Έλλη Έμκε 1948-2016

Όσοι γνωρίσαμε την Έλλη είχαμε να πούμε για το σεμνό της χαρακτήρα και τους ήπιους τόνους της ζωής της. Η αναγγελία του θανάτου της έφτασε πολύ αργά σε πολλούς από μας, αποδεικνύοντας ίσως ότι η πολιτική δεν δημιουργεί ευρύτερες οικογένειες αλλά απλές συσσωματώσεις δυνάμεων, με σχετικά μικρό συναισθηματικό φορτίο…

Η Έλλη ήταν   «οικολογίστρια»,  αλλά χωρίς να εκπέμπει κάποιο είδος παραγοντισμού μέσα στη γενική ροή των πολιτικών πραγμάτων – όπως εκείνο που πολύ συχνά βιώναμε στην επαφή με διάφορους «οικολογιστές». Έζησε στη Μονεμβασιά με τον αγαπητό της σύζυγο, Γερμανό αντικομφορμιστή, που αγαπούσε την ελληνική φύση  και τους μεγάλους περιπάτους σ’ αυτήν, τουλάχιστον την εποχή που τον γνώρισα. Θυμάμαι ακόμη την έκπληξή μου όταν διαπίστωσα τη μέθεξη μιας κοινής αξίας από τους δυο μας – δηλαδή από την αποθήκευση αρωματικών φυτών στις τσέπες μας…Όμως κι αυτός  απεδήμησε  πολύ πρόσφατα, πιθανότατα προκαλώντας στην Έλλη μια θλίψη «θανατηφόρα»….

Η Έλλη Έμκε, μέλος των Οικολόγων Εναλλακτικών «μια φορά κι έναν καιρό», είχε αξιόλογο μεταφραστικό έργο. Η ίδια είχε βραβευθεί για τις λογοτεχνικές της επιδόσεις, πράγμα που της επέτρεπε να χειρίζεται δύσκολα  βιβλία . Από τα πολλά που την απασχόλησαν σημειώνω τη μετάφραση της «Ανακάλυψης του παιδιού», της Μαρίας Μοντεσόρι ή το «Μεγαλώνοντας κορίτσια», της Gisela Preushhoff. Με αυτό υποθέτω το πνεύμα συμμετείχε  στην επιμέλεια  ενός βιβλίου όπως το «Μεγαλώνοντας ισορροπημένα παιδιά σ’ ένα παράλογο κόσμο», του David Ryan Marks : Ενός έργου που  φαινόταν να περιορίζεται στις μικρές ηλικίες, που όμως θα  μπορούσε στη πραγματικότητα να χρησιμοποιηθεί σαν έναυσμα μιας γενικότερης χρήσης – όπως σχετικά με το ρόλο μιας  ισορροπημένης πολιτικής  σε ένα κόσμο ψυχικής και κάθε άλλης ανισορροπίας….