Μωχάμεντ Άλυ ζεις, εσύ μας οδηγείς

Αυτό το «Μωχάμεντ Άλυ» δεν καλάρεσε και πολλοί  θα τον προτιμούσαν   με το αφετηριακό  όνομά του , το «Κάσιους Κλέϋ». Όμως  η αλλαγή αυτή, η μετάβαση του μεγάλου πυγμάχου στο έθνος του Ισλάμ, δεν ήταν μια απλή «αμερικανιά» -  από αυτές που διαβάζαμε στις εφημερίδες  για κάποιες αλλόκοτες θρησκευτικές σέχτες και σπάγαμε πλάκα :  Αντίθετα ήταν η  επιλογή του μετόχου  μιας συλλογικότητας καταπιεσμένης, περιφρονημένης και υπόδουλης, έστω και έναν αιώνα μετά το πέρας του εμφυλίου πολέμου που είχε σαν θέμα την απελευθέρωση των μαύρων. Ήταν μια επιλογή «έτσι γουστάρω», μια επιλογή ανεξαρτησίας και υπερηφάνειας, που «την έσπαγε» στον αμερικάνικο καθωσπρεπεισμό .

Τώρα, θα φαινόταν  ως επιλογή νέου αφεντικού, τότε  όμως ήταν επιλογή μάχης.

Όπως οι Αμερικάνοι αθλητές που ύψωσαν τη μαύρη γροθιά στους Ολυμπιακούς του 1968, έτσι και ο Μωχάμεντ Άλυ  έκανε ,  ένα χρόνο πριν, κάτι  αναμφίβολα δραστικότερο : Αρνήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του στο Βιετνάμ  προβάλλοντας ως λόγο τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Ο λόγος αυτός δεν ήταν τόσο «καθαρός» - αν λάβει κανείς υπόψη τις συν-δηλώσεις που έκανε εναντίον των διακρίσεων και εναντίον της καθημερινής ξεφτίλας που υφίστατο ένας  αμερικανός niger – «αράπης» στην καθομιλουμένη. Εν πάσει περιπτώσει ο Μ.Α. αρνήθηκε το ρόλο του ευσταλούς μαλάκα που θα διασκέδαζε τους αμερικανούς μαχητές του Βιετνάμ, χωρίς ο ίδιος να ρίξει ούτε ντουφεκιά…

Το ΟΧΙ του κόστισε, τιμωρήθηκε, εξορίστηκε από τα ρινγκ αλλά κάποτε επέστρεψε για να αντιμετωπίσει επί αφρικανικού εδάφους έναν θηριώδη αντίπαλο, τον Τζο Φόρεμαν  – που κατά  δική του ομολογία, του προκαλούσε δέος….

Τελικά τον νίκησε (1974) και   αυτοπροσδιορίστηκε (με δηλώσεις του) ως κομιστής θεϊκών ιδιοτήτων,  μερικά χρόνια μετά τους Μπητλς που είχαν (μετριοπαθώς) αυτοπροσδιορισθεί ως διασημότεροι  του Χριστού…Μετά  έχασε, μετά επανέκτησε τον τίτλο, μετά  αποχώρησε από τα ριγκ με μια απαλή ήττα στα σημεία από ένα Τζαμαϊκανό μποξέρ.

 Σήμερα ο  θάνατός του ελάχιστα θα εμβάλλει το γενικό κοινό σε σκέψεις για τα βάρβαρα σπορ ή για τις «βλαβερές συνέπειες της πυγμαχίας» που υφίστανται - όχι οι ευκαιριακά ξυλοφορτωνόμενοι (!), αλλά οι επαγγελματίες πυγμάχοι …Όμως το ΟΧΙ του στο αμερικανικό κατεστημένο θα μείνει, επίμονο και τυραννικό για κάποιους…