50 ΧΡΟΝΙΑ από την έναρξη λειτουργίας του ιστορικού κινηματογράφου STUDIO

Συμπληρώνονται 50 ΧΡΟΝΙΑ από την έναρξη λειτουργίας το «STUDIO» του ιστορικού κινηματογράφου της πόλης μας, από το 1967. Η μακροβιότερη αίθουσα τέχνης στην Αθήνα που λειτούργησε πάνω από 30 χρόνια και γνώρισε μεγάλη δημοτικότητα στις τάξεις των σινεφίλ τις δεκαετίες του ’70 και του ’80.

Το «STUDIO», έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εκπαίδευση των νέων της εποχής του και μόρφωσε καλλιτεχνικά και πολιτικά μια ολόκληρη γενιά. Άνοιξε σε μια χρονιά πολιτικά δύσκολη και συσπείρωσε ένα κοινό που αναζητούσε ένα διαφορετικό και ανεξάρτητο σινεμά. Ήταν το στέκι των φοιτητών, το διαφορετικό σινεμά των σπάνιων αριστουργημάτων του παγκόσμιου κινηματογράφου, που δημιούργησε μια γενιά εραστών της 7ης τέχνης.

Παρά τις δυσκολίες της εποχής, παρέμεινε μια όαση ελευθερίας και ένα ανοιχτό σχολείο της κινηματογραφικής τέχνης για σινεφίλ και λάτρεις της τέχνης του κινηματογράφου, από απλούς πολίτες μέχρι κινηματογραφιστές, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, μουσικούς, ζωγράφους, συγγραφείς και γενικά λάτρεις του ποιοτικού κινηματογράφου.

Το «STUDIO», αντιστεκόταν στον ορυμαγδό των αστραφτερών "λουσάτων" νέων παραγωγών, με τους πακτωλούς διαφήμισης, τα λαμπερά ονόματα των stars, τα ονειρεμένα, παραμυθένια τοπία, στεκόταν μακριά από το θόρυβο της ανούσιας πολυκοσμίας.

Στις επιλογές του υπήρχαν σκηνοθέτες, περίεργοι, μοναχικοί, "δύσκολοι" τύποι, που μιλάνε περίεργες γλώσσες μερικές φορές, μάλιστα γίνονται ακραίοι, μονομανείς, οι οποίοι υπηρετούν τα δικά τους οράματα, μιλούν για τους φόβους, τις ανείπωτες επιθυμίες, για έναν κόσμο που έρχεται και δεν είναι καθόλου μα καθόλου ευχάριστος, χρησιμοποιούν τις εικόνες και τον λόγο για να προτείνουν νέους τρόπους αντίληψης της ζωής και της τέχνης, αντιδρούν στην ανώδυνη κινηματογραφική υποκουλτούρα. Αντιπροσωπεύουν  ένα σινεμά που απαιτεί από τον θεατή επί της ουσίας συμμετοχή.

Του είχαν δώσει τον όρο «σινέ τέχνης» καθώς ανήκε στα κατ' εξοχήν σινεφίλ κέντρα της εποχής του.

Μετά την προβολή των ταινιών, ήταν ο ζεστός εκείνος χώρος των συζητήσεων και αναλύσεων κινηματογραφικών αλλά και πολιτικών αφορμών. Ο κόσμος παρέμεινε στο φουαγιέ και στο πεζοδρόμιο και δεν έφευγε, συζητούσε την ταινία και ακολουθούσε η ζωντανή ατμόσφαιρα, οι ζωηρές συζητήσεις, οι αντεγκλήσεις, η αίσθηση ότι “ανακαλύπτουμε” μια ταινία μέσα από την ανταλλαγή απόψεων .

Η μεγαλύτερη αίθουσα στην Αθήνα αλλά και βιβλιοπωλείο που φιλοξένησε ιδέες και οράματα. Έδωσε στην τέχνη το ύψος που απαιτεί, να σκορπίζει τα σκοτάδια και ξυπνά συνειδήσεις.

Η NEW STAR ανέλαβε, το 2014, σε πείσμα των καιρών, μια πρωτοβουλία να ξαναφέρει τη τέχνη στο επίκεντρο των γεγονότων, να ξανακάνει τη τέχνη καταλύτη δημιουργικότητας, ανακαινίζοντας εκ βάθρων, δυο καλλιτεχνικά “αδέλφια” , το Στούντιο, αλλά και τον άλλο θρυλικό κινηματογράφο, το «ΑΛΚΥΟΝΙΣ». Φιλοδοξεί να συμβάλει στην αναγέννηση όχι μόνο της παραμελημένης γειτονιάς του κέντρου αλλά και ολόκληρης της πόλης. Με μετακλήσεις ξένων καλλιτεχνών, με αφιερώματα σε δημιουργούς αλλά και εθνικές σχολές κινηματογράφου, διαλέξεις, σεμινάρια, εκδόσεις, παράλληλες δραστηριότητες, το Στούντιο, φιλοδοξεί να αποτελέσει σημείο συνάντησης πολιτισμών και προσώπων, κυψέλη γόνιμης δημιουργικότητας, παραγωγός νέων ιδεών και προτάσεων.

