Υμηττός

Tου Γιάννη Σχίζα

Ο Ρωμαίος συγγραφέας  Πλίνιος ο Νεώτερος, σε μια εποχή κυριαρχίας της Ρώμης και μετατροπής της Μεσογείου σε «mare nostrum» (η δική μας θάλασσα), μεμφόταν τους ταξιδευτές συμπολίτες του γιατί προτιμούσαν μακρινούς προορισμούς, ενώ στα περίχωρα της Ρώμης υπήρχαν ομορφιές κάθε είδους. Ο σύγχρονος  Αθηναίος   που επιδίδεται σε  εκδρομικές εξορμήσεις  μοιάζει με τους αρχαίους Ρωμαίους, κατά το ότι περιφρονεί ή αγνοεί τις ποιότητες ενός κοντινού βουνού, όπως είναι ο Υμηττός.

Aυτές τις ποιότητες έρχεται να αναδείξει το σχέδιο που εκπονήθηκε από τους 11 δήμους που περιστοιχίζουν τον Υμηττό, το οποίο υποστηρίζεται από τους Υπουργούς  Περιβάλλοντος και Εσωτερικών. Το σχέδιο αναφέρεται στα αριθμητικά  δεδομένα : 1.200.000 οι κάτοικοι των γύρω του Υμηττού περιοχών, 8 χιλιόμετρα από την Ομόνοια κατά μέσο όρο, 81.230 στρέμματα η έκτασή του -   σε κάτοψη και  δυστυχώς μόνο «θεωρητική»   :

Γιατί το σχέδιο  ξεχνάει  ότι το βουνό έχει υποστεί ήδη  χιλιάδες καταπατήσεις, ότι φιλοξενεί «δουλείες» παντός είδους, ότι φιλοξενεί νεκροταφεία,  κεραίες ραδιοφωνικών σταθμών, εγκαταστάσεις άμυνας και ειδικά του Πολεμικού Ναυτικού, της Πολεμικής Αεροπορίας και  της Πολιτικής Αεροπορίας- χώρια του ότι οι αυθαιρετούντες παράνομοι επιτίθενται στο βουνό από δεκάδες περιοχές. Χώρια του ότι στη καρδιά του βουνού, στην περιοχή Γλυφάδας,  φιλοξενείται «αθέατο» το αυθαίρετο των αυθαιρέτων – μια μοναδική βίλα πολλών στρεμμάτων με κύριο έργο την επιδιόρθωση σκαφών !

Το βουνό έχει αρχαιολογικό ενδιαφέρον,  ήταν η έδρα των πελασγικών οικισμών  Σφηττός,  Αιξωνή,  Κίκκυνα,  Αλαί Αιξωνίδες κλπ, ενώ μεταγενέστερα διετέλεσε έδρα του δωδεκαθέου με σημαντικότερους τους βωμούς του Διός Ομβρίου και του Απόλλωνος Προοψίου. Στη Χριστιανική περίοδο φιλοξένησε τα μοναστήρια  - που απεδείχθηκαν παμφάγα και έτειναν ή τείνουν  διαρκώς να επεκταθούν –όπως το Μοναστήρι  του Αη Γιάννη Καρέα. Το ναϊδριο του Προφήτη Ηλία – παρεμφερές με  ναϊδριο ευρισκόμενο στη Γλυφάδα – εκτός από τη στέγη που επιθυμούν να του «φορέσουν»(!) οι διάφοροι θρησκευόμενοι, έχει  γύρω του  αυθαίρετες – και κατεδαφίσιμες για τούτο το λόγο- κατασκευές.  

Ο υπουργός κ. Χατζηδάκης  θύμισε τα νιάτα μου, όταν υποσχέθηκε  ότι θα επιμείνει στην ποιότητα του Υμηττού ως δάσος και όχι ως αστικό άλσος – κάτι με το οποίο τιτλοφορούσα  κείμενό μου του 1983. Αλλά οι δυσκολίες του εγχειρήματος είναι μεγάλες : Και πριν απ’ όλα υπάρχει ένα «μέτωπο»  και διεξάγεται    διαρκής πόλεμος με τους καταπατητές ή «χρήστες». Για να μην υπολογίσω τον  μικρότερο πόλεμο  με τη συνήθεια, δηλαδή αυτών  που δεν έχουν δει τις ομορφιές του βουνού και συνεχίζουν να το προσπερνούν ελαφρά τη καρδία…

ΑΥΓΗ 8.2.2020