅταν πεθάνουμε, πηγαίνουμε
κατ’ εὐθείαν στὸ spam. Τὸ ὁποῖο εἶναι, πιθανόν, τὸ ἄλλο ὄνομα τοῦ παραδείσου.
Πηγή: Георги Господинов, Всичките наши тела, Жанет
45, Σόφια 2018, σ. 119.
Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ (Георги
Господинов, Γιάμπολ, 1968). Πολυβραβευμένος
ποιητής, πεζογράφος, θεατρικὸς συγγραφέας, κριτικὸς λογοτεχνίας
καὶ σεναριογράφος. Θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους σύγχρονους
λογοτέχνες τῆς Βουλγαρίας, καὶ εἶναι ὁ πλέον μεταφρασμένος στὸ ἐξωτερικὸ
μετὰ τὸ 1989. Μὲ τὸ πρῶτο μεταμοντέρνο μυθιστόρημά του, μὲ τίτλο Φυσικὸ μυθιστόρημα (1999)
ἔδωσε —σύμφωνα μὲ τὴν κριτικογραφία— τὸ «πρῶτο, ὡς γέννημα καὶ δόξα,
μυθιστόρημα τῆς γενιᾶς τοῦ ’90». Κυριότερα ἔργα του ἀνὰ κατηγορία:
Ποίηση: Lapidarium (Лапидариум,
1992)· Ἡ κερασιὰ ἑνὸς ἔθνους (Черешата на един народ,
1996)· Γράμματα
στὸν Γκαουστίν (Писма до Гаустин,
2003). Μυθιστόρημα: Φυσικὸ
μυθιστόρημα (Естествен
роман, 1999)· Φυσικὴ
τῆς μελαγχολίας (Физика
на тъгата, 2011)· Χρονοκαταφύγιο
(Времеубежище,
2020). Διήγημα: Καὶ
ἄλλες ἱστορίες (И други истории,
2000)· Καὶ ὅλα ἔγιναν φεγγάρι (И всичко стана луна,
2013)· Ὅλα τὰ κορμιά μας (Всичките наши тела,
2018). Δραματουργία: D.J. (2004)· Ἡ Ἀποκάλυψη ἔρχεται στὶς 6 τὸ ἀπόγευμα (Апокалипсисът идва в 6 вечерта, 2010). Δοκίμιο: Οἱ ἀόρατες κρίσεις (Невидимите кризи, 2013). Σεναριογραφία: Ἡ Τελετή (Ритуалът, 2005 – μέρος τῆς
εὐρωπαϊκῆς συμπαραγωγῆς Lost and Found, μὲ τὴν ὁποία ἔγινε ἡ ἔναρξη
τοῦ προγράμματος «Forum» τῆς Berlinale 2005)· Ὀμελέτα (Омлет, 2008). Τὰ τελευταῖα
χρόνια, τὸ πεζογραφικὸ ἔργο τοῦ Γκοσποντίνοφ ἔχει τραβήξει τὴν προσοχὴ
τῶν σκηνοθετῶν ποὺ μὲ ἐπιτυχία τὸ ἀξιοποίησαν στὰ ἀκόλουθα κινηματογραφικὰ
ἔργα: Αὐτὴ ποὺ γνέφει ἀπὸ τὸ
τρένο (2016), Ἡ τυφλὴ Βάισα
(2016) 8 λεπτὰ καὶ 19 δευτερόλεπτα
(8΄19΄΄) (2018),
Φυσικὴ τῆς Μελαγχολίας
(2019). (Περισσότερα ἐδῶ, στὸ «Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ (Георги Господинов)»,
εἰσαγωγὴ στὸ ἔργο τοῦ Βούλγαρου λογοτέχνη ἀπὸ τὸν μεταφραστή του
Σπῦρο Ν. Παππᾶ. Βλ. ἐδῶ καὶ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ μεταφραστῆ
στὸ παρὸν ἀφιέρωμα.)
Μετάφραση ἀπὸ τὰ βουλγαρικά:
Σπῦρος Ν. Παππᾶς (Ἀθήνα, 1975). Ἐρευνητής, συγγραφέας καὶ μεταφραστής.
Κείμενα καὶ μελέτες του ἔχουν δημοσιευθεῖ σὲ ἔγκριτα περιοδικὰ
καὶ σὲ ἐφημερίδες. Διηγήματα καὶ μεταφράσεις του ἔχουν δημοσιευθεῖ
σὲ περιοδικὰ καὶ σὲ συλλογικοὺς τόμους.
(Ἐπιμέλεια ἀφιερώματος – ἐπιλογὴ
διηγημάτων: Σπῦρος Ν. Παππᾶς - Γιάννης Πατίλης.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου