Γιώργου Νικολόπουλου : "ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ"

Διακαώς επιθυμώ την επίλυσιν των προβλημάτων της ανθρωπότητος

Εάν ήμουν πρόεδρος, ή πρωθυπουργός, όλα θα ήταν διαφορετικά,

                                                                                    υπέροχα, μαγευτικά.

Εάν ήμουν μέγας στρατηλάτης, επιστήμων, ποιητής, ή, τέλος πάντων,

                                                                                                γενικώς Μέγας

αναμφισβητήτως θα δημιουργούσα, θα μεγαλουργούσα,

                                                                                 θα έγραφον ιστορίαν.

Πάντοτε, όμως, τα όνειρά μου διαψεύδονται οικτρώς,

Ωσάν μια μοχθηρά σκιά, προερχομένη από το χάος,

                                                                    Να με βυθίζει εις το έρεβος.

Υποψιάζομαι προπαντός, τον σκοτεινόν ρόλον των αναμνήσεων.

Λέξεις αυθάδεις, αλλόφρονες, μηδενιστικαί, τον νουν μου κυριεύουν

                                                                                                   Και με σκοτίζουν.

«Τα νερά της λίμνης αντιφεγγίζουν

Τα νερά της λίμνης λαμπυρίζουν την νύχτα

Τα νερά της λίμνης καθρεπτίζουν αναμνήσεις χαμένης αγάπης.

Τα νερά της λίμνης κλείνουν για πάντα πάνω από τα κεφάλια μας»….

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΒΑΡΚΕΣ», εκδόσεις Μανδραγόρας