
Η Τίνα
Τέρνερ ήδη από την δεκαετία του 90 είχε
αποκληθεί «γιαγιά της ροκ», όμως τώρα πλέον μπήκε αναντίρρητα επικεφαλής του ρεύματος των
υπερήλικων ρόκερ – όπως οι 70αρηδες
Ρόλινγκ Στόουνς , Πωλ Μακάρτνεϋ κλπ.- που δεν συνταξιοδοτήθηκαν και δεν
επαναπαύτηκαν στις δάφνες τους , αλλά εξακολούθησαν να διαθέτουν έμπνευση και
να την μετουσιώνουν σε δημιουργική έκφραση. Τηρουμένων των αναλογιών, η Τίνα
έδειξε τη δυνατότητα μιας νέας γενιάς πολιτιστικών δημιουργών να συντρίβουν τα ρεκόρ μακροβιότητας και να
συνεχίζουν να είναι παραγωγικοί μέχρις εσχάτων : Όρα περίπτωση Αρθούρου
Ρουμπινστάϊν, Λεβύ-Στρως, Μπέρτραντ Ράσελ, αλλά και των «δικών μας» Εμμανουήλ
Κριαρά, Ξενοφώντος Ζολώτα, Γιώργου Ζογγολόπουλου. Ταυτόχρονα η ΤΤ έθεσε και ένα
πρόβλημα αντίθετης «φοράς» : δηλαδή το κατά πόσο η παράταση της πολιτιστικής δημιουργικότητας (συγγραφή, μουσική, εικαστικά κλπ) δίνει όχι μόνο «βάθος» αλλά και μέγεθος στα χρόνια
ζωής του δημιουργού.
Η Τίνα
ξεπέρασε ακόμη και τον δικό μας, αειφορικό (γέροντα) ροκά Πουλικάκο, που
διανύει (απλώς..) το 73ο έτος της ηλικίας του αλλά δεν έχει
παραιτηθεί 100% από τις σκηνικές εμφανίσεις. Για την ιστορία θυμίζω την
πολυσχιδή παρουσία του Πουλικάκου στα πολιτιστικά – στις ταινίες του Νίκου
Περάκη, στο περιοδικό «Σχολιαστής» με την αρθρογραφία του, στην εφημερίδα «Χωνί» με την (ξεκαρδιστική)
αντιμνημονιακή στιχοποιία του…
Η
77χρονη ΤΤ έβαλε τη συμβολή της στη
διαμόρφωση ενός «αντικινήματος» - κάθε άλλο παρά γεροντοκρατικού ή υποστηρικτικού
της ηλικιακής αυθεντίας : Ενός αντικινήματος κατά της κακομοιριάς που υψώνει τη
σημαία της απόλυτης ή σχετικής νεανικότητας, για να κατακτήσει θέση υπεροχής
στην κοινωνία και στον Πολιτισμό…
* Παραγωγός θεάματος-ακροάματος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου