Κυνηγοί, ψαράδες, γυναικοκατακτητές…

Του Γιάννη Σχίζα
ΑΥΓΗ 24.3.2017
Αυτή η κουβέντα του  Ντάϊσελμπλουμ για τους Έλληνες που τάτρωγαν σε γυναίκες και ποτά, εκτός από τον  αντιφεμινισμό της θεώρησης των γυναικών ως επιδοτούμενου  είδους, μοιάζει  σα να μέμφεσαι τον  ληστή  Παλαιοκώστα για τα  σταφύλια που έκλεβε  εις νεαράν ηλικίαν…
Οι κυβερνήσεις  συν οι «υπήκοοι» που μας έφεραν ως εδώ  αξίζουν προφανώς μεγαλύτερη μομφή!   Αλλά κοντά στους υπήκοους, γυναικοκατακτητές ή γυναικοκατακτημένους, υπάρχουν πάντα οι ιστορικοί φορείς της μπαρούφας,  κυνηγοί και  ψαράδες :  Που παραδόξως μπορεί κάποτε να γίνονται πόλοι μιας διαφορετικής σχέσης.  …
Πρόσφατα ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος προώθησε την ιδέα ενός   κυνηγετικού τουρισμού, προκαλώντας την αντίδραση των οικολογούντων έστω και  ανοίγοντας παράθυρο  πάνω σε  πόρτα : Το κυνήγι ήδη επιτρέπεται στις περιοχές που επιτρέπεται, συνεπώς η διαφήμισή του περιττεύει – αν δεν είναι ύποπτη , ως παρέχουσα  πρόσθετες «ευχέρειες» εναντίον κακεχτικών ζωοπληθυσμών …

Το ερασιτεχνικό ψάρεμα είναι επίσης  πηγή υπερβολών , όπως δείχνουν οι  περιπτώσεις των «μετά συγχωρήσεως συντασσομένων»   ( λες  φερειπείν «τσιπούρα» ,  δείχνεις το μέγεθός της και προς αποφυγήν σεξουαλικών συνειρμών ζητάς συγγνώμη…) αλλά και οι  περιπτώσεις απομείωσης  της  θαλάσσιας βιοποικιλότητας. Πρόσφατα το Λιμεναρχείο Κύμης κατέσχεσε  σε ερασιτεχνικό  σκάφος   τόννους  συνολικού βάρους 82 κιλών, που είχαν αλιευθεί σε απαγορευμένη περίοδο και χωρίς το σκάφος να διαθέτει την απαιτούμενη άδεια….Το κωμικοτραγικό  είναι ότι δίπλα στην  είδηση   φιλοξενείτο η διαφήμιση   «φορητού ανιχνευτή ψαριών» σε θάλασσα, ποτάμι ή λίμνη, μέχρι  βάθους  100 μέτρων…
Ανεγκέφαλη   αλίευση  είναι ο συνδυασμός της ανεξέλεγκτης - χωρικά και χρονικά  - χρήσης των ιχθυότοπων  με αλιευτικά μέσα υψηλής απόδοσης . Το θέμα ήταν επωδός για πολλά χρόνια, στο έγκυρο περιοδικό «Αλιευτικά Χρονικά», αλλά και στις αναφορές του αμερικανικού Ινστιτούτου Worldwatsch  : Όπου υπογραμμιζόταν ότι η σταθερή μείωση των ιχθυοαποθεμάτων οδηγεί τελικά  σε μια  «ενσταυλισμένη» αλιεία, με προϊόντα συζητήσιμης ποιότητας…Βεβαίως κάποιοι θα πουν ότι οι ελληνικές ιχθυοκαλλιέργειες είναι η μεγάλη και αναπτυσσόμενη μπίζνα της τελευταίας 15ετίας, όμως μια ποιοτική αλίευση  ανοιχτών θαλασσών θα μπορούσε να τις ανταγωνίζεται  και να τις  υποχρεώνει  σε  διαρκή αναβάθμιση του προϊόντος…
Η μείωση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας είναι κακό, όμως υπάρχουν και χειρότερα. Η εισαγωγή της πέρκας στη λίμνη της Βικτωρίας είχε αποτέλεσμα την εκτόπιση   των υπολοίπων ειδών – δοθέντος ότι στη φύση,  όπως και στην κοινωνία ,  υπάρχουν και μη συμβιωτικές σχέσεις. Πρόσφατα ο ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς έκανε  ερώτηση στην κομισιόν  για τον «λαγοκέφαλο» - τοξικό είδος προερχόμενο από την Ερυθρά Θάλασσα με  προτίμηση στα ψάρια και στα μαλάκια της Μεσογείου και αρνητικές επιπτώσεις στους αλιείς  Κρήτης και  Αιγαίου…
Συμπέρασμα : Να ακούμε το σερσέ λα φαμ του Ντάϊσελμπλουμ, τους κυνηγότοπους του κ. Μπακογιάννη και  τους ιχθυοκαλλιεργητές  - όχι βέβαια βερεσέ, αλλά  με άκρα επιφύλαξη…