Υπέρ του κίτρινου, κατά της δικτατορίας

Στον PEEGEP, διαδικτυακό τόπο των γεωτεχνικών, ο  Κώστας Τάτσης γράφει για την υπερκυριαρχία του κίτρινου στο ανοιξιάτικο τοπίο.

Αναφέρεται στους  ακανθοφόρους ασπαλάθους  όπως επίσης στα  σπάρτα δίπλα στους δρόμους , στις μηδικές, στις γαλατσίδες , στις ξινήθρες που δημιουργούν στρώμα στους ελαιώνες,  στα σινάπια στα παρατημένα κτήματα, στις  ακακίες,  « που ολοκληρώνουν την κίτρινη πανδαισία» . Και μετά παραθέτει το «Επί ασπαλάθων», ποίημα του Σεφέρη, για την ακρίβεια το τελευταίο του.

 Το ποίημα γράφτηκε το 1971, δυο χρόνια αφότου ο Σεφέρης είχε καταγγείλει με δηλώσεις του το δικτατορικό καθεστώς. Επακολούθησαν «αντιδηλώσεις» της Χούντας από τα μίντια της εποχής, κι ακόμη άλλες ενέργειες ταπείνωσης του διάσημου  λογοτέχνη, που είχε πάρει βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1964. Γι αυτό και μέσα από το ποίημά του ο Σεφέρης εξέπεμπε  το «άχτι» του κατά της αμόρφωτης και αστοιχείωτης δικτατορίας, χρησιμοποιώντας ως τιμωρητική φαντασίωση το σύρσιμο πάνω από τους ασπαλάθους – τη στιγμή που άλλοι έτρεφαν πιο γειωμένες φαντασιώσεις, όπως δημόσιες κρεμάλες, εκτελεστικά αποσπάσματα κλπ.

Η τέχνη, δηλαδή η τέχνη  που βρισκόταν  σε επαφή με τον περίγυρό της, είχε πάντοτε τον τρόπο να στρατεύεται χωρίς να ευτελίζεται. Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται….

ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ

 «Επί ασπαλάθων ...»

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι

δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...

Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια·
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.