Η NEW STAR που είναι κι αυτή ένα ακόμη πνευματικό παιδί του «STUDIO», έμεινε πιστή σε ότι διδάχτηκε από τότε και αγωνίστηκε όλα αυτά τα χρόνια. Να κρατήσει ζωντανό το όραμα, για ένα διαφορετικό και ανεξάρτητο ΣΙΝΕΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ, όπου η διανομή είναι στην υπηρεσία των δημιουργών και η αίθουσα στην υπηρεσία των ταινιών, μια εναλλακτική πρόταση διανομής στην υπηρεσία των σινεφίλ. Η NEW STAR, στο παρελθόν έχει φέρει από τον Σοκούροφ μέχρι τον Μπέλα Ταρ, έχει τις δικές της ταινίες και σήμερα, ακόμα πιο ώριμη και αποφασισμένη να υπηρετήσει την τέχνη και τον πολιτισμό σε όλες τους τις εκφάνσεις, φιλοδοξεί το STUDIO, να ξαναζωντανέψει τα όνειρα, να καταθέσει μια νέα πολιτιστική πρόταση στο έρημο και άνυδρο κέντρο της Αθήνας.

Η λειτουργία του Στούντιο σηματοδοτεί την αντίσταση στα πολυκαταστήματα και την ολική επαναφορά του ποιοτικού και προοδευτικού κινηματογράφου απέναντι στη πολιτιστική ισοπέδωση. Ξεπερνώντας τις δυσκολίες των καιρών μας συνεχίζει τη σινεφιλική κληρονομιά του και διατηρεί την ξεχωριστή φυσιογνωμία του αρχικού οράματος του παλιού αγαπημένου  «STUDIO».

 

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ «ΤΟ ΦΩΣ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ»

Ο προκάτοχος «STUDIO» ήταν ένας ιστορικός κινηματογράφος τέχνης της Αθήνας, δημιούργημα τουσκηνοθέτη Σωκράτη Καψάσκη που τον ξεκίνησε στη χειρότερη εποχή,

 έξι μόλις μήνες μετά το πραξικόπημα της 21η Απριλίου 1967.

Συνυπήρξε για δυο χρόνια (1972-1973) με το ομώνυμο, μεταγενέστερο της Πλατείας Αμερικής, στο οποίο και παρέδωσε τη σκυτάλη κλείνοντας (1973). Είναι ο μακροβιότερος κινηματογράφος της Αθήνας, έζησε πάνω από 30 χρόνια. Έγινε πόλος έλξης στην περιοχή και γύρω του άνοιξαν μια γκαλερί και το «Αντιθέατρο» της Μαρίας Ξενουδάκη. Είχε πάντα φτηνότερο φοιτητικό εισιτήριο.

Έβγαζε καβαλέτα πάνω στο πεζοδρόμιο. Υπήρχε μπαρ στην είσοδο και βιβλιοπωλείο (που ενίοτε λειτουργούσε και ως εκθεσιακός χώρος) στο υπόγειο, όπου και οι τουαλέτες, γεμάτες παλιότερα με πολιτικά συνθήματα και σύμβολα. Η αίθουσα ήταν έντονα αμφιθεατρική, με τυπική διάταξη, δίχως εξώστη, ενώ η μηχανή προβολής ήταν τοποθετημένη σε καμπίνα χτισμένη μέσα στην πλατεία, στο κέντρο περίπου του πίσω μέρους της αίθουσας. Για αυτό και οι σειρές των καθισμάτων στο κέντρο ήτανε λιγότερες, ενώ στα δύο πλάγια περισσότερες.

Το βιβλιοπωλείο προς το τέλος το λειτουργούσε ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης, όπως γράφει στο αξιοσημείωτο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Όλοι μαζί, τώρα!» Εκεί λοιπόν ο συγγραφέας αναφέρει ότι ο Φίλιππος Βλάχος, εκδότης των «Κειμένων», τον σύστησε στον Καψάσκη κι έτσι ξεκίνησε το βιβλιοπωλείο. Φτωχός και άνεργος, εκείνη την αξέχαστη σεζόν 73-74, ο Κοτανίδης δέχτηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα: «Δεν ήξερα τη δουλειά, ήμουν όμως μια ζωή ανάμεσα στα βιβλία, και η ιδέα να βρεθώ στο Στούντιο, όπου θα έβλεπα όλες τις ταινίες τζαμπέ, με ενθουσίασε περισσότερο». Αναφέρει λεπτομερώς ποιών συγγραφέων και εκδοτών βιβλία αγόραζε για να πουλήσει στο βιβλιοπωλείο και άλλες λεπτομέρειες σχετικές με τη λειτουργία του καταστήματος. Το Στούντιο γνώρισε μεγάλη δημοτικότητα στις τάξεις των σινεφίλ τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, αλλά έκλεισε οριστικά το 2005 για να μετατραπεί σε εκκλησία μεταναστών.

Του είχαν δώσει τον όρο «σινέ τέχνης» καθώς ανήκε στα κατ' εξοχήν σινεφίλ κέντρα της εποχής του. Μια αίθουσα που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην καλλιτεχνική αλλά και πολιτική εκπαίδευση μιας ολόκληρης γενιάς. Το «STUDIO» άνοιξε σε δύσκολη πολιτικά εποχή και συσπείρωσε ένα κοινό που αναζητούσε ένα διαφορετικό σινεμά. Έχει γαλουχήσει γενιές σινεφίλ και μετατραπεί σε κέντρο ανεξάρτητης κινηματογραφικής δημιουργίας, στηρίζοντας κλασικούς δημιουργούς, πολιτικές ταινίες και καλλιτεχνικά φιλμ μιας νέας, ανήσυχης γενιάς. Μέχρι την πτώση της δικτατορίας, οι προβολές ελληνικών ταινιών με αντισυμβατική γραφή και περιεχόμενο εκλήφθηκαν ως σχεδόν πολιτική πράξη απέναντι στη δικτατορία.

Το όνομα «STUDIO» έχει ταυτιστεί με τον κινηματογράφο των δημιουργών και με ταινίες ορόσημα στην παγκόσμια τέχνη.