Αχελώος

Tου Γιάννη Σχίζα

Στο φαράγγι του Φάγγου, εκεί που κατέληξε τελικά η διαδρομή του Άρη Βελουχιώτη το 1945, το μονοπάτι ανεβοκατεβαίνει και περιελίσσεται – άλλοτε πλησιάζοντας κι άλλοτε μακραίνοντας  από τον άνω ρου του Αχελώου. Ανάλογα αυξομειώνεται και η δυσκολία , έστω κι αν κάποιος δεν υποφέρει από υψοφοβία , έστω κι αν κρατιέται πολύ προσεκτικά  από το συρματόσχοινο που έχει τοποθετηθεί. Η διαδρομή τον οδηγεί   εκεί όπου είναι τοποθετημένη η φωτογραφία του Βελουχιώτη,  όπου μπορεί  να σκεφθεί τελικά την  «υπόθεση» : Και η υπόθεση είναι ότι η προσομοίωση της πορείας του διάσημου αντάρτη είναι αδύνατη ! Ότι  οι ρέμπελοι εκείνης της εποχής   , χωρίς  ορειβατικά μπατόν(μπαστούνια), χωρίς προσαρμοσμένα σαν καβούκια χελώνας σακίδια, χωρίς τα σημερινά ανάλαφρα παπούτσια, κουβαλώντας οπλισμούς και  τροφές και τα μουσκεμένα  ρούχα τους, μπορούσαν να πραγματοποιούν ασύλληπτης δυσκολίας πορείες, αντιμετωπίζοντας διαρκώς το φόβο της ενέδρας.

Το «ταξίδι κύρους» δίνει την ευκαιρία σε  κάποιους απλώς να επαίρονται, όμως  υπάρχει και το βιωματικό ταξίδι, που επιτρέπει σε  άλλους να ξεπερνάνε τα υπαρξιακά τους σύνορα . Είτε έτσι όμως είτε αλλιώς, η πρόκριση άλλων προορισμών και διαδρομών – πέρα από τις συμβατικές – διευρύνει το πεδίο του τουρισμού και του περιηγητισμού. Στη Λατινική Αμερική κάποιες διαδρομές του Γκουεβάρα έχουν «αξιοποιηθεί δεόντως» και αποτελούν στοιχείο του τουριστικού προϊόντος…

Δεν υπάρχει τίποτε το άτοπο  στην  πολιτική  επέκτασης του τουριστικού χωροχρόνου – ή  της τουριστικής «αποκέντρωσης». Η φύση είναι ένα είδος θεαματικά ενδιαφέρον, όμως είναι και ένα είδος ερωτεύσιμο, μορφολογικά απέραντο, γνωσιολογικά συναρπαστικό , ανοιχτό για προσωπικές μικροανακαλύψεις πέρα από αυτές που εγγράφονται στα «γκίνες» της επιστήμης. Από την άποψη αυτή ο «Ασπροπόταμος» , Αχελώος του άνω ρου, παρέχει μια σπάνια συλλογή εμπειριών σε όλες τις  εποχές του έτους. Ταυτόχρονα είναι μια  ευκαιρία «σωρευτικής ανάπτυξης» των ορεινών οικισμών  με τον οικοτουρισμό ως εναρκτήριο λάκτισμα και στη συνέχεια την αλληλοτροφοδοσία τομέων όπως η μικρογεωργία ποιοτικών προϊόντων, η κτηνοτροφία, η μελισσοκομία και δασοκομία.

Η πρόσφατη  ακύρωση της εκτροπής του Αχελώου και η  προσφυγή σε άλλες «πηγές» ύδρευσης της Θεσσαλίας, μπορεί να αποτελέσει λύση στη μακρόχρονη εκκρεμότητα και να δημιουργήσει ένα σταθερό πλαίσιο για την ορεινή οικοανάπτυξη. Σε άλλες χώρες  η «πενία» στοιχείων έλξης κατεργάζεται απίθανες τέχνες για τον τουριστικό πλουραλισμό  – όπως είναι η δημιουργία  κλειστών χιονοδρομικών χώρων στο Ντουμπαϊ (!!!)για χειμερινά σπορ !

Εδώ αντιπαρερχόμαστε συχνά τη μαγεία της ελληνικής φύσης ή αντιγράφουμε συμβατικά μοντέλα για τη χρησιμοποίηση και επαφή μαζί της…..