ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΑΦΗ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΟΙ “ΜΙΑΡΟΙ”;

Της Κατερίνας Θανοπούλου

Αντιπεριφερειάρχης Αττικής

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

(προς την Ισμήνη) Ούτε θα σε παρακαλούσα, μα ούτε κι αν το' θελες ακόμα θα δεχόμουν μ' ευχαρίστηση εγώ τη σύμπραξή σου· μείνε με τις ιδέες σου εσύ, μα εκείνον θα θάψω εγώ· γλυκός για μένα θα 'ναι, σαν θα το κάμω, ο θάνατος· μαζί του, σ' αγαπημένον πλάι αγαπημένη θα κοίτωμαι, για τ' άγιο αυτό μου κρίμα· γιατ' ειν' ο χρόνος πιο πολύς που πρέπει στους κάτω πάρα στους εδώ ν' αρέσω, αφού με κείνους θα 'μαι αιώνια· εσύ μπορείς, αν θέλης, να περιφρονής τα τίμια των θεών.

Ο αγωνιστής, σύντροφος Παπαδάκης Παναγιώτης κηδεύτηκε με πολιτική τελετή την Τετάρτη 25 Μαϊου 2016, στις 2μ.μ. στο Κοιμητήριο του Δήμου Άργους Ορεστικού Καστοριάς. Η σύντροφος της ζωής του Κατερίνα Θανοπούλου, η κόρη του Χρυσάνθη-Ελευθερία Παπαδάκη, οι συγγενείς και οι φίλοι, τιμώντας την επιθυμία του αιτήθηκαν την ταφή του στον οικογενειακό τάφο, μετά τη σεμνή πολιτική τελετή, όπου οι σύντροφοι και φίλοι του μίλησαν για τη ζωή και τους αγώνες του και εναπόθεσαν την σωρό του στην τελευταία του κατοικία.

Η τελευταία του κατοικία, όμως, δεν ήταν στον οικογενειακό τάφο αλλά σε “ειδικό χώρο” που οριοθετήθηκε απο την Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς,

καθώς με βάση τον αναχρονιστικό κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Κοιμητηρίου και την σχετική απόφαση του Δήμου Άργους Ορεστικού Καστοριάς (αρ.αποφ. 71/1990- 30/5/1990), όπου σχετικά αναφέρεται “για τους μη ορθόδοξους ή αλλόθρησκους χρειάζεται και σύμφωνη γνώμη της οικείας Ιεράς Μητροπόλεως, η οποία καθορίζει ιδιαίτερο χώρο εντός του Δημοτικού Κοιμητηρίου- αρ. 3”, ο Παπαδάκης Παναγιώτης ενταφιάστηκε σε χώρο απομακρυσμένο και απομονωμένο, προφανώς για να μην μολύνει ο μιαρός άθεος τα χρηστά ήθη του Δημάρχου κ. Κεπαπτσόγλου.

Από τα μαθητικά του χρόνια ο Παναγιώτης εντάχθηκε στις γραμμές της αριστεράς και αγωνίστηκε ενάντια στη χούντα και το φασισμό. Εξαιτίας της πολιτικής συμπεριφοράς του αλλά και του φασιστικού χειραγωγητικού κλίματος, στα μαύρα χρόνια της Δικτατορίας απεβλήθει (όπως και πολλοί) από το 12τάξιο Γυμνάσιο του Άργους Ορεστικού με απόφαση του τότε συλλόγου διδασκάλων υπό τον Γυμνασιάρχη και πατέρα του νυν Δημάρχου Άργους Ορεστικού, κ. Δ.Κεπαπτσόγλου, ολοκληρώνοντας το σχολείο στη συνέχεια στην Καστοριά.

Στη συνέχεια σε τάγμα ανεπιθύμητων τελείωσε τη στρατιωτική θητεία του στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας .

Αργότερα εντάχθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ ως το 1989, πνεύμα ριζοσπαστικό και γόνιμο, με σεμνότητα και ήθος, με προβληματισμό που ξέφευγε από τα στενά δεσμά των κομματικών αγκιλώσεων, οραματίστηκε την ενότητα της αριστεράς και αγωνίστηκε για τις αρχές της ισότητας και του σοσιαλισμού.

Οργανώθηκε στο Συνασπισμό, στη συνέχεια στο ΣΥΡΙΖΑ , όπου και διαφωνώντας με τις πολιτικές του αποχώρησε το 2012, μαχόμενος για τις αξίες της αριστεράς μέχρι το τέλος της ζωής του.

Με σπουδές στον Οικονομικό τομέα αλλά και στην Ακαδημία, δούλεψε ως οικονομολόγος, δάσκαλος και καθηγητής Β/μιας εκπ/σης.

Έφυγε περήφανος με αγάπη και γέλιο, χωρίς πόνο, άναμεσα στη γυναίκα τη κόρη, την αδελφή, τους φίλους και συντρόφους, αφήνοντας την τελευταία του πνοή, ήρεμα και χωρίς φόβο.

Τα τελευταία γεγονότα της πολιτικής τελετής και της ταφής του αναδεικνύουν περίτρανα τις αναχρονιστικές αγκυλώσεις. Οι τυπικά νόμιμες, κατά τα άλλα, επιλογές του Δημάρχου και η εφαρμογή του κανονισμού είναι τελικά βαθύτατα παράνομες και προκλητικά διαχωριστικές και ρατσιστικές, στη βάση του ηθικού νόμου, των άγραφων κανόνων και της ισονομίας των πολιτών. Ο κανονισμός λειτουργίας έπρεπε να έχει αλλάξει ώστε να συμμορφώνεται στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο (Ν. 4368/2016) και είναι ευθύνη και της τωρινής δημοτικής αρχής η αλλαγή του. Σημείο σοβαρό η εκχώρηση του δικαιώματος ορισμού ειδικού χώρου στην Ιερά Μητρόπολη, καθώς ο χώρος των Κοιμητηρίων είναι αποκλειστικά ευθύνη και αρμοδιότητα των Δήμων. Το δικαίωμα της επιλογής της πίστης και του αξιοπρεπούς θανάτου είναι αναφαίρετο για όλους τους πολίτες, η δε χριστιανική φιλοσοφία δεν συνάδει επουδενει με εξοστρακισμούς και μισαλλοδοξίες.

Η οικογένεια και οι φίλοι του ζητούν την μετά θάνατο δικαίωσή του, την αλλαγή του αναχρονιστικού κανονισμού και το σεβασμό στην επιθυμία του κάθε πολίτη στον τρόπο κήδευσης και ταφής.

ΧΟΡΟΣ (από την Αντιγόνη)

Τέχνες μαστορικές σοφίστηκε 365

που δεν τις βάζει ο νους

κι όμως μια στο καλό, μια στο κακό κυλάει·

όποιος κρατεί τον ανθρώπινο νόμο

και του θεού το δίκιο, που όρκος το δένει φριχτός

πολίτης· αλήτης και φυγάς,370

όποιος κλωσσάει τ᾽ άδικο, μακάρι και μ᾽ αποκοτιά,

ποτέ σε τράπεζα κοινή

ποτέ μου βούληση κοινή