![]()
1. Πίστεψε σὲ ἕναν δάσκαλο —Πόε, Μωπασσάν, Κίπλινγκ,
Τσέχωφ— ὅπως στὸν ἴδιο το Θεό.
2. Πίστεψε ὅτι ἡ τέχνη σου εἶναι μία ἀπρόσιτη κορυφή.
Μὴν ὀνειρεύεσαι νὰ τὴν κατακτήσεις. Ὅταν θὰ μπορεῖς νὰ τὸ κάνεις, θὰ
τὸ καταφέρεις χωρὶς νὰ τὸ καταλάβεις ἐσὺ ὁ ἴδιος.
3. Νὰ ἀντιστέκεσαι ὅσο μπορεῖς στὴν μίμηση, ἀλλὰ νὰ
μιμεῖσαι ὅταν ἡ ἐπιρροὴ εἶναι ὑπερβολικὰ ἰσχυρή. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς
προσωπικότητας εἶναι, περισσότερο ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο, μία μακρὰ
διαδικασία ὑπομονῆς.
4. Ἔχε τυφλὴ πίστη ὄχι στὴν ἱκανότητά σου γιὰ θρίαμβο,
ἀλλὰ στὴ θέρμη μὲ τὴν ὁποία τὸ ἐπιθυμεῖς. Ἀγάπα τὴν τέχνη σου ὅπως
τὴν γυναίκα σου, δίνοντάς της ὅλη σου τὴν καρδιά.
5. Μὴν ξεκινᾶς νὰ γράφεις ἐὰν δὲν ξέρεις ἀπὸ τὴν πρώτη
λέξη πρὸς τὰ ποῦ θὰ πᾶς. Σὲ ἕνα καλῶς καμωμένο διήγημα, οἱ τρεῖς πρῶτες
γραμμὲς ἔχουν τὴν ἴδια σχεδὸν σημασία μὲ τὶς τρεῖς τελευταῖες.
6. Ἐὰν θέλεις νὰ ἐκφράσεις μὲ ἀκρίβεια αὐτὴ τὴν κατάσταση:
«Ἀπὸ τὸ ποτάμι φυσοῦσε κρύος ἄνεμος», δὲν ὑπάρχουν σὲ ἀνθρώπινη γλώσσα
λέξεις πιὸ στοχευμένες ἀπ’ αὐτὲς γιὰ νὰ τὸ ἐκφράσεις. Μόλις γίνεις
κύριος τῶν λέξεών σου, μὴν ἀνησυχήσεις γιὰ τὸ ἂν εἶναι μεταξύ τους ὁμοιοκατάληκτες
ἢ ὄχι.
7. Μὴν χρησιμοποιεῖς ἐπίθετα χωρὶς λόγο. Ἄχρηστες θὰ
εἶναι ὅσες οὐρὲς ἀπὸ χρώματα κι ἂν βάλεις σ’ ἕνα οὐσιαστικὸ ποὺ εἶναι
ἀδύναμο. Ἐὰν ἀνακαλύψεις τὸ οὐσιαστικὸ ποὺ εἶναι ἀκριβές, μόνο
αὐτὸ θὰ ἔχει τὴ σωστὴ ἀπόχρωση. Πρέπει ὅμως νὰ τὸ ἀνακαλύψεις.
8. Πάρε τοὺς χαρακτῆρες σου ἀπὸ τὸ χέρι καὶ πήγαινέ
τους μέχρι τὸ τέλος, χωρὶς νὰ βλέπεις τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὸ δρόμο ποὺ
τοὺς χάραξες. Μὴν ἀποσπᾶσαι βλέποντας ἐσὺ αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνοι μποροῦν
νὰ δοῦν μόνοι τους ἢ ἐκεῖνο ποὺ δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει νὰ δοῦν. Μὴν κάνεις
κατάχρηση τοῦ ἀναγνώστη. Τὸ διήγημα εἶναι ἕνα μυθιστόρημα καθαρμένο
ἀπὸ τὸ περιττό. Αὐτὸ κράτα το ὡς μία ἀπόλυτη ἀλήθεια, ἀκόμα κι ἂν
δὲν εἶναι.
9. Μὴν γράφεις ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ συναισθήματος. Ἄσ’ το
νὰ πεθάνει καὶ ἀνακάλεσέ το μετά. Ἐὰν τότε εἶσαι ἱκανὸς νὰ τὸ ξαναζήσεις
ὅπως ἦταν, ἔχεις φτάσει στὴν τέχνη στὰ μισά της διαδρομῆς.
10. Μὴν σκέφτεσαι τοὺς φίλους σου ὅταν γράφεις, οὔτε τὴν
ἐντύπωση ποὺ θὰ κάνει ἡ ἱστορία σου. Διηγήσου σὰν ἡ ἱστορία σου
νὰ εἶχε ἐνδιαφέρον μόνο γιὰ τὸν μικρὸ κόσμο τῶν χαρακτήρων σου, στὸν
ὁποῖο θὰ μποροῦσες νὰ ἀνῆκες κι ἐσύ. Δὲν ἀποκτᾶται μὲ διαφορετικὸ
τρόπο ἡ ζωὴ τοῦ διηγήματος.
Πηγή:ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ και
http://docenti.unimc.it/amanda.salvioni/teaching/2016/16707/files/horacio-quiroga_decalogo-del-perfecto-cuentista
|
|
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου