Πλωτό Παρίσι !

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 11.6.16

Τον Νοέμβριο του 2001 μια ειδική έκδοση του ιστορικού περιοδικού Ecologist έδειχνε το Παρίσι   πλημμυρισμένο , με τον  πύργο του Άϊφελ  να δεσπόζει  σε ένα μάλλον υγροτοπικό παρά αστικό σκηνικό. Αυτή η κινδυνολογική φαντασίωση επρόκειτο να γίνει πραγματικότητα πριν  κάποιες ημέρες, όταν η στάθμη  του Σηκουάνα ανέβηκε  πάνω από 6 μέτρα  απειλώντας ακόμη και   διεθνείς πολιτιστικούς θησαυρούς στο Λούβρο. 

Ο Μπαλζάκ  θεωρούσε το Παρίσι «ένα θαυμαστό τέρας, ένα καταπληκτικό περίπλεγμα από μηχανές και σκέψεις, πόλη των 100 χιλιάδων μυθιστορημάτων, κεφαλή του κόσμου». Σε αυτή  την  πόλη των μεγάλων κατασκευών,   επινοήσεων και συγκοινωνιακών δυνατοτήτων,  θέλησε να προσθέσει  περισσότερη  ποδηλατοκίνηση  η Δήμαρχος Αν Ινταλγκό, με μια περυσινή καμπάνια : Όμως η  ειρωνεία της τύχης  έκανε πιο απαραίτητες  τις μικρές βάρκες οικογενειακής χρήσεως …

Εδώ και 30 χρόνια περίπου έχει επιβεβαιωθεί η υπεροχή των αστικών πληθυσμών έναντι αυτών της περιφέρειας , κι αυτό  βάζει ένα νέο θέμα διαχείρισης των αστικών περιοχών και ομαλής απαγωγής των υδάτων, σε περίπτωση μεγάλων βροχοπτώσεων.  Από μια άποψη το Παρίσι «πρόβαρε» μηχανισμούς  αντιμετώπισης των πλημμυρικών φαινομένων, που θεωρητικά θα αυξηθούν σε μια διαδικασία «τροπικοποίησης» του κλίματος και παραγωγής ακραίων καιρικών καταστάσεων. Η προβολή αυτών των ακραίων καταστάσεων στο μέλλον δεν αποτελεί  αυτόματη απόδειξη της αιτιώδους σχέσης «αέρια  θερμοκηπίου-αποσταθεροποίηση του κλίματος», όμως η κρατούσα «Αρχή της Προφύλαξης» επιβάλλει τη λήψη μέτρων έστω και εάν δεν υπάρχει 100% βεβαιότητα : Είναι η Αρχή που επίμονα βάλλεται από τους μικρόνοες συμφεροντολόγους της ΤΤΙΡ…

Σε μεγάλες και μικρές κλίμακες,   η ανάγκη προληπτικών μέτρων και η ετοιμότητα έναντι  ακραίων σεναρίων επικινδυνότητας, καταξιώνει τους φορείς της δημόσιας διαχείρισης. Ο στοχασμός  για το  ανεπίκαιρο που μπορεί να είναι σεισμός, πυρκαγιά, πλημμύρα, είναι  απολύτως αναγκαίος  για τις περιοχές μεγάλης πληθυσμιακής πυκνότητας. Φυσικά οι μηχανισμοί  προστασίας δεν πρέπει  να είναι μονοδιάστατοι, αλλά να συνεκτιμούν  διάφορες ανάγκες : Και η λογική  αυτή τέθηκε  με μεγαλύτερη  ή μικρότερη έμφαση σε μια περυσινή συζήτηση πολιτών και Περιφέρειας για τα ρέματα της Αττικής , τα οποία εκτός από αγωγοί ομβρίων  έπρεπε να συνυπολογίζονται και ως στοιχεία της αστικής φύσης….

Οι μαιανδρισμοί των ρεμάτων κατακρατούν τα νερά της βροχής για περισσότερο χρόνο – όμως αυτός δεν είναι λόγος για να υποκαταστήσουμε τα ρέματα με συνηθισμένους αγωγούς…Τα περιαστικά φράγματα που αναχαιτίζουν τα όμβρια στις υπώρειες  περιοχές του λεκανοπεδίου, είναι πολύ πιο αποτελεσματικά.

Η Αθήνα έχει την ατυχία να βρίσκεται σε λεκανοπέδιο αλλά και την τύχη να είναι πάνω από τη στάθμη της θάλασσας – σε αντίθεση με τη Νέα Ορλεάνη του 2005. Από αυτή τουλάχιστον την άποψη, δεν κινδυνεύει να γίνει κάποτε πλωτή όσο το Παρίσι…