Όποιος πεθάνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει

Του Γιάννη Σχίζα

ΑΥΓΗ 14.10.2017

Ο Διονύσιος Σολωμός είχε υπόψη του την «εισβολή» της Άνοιξης στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, όταν έγραφε αυτό το στίχο στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»…Υποθέτω ότι στις 29 Σεπτεμβρίου 1944, 13 ημέρες πριν την απελευθέρωση της Αθήνας, ενώ η ήττα των Γερμανών  ήταν βέβαιη, ενώ υπήρχαν περιοχές όπως η Καρδίτσα ή τα Κύθηρα  χωρίς  κατοχικές δυνάμεις,   το ίδιο πνεύμα  διακατείχε τους πατριώτες  μπροστά στην «Ελληνική Άνοιξη» που διαφαινόταν.  Όμως για 45 από  αυτούς, μεταξύ των οποίων και έφηβοι 16 και 17 ετών,  η «Άνοιξη» δεν ήλθε ποτέ, καθώς τουφεκίστηκαν  από Γερμανούς και Γερμανοτσολιάδες  στα όρια  Ψυχικού -Γαλατσίου.

Φωτογράφησα κάποια  ταφικά κατάλοιπα  του συγκεκριμένου   γεγονότος το 2012  και εντυπωσιάστηκα από  την απουσία ενός στοιχειώδους – Δημοτικού ή Κρατικού- μνημείου σε αυτό τον   χώρο.  Το Νοέμβρη του 2014 ξανα-εντυπωσιάστηκα από την παρουσία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ σε επιτύμβια τελετή, που έλαβε χώρα στο Γερμανικό Στρατιωτικό Νεκροταφείο του Διονύσου !  Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι για το επεισόδιο των 45 έγινε αναλυτικό ρεπορτάζ  από την Ντίνα Ιωακειμίδου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 6.5.17

Ο πόλεμος είναι τραγωδία για στρατευμένους και πολίτες, όμως η τραγωδία των τελευταίων νεκρών είναι πιο αφόρητη.  Το πασίγνωστο αντιπολεμικό έργο του Ερίχ Μαρία Ρεμάρκ, που εκδόθηκε το 1929 και καταδιώχθηκε αγρίως από τους Ναζήδες, πήρε το όνομά του («Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο») με αφορμή έναν  στρατιώτη  που επιστρέφει το 1918 από άδεια στο μέτωπο – σε μια κατά τα άλλα ήσυχη συγκυρία. Εκεί τον σκοτώνει  μια αδέσποτη σφαίρα , χωρίς  αυτό να επηρεάσει το πολεμικό δελτίο ειδήσεων ….

Το τραγικότερο όμως όλων θα διαδραματισθεί στο εικοσαήμερο της πολιορκίας του Βερολίνου (1945), όταν τρεις σοβιετικές στρατιές εξορμούν από διαφορετικές κατευθύνσεις εναντίον της καρδιάς του θηρίου…Για τους πάντες ο πόλεμος πλησιάζει στο τέλος του, οι γερμανικές δυνάμεις υποχωρούν  , η απόσταση μεταξύ δυτικού και ανατολικού μετώπου έχει συρρικνωθεί τόσο ώστε ακόμη και ο Χίτλερ χαμογελάει όταν ακούει έναν επιτελή του να σαρκάζει λέγοντας «τώρα πλέον, από το δυτικό στο ανατολικό μέτωπο πας με το μετρό»!  Κι όμως, σε αυτή την περίσταση, ενώ η ειρήνη απέχει ελάχιστα από την τρέχουσα  κόλαση των εχθροπραξιών, θα σκοτωθούν 78.000 σοβιετικοί στρατιώτες στην τελευταία μεγάλη έφοδο  !

 «Τρέμει η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της» - κάπως έτσι θα ένοιωθαν οι πολιορκητές του Βερολίνου, είτε χάθηκαν είτε επέζησαν : Θα πω κλείνοντας, πάλι με τον στίχο του Σολωμού….